" Μπόμπιρες εν δράσει.."

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και έχουμε ήδη ξεκινήσει να ετοιμάζουμε τις κατασκευές μας , αλλά και την διακόσμηση της τάξης μας.. Στις παραπάνω φωτογραφίες βλέπετε τα παιδάκια να ρίχνουν ασημόσκονη στις χιονιφάδες που έχω ήδη κόψει , με πατρόν που βρήκα στο mamakind .. Και όταν πια στέγνωσαν, η χιονονιφάδα τους ήταν έτοιμη να στολίσει το παράθυρο της τάξης μας! Σήμερα η διακόσμηση των παραθύρων μας ολοκληρώθηκε , προσθέτοντας και χιόνι από λευκή δακτυλομπογιά , με την χρήση αυτοσχέδιου στένσιλ κολλημένου στο τζάμι , όπου το κάθε παιδί βουτούσε το δαχτυλάκι του στην μπογιά και στην συνέχεια έκανε κυκλικές κινήσεις στο εσωτερικό του στένσιλ , για να δημιουργηθεί έτσι μια όμορφη χιονομπαλίτσα.. Το μαγικό ταξίδι στη Χώρα των Χριστουγέννων...μόλις άρχισε!!

Πριν λίγες μέρες έφτιαξα ένα παιχνίδι ταξινόμησης για τα παιδάκια της τάξης μου που πολύ τους αρέσει κάθε φορά που το παίζουμε.. Τι έκανα:  Έκοψα φωτογραφίες με οικεία και γνώριμα στα παιδιά αντικείμενα - από έναν παλιό κατάλογο με παιδαγωγικό υλικό- και τα κόλλησα στην συνέχεια σε κανσόν χαρτί δημιουργώντας έτσι καρτούλες .. Με το παιχνίδι αυτό,κάθε παιδί καλείται να διαλέξει ανάμεσα από πολλές εικόνες , ομάδα αντικειμένων που του ζητάω.. Π.χ να βρει όλες τις μπάλες ή όλους τους μαρκαδόρους.και να τα βάλει στην σειρά..  Τα παιδιά δείχνουν ικανοποίηση και χαρά κάθε φορά που καταφέρνουν να βρουν τα ζητούμενα αντικείμενα..

..Μετά από μια εβδομάδα αναγκαστικής αποχής από το ίντερνετ λόγω τεχνικού προβλήματος, επέστρεψα και πάλι πίσω στην μπλογκογειτονιά!! Και χαίρομαι πολύ γιαυτό!!  Μου λείψατε όλοι σας, όπως μου έλειψαν και οι επισκέψεις στα μπλογκοσπιτάκια σας!  Στο άμεσο μέλλον θα κάνω τις επισκέψεις μου!! ..Και τώρα ας επιστρέψουμε στην καθημερινότητα ! Τις προάλλες στον παιδικό σταθμό τα παιδιά άκουσαν πληροφορίες για το πορτοκάλι και για την αξία του στην διατροφή μας..Έμαθαν ακόμη ότι απο το πορτοκάλι φτιάχνουμε πορτοκαλάδα, από το λεμόνι λεμονάδα και από το μανταρίνι μανταρινάδα..! Στην συνέχεια κόλλησαν ένα ολόκληρο και ένα μισό πορτοκάλι από ύφασμα - που είχα νωρίτερα κόψει από κάποιο παλιό τραπεζομάντηλο που έφερα από το σπίτι -πάνω σε στρογγυλό πράσινο κανσόν χαρτί. Με αφορμή αυτή την χειροτεχνία  ήρθαν σε πρώτη επαφή με τις έννοιες "ολόκληρο" και "μισό".. Πως σας φαίνονται τα πορτοκάλια μας;;   Δεν φαίνονται ζουμερά και νόστιμα;;

Τις μέρες αυτές στην μπλογκογειτονιά διακινούνται πολλά βραβεία σε όλα τα μπλογκοσπιτάκια και αυτό βέβαια προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα στους παραλήπτες αυτών.. Έτσι και εγώ, δέχτηκα ακόμη ένα βραβείο από την αγαπημένη μπλογκογειτόνισσα  Ροδούλα  και το μπλογκ της " Η Αννούλα στην κατασκήνωση"  .. Μα τι όμορφο και λαμπερό που είναι!! Ροδούλα σε ευχαριστώ θερμά για το βραβείο!!  Όπως και για την τιμή που μου έκανες να μου το απονείμεις! ..Κι εγώ τώρα με την σειρά μου θα ήθελα να χαρίσω αυτό το βραβείο σε όλους εσάς που με τα υπέροχα χειροποίητα έργα σας, μας δίνετε  τόση χαρά , συγκίνηση , αλλά και την αίσθηση ότι ακόμη κι αν ο άνθρωπος  αντιμετωπίζει  αντιξοότητες και δυσκολίες στην ζωή, παραμένει άνθρωπος  , με τις ευαισθησίες του, την εσωτερική ομορφιά και την Δημιουργικότητα του! Σας φιλώ! Να έχετε ένα Ευχάριστο  και Δημιουργικό  Σαββατοκύριακο!

ΤΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ (Θ. Χορτιάτη) Μες το κρύο ένα σπουργίτι τριγυρνά έξω απ'το σπίτι τουπ, τουπ, τουπ πηδά στο χιόνι ποδαράκια αποτυπώνει λες και γράφει , όπως χορεύει,  γράμματα τρελά μπερδεύει, κι έτσι για να διασκεδάσω, προσπαθώ να τα διαβάσω: -"Καλέ φίλε , τσίρι , τσίρι κάνε μου ένα χατήρι φίλεψε με, τσίρι, τσίρι μια σταλίτσα ψωμοτύρι" Τώρα πια μαζί μου παίζει και του κάνω το τραπέζι. Τις προάλλες τα παιδιά έμαθαν στην "παρεούλα" ότι αυτήν την εποχή που αρχίζει να κάνει κρύο, κάποια πουλιά φεύγουν σε πιο ζεστές χώρες, για να βρουν εκεί τροφή, τα αποδημητικά πουλιά, και κάποια μένουν εδώ , όπως τα σπουργίτια ..Τα σπουργίτια έρχονται συχνά και χτυπούν το παράθυρο μας ζητώντας τροφή γιατί με το κρύο δυσκολεύονται να βρουν να φάνε ..Έτσι καλό είναι εμείς , να τους ρίχνουμε ψίχουλα από το ψωμί που μας περισσεύει , και λίγο νερό για να ξεδιψάσουν.. Στην συνέχεια , τα παιδιά έφτιαξαν σπουργιτάκια με αυτοσκληρυνόμενο πηλό, σχηματίζοντας με τα...

"Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο μαθητής θα αισθάνεται ότι τον αγαπά ο δάσκαλος του..ότι νοιάζεται και φροντίζει γι΄αυτόν..ότι τον πλησιάζει και δεν τον περιφρονεί.. Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα έχει αγάπη...μια αγάπη που με τα χρυσά της τα φτερά θα σκεπάζει τα σφάλματα των άλλων, μια αγάπη που δεν θα παραχωρεί το περίσσευμα αλλά θα χαρίζει τον εαυτό της. Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα διδάσκουν πρώτα με το παράδειγμα τους κι ύστερα με τα λόγια τους.. Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα δίνει στα παιδιά υπόδειγμα από την πρώτη  τους ηλικία για την ανάγνωση των Γραφών..Ένα σχολείο που θα έχει θέση η κοινή προσευχή , η ψαλμωδία... Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα συμβουλεύουν με πολλή αγάπη, με πραότητα και επιείκεια κι όταν το παιδί είναι ήρεμο..Ένα σχολείο όπου θα προηγείται ο έπαινος και θα ακολουθεί η συμβουλή. Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο δάσκαλος θα είναι πράος, φιλάνθρωπος, υπομονετικός, δίκαιος και προπαντός πεπαιδευμένος . Θα γνωρίζε...