" Μπόμπιρες εν δράσει.."

  Συγγραφέας  του  βιβλίου  με  τα  παιδικά  ποιήματα   " 115  παιδικά  τιτιβίσματα "  είναι  η   Ρούλα Σμαραγδάκη που  στα  Κρητικά  Ραδιόφωνα  φέρει  το  ψευδώνυμο  " Μακεδόνισσα " Όπως γράφει και στο Βιογραφικό της σημείωμα.. Η Ρούλα Σμαραγδάκη δεν είναι νηπιαγωγός ούτε διανοούμενη με μεγάλους τίτλους σπουδών. Είναι μια ασπούδαχτη στοργική μητέρα   με πηγαίο αστείρευτο στιχουργικό ταλέντο και με απέραντη   αγάπη στα μικρά παιδιά. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944 και διαμένει μόνιμα μαζί με την οικογένειά της στη Νέα Αλικαρνασσό του Ηρακλείου Κρήτης. Αξιοποιήθηκαν από νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία πολλά ποιήματα από την μεγάλη και πλούσια στιχουργική και ποιητική της συλλογή. Το  Ιστολόγιο  της  ποιήτριας    είναι  το   Σμαραγδένια  Ρούλα   . Ένα  από  τα  115  ποιήματα  τω...

Γιατί είναι σημαντική η ποίηση για τα παιδιά και πώς οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να μεταδώσουν στα παιδιά την αγάπη για την ποίηση; Ο ποιητής Kenn Nesbitt δίνει τις απαντήσεις του στα ερωτήματα αυτά με μοναδικό τρόπο. Το ανακαλύψαμε και το μοιραζόμαστε μαζί σας, με αφορμή την 21η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. “Όταν επισκέπτομαι σχολεία δεν λέω ποτέ στα παιδιά ότι η ποίηση είναι σημαντική γιατί δεν θέλω να τα μπλοκάρω. Δεν θέλω να σκεφτούν ότι προσπαθώ να τα διδάξω κάτι. Έτσι απλά τους λέω αστεία ποίηματα και τους δείχνω στη βιβλιοθήκη πού να βρουν περισσότερα αστεία ποίηματα! Στη συνέχεια τα αφήνω να κάνουν μόνα τους τα υπόλοιπα. Και τί κάνουν; Γράφουν ποιήματα σαν τρελά! Διαβάζουν τόσα ποιήματα που ο βιβλιοθηκάριος δεν τα προλαβαίνει. Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Παρόλο που ποτέ δεν λέω στα παιδιά ότι η ποίηση είναι σημαντική, το πιστεύω αυτό πολύ, και θα σας πω γιατί: Η καλή ποίηση πάντα σε κάνει να νιώσεις κάτι: ένα καλό ποίημα μπορεί να σε κάνει να νιώσει...

-Από που είσαι ποταμάκι; -Απο ΄κείνο το βουνό! -Πως τον λέγαν τον παππού σου; -Σύννεφο στον ουρανό! -Ποια είναι η μάνα σου; -Η μπόρα! -Πως κατέβηκες στη Χώρα; -Τα χωράφια να ποτίσω και τους μύλους να γυρίσω.. -Στάσου να σε ιδούμε λίγο ποταμάκι μου καλό.. -Βιάζομαι πολύ να φύγω, να ανταμώσω το γυαλό! Στίχοι:  Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Σήμερα στην παρεούλα, συζητήσαμε για άλλη μια φορά για το Φθινόπωρο. Στην συνέχεια τους έκανα αναφορά για το ρόδι , που το τρώμε αυτή την εποχή.. Τους απείγγειλα και το παραδοσιακό ποιήμα "Ανέβα μήλο , κατέβα ρόδι" , που το συνδυάσαμε με κινήσεις των χεριών και παλαμάκια.. Το ποιήμα αυτό έχει ως εξής: Ανέβα μήλο, κατέβα ρόδι να σε ρωτήσω , τι κάνει η κόρη. Πλέκει γαϊτάνι, για ποιον το κάνει; -Του Μπαρμπαγιάννη! Στη συνέχεια , όλα τα παιδάκια έκατσαν στις καρεκλίτσες τους , και τους έδωσα να παίξουν με πλαστελίνη .. Ένα ένα παιδάκι ερχόταν για να φτιάξει την χειροτεχνία της ημέρας "το ρόδι". Από την προηγούμενη μέρα είχα κόψει για κάθε παιδί, ένα ρόδι σε πορτοκαλί χρώμα κανσόν, ένα λαχανί χαρτονάκι , και έγραψα και έκοψα μια λεζάντα με το παραδοσιακό αυτό ποιήμα που σας είπα πριν. Και ερχόμαστε στην πράξη: Τα παιδάκια κόλλησαν κόκκινα μπαλάκια από γκοφρέ χαρτί πάνω στο έτοιμο κομμένο ρόδι..Στην συνέχεια το ρόδι κολλήθηκε πάνω στο λαχανί...