Έλληνες ζωγράφοι και παιδική ηλικία

«...Το παιδί και ο κόσμος της παιδικής ηλικίας αποτέλεσε ένα αγαπημένο θέμα και ενέπνευσε τους μεγάλους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα και ιδιαίτερα τους ζωγράφους της λεγόμενης Σχολής του Μονάχου.
.

Γεώργιος Ιακωβίδης

Κου-κου, 1895

Ο Νικηφόρος Λύτρας, ο Νικόλαος Γύζης, ο Γεώργιος Ιακωβίδης, ο Πολυχρόνης Λεμπέσης, ο Συμεών Σαββίδης, ο Ιωάννης Ζαχαρίας, ο Γιώργος Ροϊλός και ο Έκτωρ Δούκας απεικόνισαν τη μορφή του παιδιού σε αριστουργηματικά και μεγαλόπνοα έργα. .....


                                                    


Μέσα από αυτά τα έργα παίρνουμε πληροφορίες και στοιχεία για τη ζωή του παιδιού του 19ου αιώνα αλλά παρακολουθούμε την πορεία της νεοελληνικής Τέχνης και τις διαφορές τάσεις της καθώς οι ζωγράφοι δουλεύουν τα έργα τους πάνω σε ποικίλλες καλλιτεχνικές εκφράσεις».

πηγή: http://idifono.blogspot.com

ΥΓ: στις φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στα βιντεο υπάρχουν πίνακες ζωγραφικής και άλλων Ελλήνων ζωγράφων που ασχολήθηκαν με την παιδική ηλικία


                                                  

Από  το  Ιστολόγιο    Το  Χαμομηλάκι 

Ο πιο διάσημος πίνακας για τα κάλαντα και η ιστορία του

Προκαλεί συγκίνηση και θαυμασμό ο πίνακας που ζωγράφισε το 1872 ο Νικηφόρος Λύτρας αποτυπώνοντας μια ομάδα παιδιών διαφόρων εθνικοτήτων να λένε τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα.
.
Το έργο αυτό θεωρείται ως η κορυφαία στιγμή  στην ηθογραφική ζωγραφική της Ελλάδας.

Νικηφόρος Λύτρας:  «ο ζωγράφος των Χριστουγέννων»
Αρκούσε αυτό το έργο για να αποδοθεί στον κορυφαίο Έλληνα καλλιτέχνη ο τίτλος «ο ζωγράφος των Χριστουγέννων». Το έργο αυτό θεωρείται ως η κορυφαία στιγμή στην ηθογραφική ζωγραφική της Ελλάδας.
Είναι προφανές ότι ξεπερνά την απλή απεικόνιση ενός εθίμου, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις για τους συμβολισμούς του.

Ενδιαφέρουσα η ανάλυση της επιμελήτριας της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαριλένας Κασιμάτη:


"Τα ποιητικότατα Κάλαντα διαφεύγουν με την εσωτερικότητα και την επινόηση του χρόνου στην ελληνικότατη ηθογραφική αυτή σκηνή, από κάθε κοινοτοπία. Τα σύμβολα που εισάγει, χωρίς τυμπανοκρουσίες -το μαρμάρινο θωράκιο της Νίκης, που δένει το σανδάλι της, αλλά ειρωνικά σχεδόν, βαλμένο δίπλα σε μια χορταρένια σκούπα, το γυάλινο ποτήρι με το νερό, που παραπέμπει στην κάθαρση που έρχεται από τα Ελληνόπουλα, που δεν εμφανίζονται ως γραφικά δείγματα μιας γνωστής τυπολογίας φορεσιών, το ξερό, άνυδρο δέντρο που δηλώνει την υφέρπουσα φτώχεια στο πρόσωπο της σκοτεινής μορφής, που μόλις φαίνεται πίσω από τον τοίχο".

από teleytaiothranio
Πηγή της πηγής: iefimerida.gr

Από  το  Ιστολόγιο   Χαμομηλάκι