Δεν γίνεται ένα παιδί ενός έτους να είναι χειριστικό The Manipulation Myth

Εδώ και αρκετά χρόνια επικρατεί η άποψη ότι τα παιδιά είναι χειριστικά από κούνια και για να μην μας “πάρουν τον αέρα”, πρέπει από βρέφη να τους βάζουμε όρια, να μην τα παίρνουμε αγκαλιά γιατί θα μάθουν στα χέρια και θα γίνουν κακομαθημένα. 

Αργότερα ως νήπια, αν εκδηλώσουν μια κρίση θυμού, βιαζόμαστε να πούμε ότι προσπαθούν να μας χειριστούν και να μας “εξουσιάσουν”. 

Πόσο εύκολο είναι να δεχτούμε ότι ΔΕΝ υπάρχουν χειριστικά παιδιά, αλλά παιδιά που εκφράζουν ανεκπλήρωτες ανάγκες με τρόπο που μόνο τα ίδια ξέρουν;

5 πράγματα που δεν ξέραμε για το μυαλό ενός μωρού

 

Αν δεν έχετε γίνει ακόμα γονείς, τότε είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν ξέρετε για το μυαλό ενός μωρού και που αν τα μάθετε θα εκπλαγείτε! Πάρτε μια γεύση…

1. Ο θηλασμός είναι μια υπερευαίσθητη διαδικασία
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι ο θηλασμός είναι απόλυτα σημαντικός τόσο για τη μαμά όσο και για το μωρό. Όμως, ήξερες ότι… τα μωρά ρυθμίζουν τη δύναμη με την οποία θηλάζουν, ανάλογα με την προφανή ηδονή ή πρωτοτυπία της κατάστασης στην οποία βρίσκονται;
Μάλιστα, μία δυνατή τραχιά φωνή θα κάνει ένα μωρό να σταματήσει, ενώ μια μαλακή και οικεία φωνή θα το κάνει να θηλάζει γρηγορότερα και δυνατότερα. Έρευνες δείχνουν ότι το μωρό ευθύς μόλις γεννηθεί όχι μόνο βυζαίνει πιο δυνατά όταν ακούει τη φωνή της γυναίκας παρά άντρα, αλλά μάλιστα προτιμά τη φωνή της μητέρας του από άλλων γυναικών.

2. Τα μωρά δε βλέπουν καθόλου καλά
Η οπτική οξύτητα ενός νεογέννητου είναι πενήντα φορές μικρότερη απ’αυτή ενός ενήλικου ανθρώπου. Ακόμη και αυτή η όραση όμως καθιστά το βρέφος ικανό να ανταποκριθεί στις ανάγκες του δικού του μικρού κόσμου. Υπάρχουν ενδείξεις ότι πολύ νεαρά βρέφη προτιμούν να κοιτάζουν πρόχειρα σκίτσα προσώπων παρά μπερδεμένες παραλλαγές του ίδιου πάντα σχήματος. Η ενστικτώδης προσήλωση του βλέμματος σε πρόσωπα είναι πιθανόν να εξυπηρετεί τη ζωτική λειτουργία του δεσμού του γονέα με το παιδί.

3. Τα παιδιά γεννιούνται έτοιμα να μάθουν οποιαδήποτε γλώσσα
Όπως πρώτη παρατήρησε η επιστήμονας Janet Werker σε πειράματά της, το παιδί γεννιέται έτοιμο να μάθει οποιαδήποτε γλώσσα. Ακολούθως, η εμπειρία περιορίζει το ευρύ φάσμα των δυνατοτήτων του στη συγκεκριμένη γλώσσα που μαθαίνει. Η Werker ανακάλυψε ότι τα μωρά καθώς μαθαίνουν μία διάλεκτο χάνουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν όλους τους δυνατούς ήχους των γλωσσών. Η παρατήρηση αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι τη στιγμή της γέννησης ο εγκέφαλός μας διαθέτει άπειρες νευρικές συνάψεις οι οποίες επηρεαζόμενες από τις εμπειρίες του κάθε ατόμου αλλάζουν αναλόγως. Αυτός είναι και ο λόγος που το μυαλό του καθενός μας είναι τόσο ξεχωριστό και διαφορετικό από των υπολοίπων. Όλες οι αισθητικές εμπειρίες μας από τη στιγμή της γέννησης και μετά διαφέρουν ριζικά.

4. Το χαμόγελο της αναγνώρισης
Πριν τους 8-10 μήνες ζωής, το παιδί δεν είναι αρκετά ώριμο ώστε να αναγνωρίσει διαφορετικά πρόσωπα και να μπορέσει να θυμηθεί το παρελθόν. Τα παιδιά σε αυτή την περίοδο χαμογελούν συχνά και σε όλους. Αυτή η δυναμική αντίδραση δεν μπορεί να δηλώνει αναγνώριση ή και συναίσθημα. Το πιθανότερο είναι ότι αποτελεί αυτόματο αντανακλαστικό μηχανισμό που τοποθέτησε η φύση για να ενθαρρύνει τις προστατευτικές αντιδράσεις των ενηλίκων απέναντί του και τη σύσφιξη της σχέσης. Όμως, στο τέλος του πρώτου έτους, εμφανίζεται η ικανότητα αναγνώρισης και το άγχος του ξένου καθώς το παιδί αναπτύσσει αντιληπτικές και γνωστικές ικανότητες. Τότε, το χαμόγελο δεν είναι απλά ασυνείδητη απαίτηση για προστασία, αλλά γνήσια ένδειξη των συναισθημάτων του παιδιού. Ίσως το πρώτο χαμόγελο αληθινής ευχαρίστησης να σηματοδοτεί την ίδια τη γέννηση ενός νέου νου.

5. Η εμφάνιση του «εγώ» και της ηθικής γίνεται στους 18-20 μήνες
«Κάνετε ένα σημαδάκι με ρουζ στη μύτη μωρού τριών μηνών. Ύστερα βάλτε το μωρό μπροστά σε έναν καθρέφτη. Θα κοιτάξει το είδωλό του αλλά δε θ’αγγίξει τη μύτη του, γιατί δεν αναγνωρίζει το πρόσωπο που βλέπει για δικό του».
Τα παιδιά καταλαβαίνουν το νόημα του ειδώλου σε έναν καθρέφτη στους 18-20 μήνες, διότι τότε η συνείδηση του «εγώ» έχει ωριμάσει. Τότε, το παιδί που έχει ρουζ στη μύτη του, όταν κοιταχτεί στο καθρέφτη θα σηκώσει το χέρι να το αγγίξει.
Τον ίδιο καιρό κάνει την εμφάνισή του στο παιδί και το ηθικό αίσθημα. Τότε το νήπιο, όταν παρατηρήσει μία σπασμένη κούκλα, ή ένα κατεστραμμένο αυτοκινητάκι, ανησυχήσει και θα αναγνωρίσει την ύπαρξη λάθους. Το παιδί για πρώτη φορά αναγνωρίζει ότι υπάρχει μια ακεραιότητα στα πράγματα και αν αυτή θιγεί τότε μάλλον κάποιος έκανε κάτι «κακό». 

 

Briefingnews.gr

Βίντεο : Νεογέννητα δίδυμα κάνουν αγκαλιασμένα μπάνιο

Κάθε εικόνα ενός μωρού σου προκαλεί συγκίνηση και αγνά συναισθήματα.
Στο video που ακολουθεί θα δείτε δυο δίδυμα νεογέννητα να αγκαλιάζει το ένα το αλλό την ώρα που κάνουν μπάνιο και κοιμούνται.
Μια εικόνα… χίλιες λέξεις.
- See more at: http://www.tsantiri.gr/allathemata/apistevto-vinteo-neogennita-didima-kanoun-agkaliasmena-banio/#sthash.4gc5OIsl.dpuf

Κάθε εικόνα ενός μωρού σου προκαλεί συγκίνηση και αγνά συναισθήματα.
Στο video που ακολουθεί θα δείτε δυο δίδυμα νεογέννητα να αγκαλιάζει το ένα το αλλό την ώρα που κάνουν μπάνιο και κοιμούνται.
Μια εικόνα… χίλιες λέξεις.
- See more at: http://www.tsantiri.gr/allathemata/apistevto-vinteo-neogennita-didima-kanoun-agkaliasmena-banio/#sthash.4gc5OIsl.dpuf

Κάθε εικόνα ενός μωρού σου προκαλεί συγκίνηση και αγνά συναισθήματα.

Στο video που ακολουθεί θα δείτε δυο δίδυμα νεογέννητα να αγκαλιάζει το ένα το αλλό την ώρα που κάνουν μπάνιο και κοιμούνται

tsantiri.gr

Πώς η μουσική του Μότσαρτ, βοηθάει τα μωρά

Ο Μότσαρτ επιδρά θετικά στα βρέφη. Καλά διαβάσατε!

Ο Μότσαρτ και συγκεκριμένα η μουσική του, ασκεί μια απίστευτη επίδραση στα βρέφη και κυρίως στα νεογνά και έχει θετική δράση στην ανάπτυξη τους. 

Μάλιστα σε πολλά μαιευτήρια στο εξωτερικό, στη μονάδα με τα πρόωρα μωρά, βάζουν συνέχεια να παίζει μουσική Μότσαρτ με εκπληκτικά αποτελέσματα για την υγεία των μωρών.

Διαβάστε τι ακριβώς συμβαίνει...

Η πιο πρόσφατη έρευνα, έγινε από γιατρούς του νοσοκομείου Ιχίλοφ στο Ισραήλ.

Ένας γιατρός που άκουγε mp3 συνθέσεις του Μότσαρτ στα ακουστικά του, μπήκε να εξετάσει ένα ανήσυχο νεογέννητο στη θερμοκοιτίδα.

Ο γιατρός έβγαλε τα ακουστικά, αλλά η μουσική συνέχιζε να παίζει. Καθώς εξέταζε το μωρό, διαπίστωσε ότι όχι μόνο ηρεμούσε, αλλά ύστερα από λίγο θέλησε και να τραφεί. Το τυχαίο αυτό γεγονός ήταν η σπίθα για τους γιατρούς να αρχίζουν να ερευνούν το θέμα.

Ο δρ Ντροντ Μαντέλ και η ομάδα του ασχολήθηκαν με πρόωρα μωρά που είχαν γεννηθεί μέχρι και 6 βδομάδες νωρίτερα. Μέσα στα αυτάκια ή τις θερμοκοιτίδες τοποθετήθηκαν ειδικά ακουστικά που έπαιζαν συνέχεια Μότσαρτ αλλά και Μπαχ.

Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι τα νεογνά όταν άκουγαν Μότσαρτ, άλλαζε θετικά ο μεταβολισμός τους κάθε μισή ώρα κατά 9,7%, έτρωγαν πιο εύκολα, και είχαν πολύ καλή διάθεση. 

Όταν η μουσική ήταν συνθέσεις του Μπαχ, ο ρυθμός του μεταβολισμού, έπεφτε στο 4,5%, ενώ όταν δεν άκουγαν καμία μελωδία στη θερμοκοιτίδα ο μεταβολισμός τους δεν άλλαζε καθόλου.

Όπως τόνισε ο ίδιος ο γιατρός: “η μουσική του Μότσαρτ βοηθάει απίστευτα τα πρόωρα νεογνά να αυξήσουν το βάρος τους με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Το βλέπαμε και δεν το πιστεύαμε. Το αποτέλεσμα είναι σαφέστατα θετικό και ήδη στις θερμοκοιτίδες, έχουμε τοποθετήσει μικρά ηχεία που παίζουν συνέχεια Μότσαρτ”.

Πάντως, τα οφέλη της μουσικής του Μότσαρτ, δεν ισχύουν μόνο για τα νεογέννητα. Μια άλλη μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έχει πρόσφατα αποκαλύψει ότι ακούγοντας Μότσαρτ μπορεί να έχει θετική επίδραση στους χρόνους αντίδρασης των ανθρώπων, ανεξάρτητα από την ηλικία.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο Μότσαρτ ξεκινάει πάντα ήρεμα και ήσυχα και επιταχύνει. Στην ομάδα που μελέτησαν οι συμμετέχοντες που άκουγαν Μότσαρτ, έφερναν εις πέρας την ίδια εργασία γρηγορότερα από εκείνους που δεν άκουγαν.

Από  το  Ιστολόγιο  Έλλην  Ουρανόπαις

Δείτε τον αντίκτυπο της αγάπης στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού σε μια συγκλονιστική εγκεφαλική σάρωση.

 Τα παρηγορείτε για μια εκδορά στο γόνατο στη παιδική χαρά και τα καταφέρνετε να κοιμηθούν με ένα χαλαρωτικό νανούρισμα. Αλλά το να είστε μια στοργική, τρυφερή μητέρα, δεν ωφελεί μόνο στη συναισθηματική φροντίδα, αλλά παίζει και καθοριστικό ρόλο στον προσδιορισμό του μεγέθους του εγκεφάλου του παιδιού σας, λένε οι επιστήμονες.

 Συγκλονιστικό: Σύμφωνα με νευρολόγους η σημαντική διαφορά μεταξύ αυτών των δύο εγκεφάλων έχει μια πρωταρχική αιτία - ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν τα παιδιά από τις μητέρες τους

 Και οι δύο αυτές εικόνες είναι σαρώσεις του εγκεφάλου δύο τρίχρονων παιδιών, αλλά ο εγκέφαλος στα αριστερά είναι σημαντικά μεγαλύτερος, έχει λιγότερες κηλίδες και λιγότερο σκοτεινές περιοχές, σε σύγκριση με εκείνον στα δεξιά.

 

 Σύμφωνα με νευρολόγους, η διαφορά αυτή έχει μία σημαντική κύρια αιτία - τον τρόπο που το κάθε παιδί αντιμετωπίστηκε από τη μητέρα του.

Το παιδί με το συρρικνωμένο εγκέφαλο ήταν θύμα σοβαρής παραμέλησης και κακοποίησης.

 Σύμφωνα με την έρευνα που αναφέρθηκε από την εφημερίδα, ο εγκέφαλος στα δεξιά στερείται σε ανησυχητικό βαθμό μερικές από τις πιο θεμελιώδεις περιοχές που είναι παρούσες στην εικόνα στα αριστερά.

Οι συνέπειες αυτών των ελλείψεων είναι μεγάλες - το παιδί με το αριστερό μεγαλύτερο εγκέφαλο θα είναι πιο έξυπνο και πιο πιθανό να αναπτύξει την κοινωνική ικανότητα να συμπάσχει με τους άλλους.

 Αντίθετα, το παιδί με το συρρικνωμένο εγκέφαλο θα είναι πιο πιθανό να εθιστεί στα ναρκωτικά και να συμμετέχει σε βίαια εγκλήματα, να είναι αντικοινωνικό και πιθανότατα άνεργο.

Το παιδί αυτό είναι επίσης πιο πιθανό να αναπτύξει ψυχικά και άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας.

Ο καθηγητής Allan Schore, του UCLA, δήλωσε στην εφημερίδα Sunday Telegraph ότι αν ένα μωρό δεν αντιμετωπίζεται σωστά κατά τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του, αυτό μπορεί να έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη του.

Επεσήμανε ότι τα γονίδια για διάφορες πτυχές της λειτουργίας του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένων των πληροφοριών, δεν μπορούν να λειτουργήσουν.

Και, δυστυχώς, υπάρχει μια πιθανότητα να μην μπορέσουν να αναπτυχθούν ποτέ.

Αυτή η διαπίστωση έχει ανησυχητικές προεκτάσεις στα παραμελημένα παιδιά που έχουν ληφθεί από την κρατική πρόνοια μετά την ηλικία των δύο ετών.

 Φαίνεται, επίσης, ότι όσο πιο σοβαρή η αμέλεια της μητέρας, τόσο πιο έντονη είναι η ζημιά που μπορεί να γίνει.

 Οι εικόνες αναδεικνύουν και τις ανησυχητικές συνέπειες για τον κύκλο της παραμέλησης στην παιδική ηλικία - συχνά οι γονείς, οι οποίοι είχαν παραμεληθεί από τους δικούς τους γονείς, δεν έχουν αναπτύξει επαρκώς τον εγκέφαλό τους με αποτέλεσμα να παραμελούν κι εκείνοι με τη σειρά τους τα δικά τους παιδιά.

 Αλλά μια άλλη έρευνα στις ΗΠΑ έδειξε ότι ο κύκλος μπορεί να σπάσει με επιτυχία αν υπάρξει πρώιμη παρέμβαση και υποστήριξη σε αυτές τις οικογένειες.

 Η μελέτη συσχετίζεται με την έρευνα που κυκλοφόρησε νωρίτερα αυτό το έτος, που διαπίστωνε ότι τα παιδιά που έχουν λάβει αγάπη και στοργή από τις μητέρες τους νωρίς στη ζωή είναι πιο έξυπνα και μαθαίνουν πιο εύκολα.

Δείτε και την εξαιρετική σημασία του θηλασμού: Ωκυτοκίνη: Η  ορμόνη της αγάπης από τη μητέρα στο παιδί

Η μελέτη από παιδοψυχιάτρους και νευροεπιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον School of Medicine in Saint Louis, βρήκε ότι τα παιδιά σε σχολική ηλικία των οποίων οι μητέρες τους προσφέρουν πολύ στοργή νωρίς στη ζωή τους έχουν εγκεφάλους με μεγαλύτερο ιππόκαμπο, μια δομή – κλειδί - για τη μάθηση, τη μνήμη και την αντίδραση στο στρες.

 Η έρευνα ήταν η πρώτη που δείχνει ότι οι αλλαγές σε αυτή την κρίσιμη περιοχή της ανατομίας του εγκεφάλου των παιδιών σχετίζονται με την φροντίδα της μητέρας. 

Neurosciencenews.com.

Μετάφραση : ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ  ΔΡΑΣΗ

Ο θηλασμός δυναμώνει τους πνεύμονες του μωρού

 Pablo Picasso: Maternity

                                                           

To  παρακάτω υλικό  αλιεύθηκε  από το ιστολόγιο Greekveganparenting.gr

Συντάχθηκε απο την Ζιώγα Βασιλική

 Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη από Άγγλους και Αμερικάνους επιστήμονες, η προσπάθεια που καταβάλλει ένα βρέφος για να θηλάσει, συμβάλει στο δυνάμωμα των πνευμόνων του.

Οι επιστήμονες εξέτασαν συνολικά 1,456 βρέφη μέχρι αυτά να γίνουν 10 χρονών. Το ένα τρίτο των παιδιών είχε θηλάσει για τουλάχιστον 4 μήνες και, κατά μέσο όρο, αυτά ήταν τα παιδιά που εξέπνευσαν γρηγορότερα περισσότερο αέρα, αφού είχαν πάρει μια βαθιά αναπνοή. Η πιθανότητα να έχει η μητέρα κάποιου μωρού άσθμα ή αλλεργίες δεν επηρέασε με κάποιο τρόπο τα αποτελέσματα.

Οι γιατροί δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα τους λόγους που υπάρχει αυτή διαφορά ανάμεσα στα μωρά που θήλασαν περισσότερο και σε αυτά που θήλασαν λιγότερο. Ο θηλασμός έχει αναγνωριστεί ιατρικώς ως ένας τρόπος προστασίας του βρέφους από αναπνευστικά προβλήματα, αλλά οι λόγοι για την ενδυνάμωση του πνεύμονα παραμένουν σχετικά άγνωστοι.

Σύμφωνα με τον Δρ Syed Arshad από το Κέντρο Ερευνών για το Άσθμα και τις Αλλεργίες David Hide (David Hide Asthma and Allergy Research Centre) στο Isle of Wight, αυτό που μπορεί να ευθύνεται είναι η φυσική προσπάθεια που καταβάλλει ένα βρέφος κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Άλλωστε, κατά μέσο όρο, ένα βρέφος όταν θηλάζει παράγει τρεις φορές περισσότερη δύναμη και για περισσότερη ώρα, σε σύγκριση με το τάισμα από μπουκάλι. Φαίνεται να είναι η πρώτη φορά που κάποιος επιστήμονας προτείνει αυτή την εξήγηση. Ο Δρ Arshad, μάλιστα, παρομοιάζει όλη αυτή την προσπάθεια με τις ασκήσεις που προτείνουν οι γιατροί στους ηλικιωμένους ασθενείς για πνευμονική αποκατάσταση.

Δύο είναι οι επόμενοι στόχοι της επιστημονικής ομάδας. Πρώτον, να προτείνουν στις εταιρείες την κατασκευή ενός μπουκαλιού (μπιμπερό δηλαδή) , από το οποίο για να πιει ένα μωρό θα απαιτείται η καταβολή της ίδιας φυσικής προσπάθειας. Επίσης, να κάνουν επιτέλους πνευμονικές εξετάσεις στα βρέφη, οι οποίες θα αποκαλύψουν το κατά πόσο σημειώνονται διαφορές μέσα σε ένα μόλις χρόνο.

Η Δρ Elaine Vickers, από την οργάνωση Asthma UK καλωσόρισε την έρευνα λέγοντας ότι ενισχύει με νέα στοιχεία το γεγονός ότι ο θηλασμός έχει μακροχρόνια θετικά αποτελέσματα. Τόνισε επίσης ότι τα μωρά θα πρέπει να θηλάζουν στους πρώτους έξι μήνες της ζωής τους.

Πηγή: BBC

Ακόμα και τα μωρά έχουν την αίσθηση του δικαίου

Μια νέα μελέτη ανατρέπει την μέχρι σήμερα άποψη ότι τα παιδιά αναπτύσσουν το αίσθημα του δικαίου μετά τα έξι ή τα επτά έτη ανακαλύπτοντας αλτρουιστικές και «δίκαιες» τάσεις σε παιδιά μόλις 15 μηνών. Τα μωρά που συμμετείχαν σε αυτήν έδειξαν ότι μπορούν να ξεχωρίζουν το δίκαιο από το άδικο. Εκείνα μάλιστα που εμφανίστηκαν να έχουν μεγαλύτερη συναίσθηση αυτής της διαφοράς φάνηκαν επίσης να έχουν ανεπτυγμένες αλτρουιστικές τάσεις, εφόσον ήταν πιο πρόθυμα να μοιραστούν το αγαπημένο τους παιχνίδι.

Στο πρώτο πείραμα της μελέτης, η οποία διενεργήθηκε από ψυχολόγους του Πανεπιστημίου της Γουάσινγκτον και δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή επιθεώρηση «PloS One», τα μωρά κλήθηκαν να ξεχωρίσουν ανάμεσα στη δίκαιη και στην άνιση κατανομή της τροφής. Για τον λόγο αυτό παρακολούθησαν δυο σύντομα βίντεο. Το πρώτο έδειχνε αρχικά έναν ηθοποιό να μοιράζει ένα μπολ με κρακεράκια σε δυο άτομα σε ίσα μερίδια. Στη συνέχεια η σκηνή επαναλαμβανόταν με τα κρακεράκια να μοιράζονται αυτή τη φορά άνισα. Στο δεύτερο βίντεο γινόταν ακριβώς το ίδιο με μια κανάτα γάλα.

Οι ειδικοί μέτρησαν την αντίδραση των μωρών σε αυτές τις σκηνές βασιζόμενοι στη λεγόμενη «παραβίαση των προσδοκιών»,  στο ότι δηλαδή τα παιδιά αφιερώνουν μεγαλύτερη προσοχή σε κάτι όταν τους προκαλεί έκπληξη. Η προσοχή πολλών μικρών φάνηκε να αυξάνεται – περισσότερο ή λιγότερο στο καθένα- όταν η μοιρασιά ήταν άδικη, κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι περίμεναν η κατανομή να είναι δίκαιη και στις δυο περιπτώσεις.

Ο αλτρουισμός

Στο επόμενο στάδιο οι ψυχολόγοι ήλεγξαν τον αλτρουισμό. Εδωσαν στα παιδιά δυο κομμάτια Lego – ένα απλό τουβλάκι και ένα με πιο σύνθετο και εντυπωσιακό σχήμα. Το παιχνίδι που διάλεξε το κάθε παιδί για να παίξει θεωρήθηκε το αγαπημένο του. Στη συνέχεια ένας ερευνητής με τον οποίο τα μωρά δεν είχαν έλθει ως τότε σε επαφή μπήκε στο δωμάτιο και άρχισε να τους ζητάει να του δώσουν ένα από τα δυο παιχνίδια.

Το ένα τρίτο των μωρών πρόσφερε το αγαπημένο του παιχνίδι ενώ ένα άλλο τρίτο έδωσε εκείνο που δεν είχε διαλέξει. Τα υπόλοιπα δεν έδωσαν κανένα παιχνίδι, γεγονός το οποίο μπορεί να υποδηλώνει ότι δεν ήθελαν να μοιραστούν τίποτε αλλά και απλώς ότι βρέθηκαν σε αμηχανία. Το εντυπωσιακό εύρημα σε αυτό το πείραμα ήταν ότι το 92% των μωρών που μοιράστηκαν το αγαπημένο τους παιχνίδι -μια αυθεντική πράξη αλτρουισμού– είχε επίσης παρακολουθήσει με μεγαλύτερη προσοχή τα βίντεο με την άδικη μοιρασιά. Αντίστροφα, το 86% των μη αλτρουιστών που έδωσαν το άλλο παιχνίδι είχε παρακολουθήσει με μεγαλύτερη προσοχή το βίντεο με την ίση μοιρασιά.

«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η αίσθηση των κανόνων του δικαίου και ο αλτρουισμός αποκτώνται πολύ πιο γρήγορα από ό,τι νομίζαμε» δήλωσε η Τζέσικα Σόμερβιλ, επικεφαλής της μελέτης προσθέτοντας ότι ιδιαίτερα το δεύτερο πείραμα, με το «μοίρασμα» του παιχνιδιού έδειξε ότι ο βαθμός αλτρουισμού διαφέρει από άτομο σε άτομο ήδη από πολύ μικρή ηλικία. Σύμφωνα με την ειδικό η απόκτηση αυτών των ιδιοτήτων προέρχεται από το περιβάλλον, από μη λεκτικές συμπεριφορές που τα παιδιά βλέπουν στον περίγυρό τους. «Το πιθανότερο» εξήγησε «είναι ότι τα μωρά παίρνουν ιδέες για το δίκαιο και το άδικο παρατηρώντας πώς οι άλλοι άνθρωποι συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον». Τόνισε ωστόσο ότι αυτή είναι μια υπόθεση που χρήζει περαιτέρω διερεύνησης καθώς το πόσο εγωιστής ή αλτρουιστής είναι κάποιος μπορεί να καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα γονίδια.

HealthyLiving.gr

Τα παιδιά αργούν να μιλήσουν εξαιτίας της τηλεόρασης

 Ένα στα τέσσερα αγόρια και ένα στα επτά κορίτσια δυσκολεύονται να μάθουν να μιλάνε και αυτό γιατί με την τηλεόραση συνεχώς ανοιχτή στα περισσότερα σπίτια τα παιδιά ακούνε περισσότερο τα τηλεοπτικά προγράμματα παρά την ομιλία των γονιών και γενικά του περιβάλλοντός τους με 

αποτέλεσμα να μην μπορούν να καταλάβουν την ομιλία των ενηλίκων που βρίσκονται γύρω τους.

Πρόσφατη βρετανική έρευνα αποκάλυψε πως το 22 % των αγοριών και το 13% των κοριτσιών αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην ανάπτυξη του λόγου και στην κατανόηση των άλλων.

Τα παιδιά που προέρχονται από οικογένειες που ανήκουν στη μεσαία τάξη διαπιστώθηκε ότι ήταν εξίσου πιθανό να αντιμετωπίζουν προβλήματα με εκείνα που προέρχονται από λιγότερο εύπορες οικογένειες.

Η μελέτη έδειξε πως ποσοστό μεγαλύτερο του 25 % των οικογενειών έχει ανοιχτή την τηλεόραση είτε «τις περισσότερες φορές» είτε «όλη την ώρα».

Ένα στα δέκα παιδιά ηλικίας μόλις ενός ή δύο ετών έχει τηλεόραση στο δωμάτιό του, ενώ το ένα στα τρία παιδιά ηλικίας από πέντε έως επτά ετών έχουν δική τους τηλεόραση.

Η δρ. Gross, επικεφαλής της μελέτης, εξέφρασε την ανησυχία ότι ακόμα κι αν τα παιδιά δεν βλέπουν τα ίδια τηλεόραση, ο θόρυβος που υπάρχει στο περιβάλλον καθιστά δύσκολο για αυτά να καταλάβουν τους γονείς τους ή τα μεγαλύτερα αδέλφια τους όταν μιλούν.

Η ίδια εκτιμάει ότι τα προβλήματα ομιλίας που αντιμετωπίζουν ορισμένα παιδιά συνδέονται με την περιορισμένη έκθεσή τους στη γλώσσα στα πρώτα χρόνια της ζωής τους.

«Ο εγκέφαλός μας δεν έχει εξελιχθεί έτσι ώστε να μαθαίνει από μηχανές. Τα μωρά έχουν την ικανότητα να ανταποκριθούν σε ένα πρόσωπο και να αναγνωρίσουν τα πρόσωπα των γονιών τους », επισημαίνει.

Η πιο συνηθισμένη ηλικία, που τα παιδιά λένε την πρώτη τους λέξη, είναι μεταξύ 10-11 μηνών σύμφωνα με την έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 1000 γονείς.

Περισσότερα κορίτσια από αγόρια – 34% έναντι 27 % - είχαν πει την πρώτη τους λέξη τους, πριν γίνουν 9 μηνών. Ωστόσο το 4 % των παιδιών δεν είχε πει την πρώτη του λέξη πριν από την ηλικία των 3 ετών.

Η ηλικία μεταξύ 13 - 18 μηνών ήταν η πιο συνηθισμένη, που τα παιδιά άρχισαν να χρησιμοποιούν 2 λέξεις μαζί, όπως «θέλω νερό» ή «έλα εδώ».

Τα κορίτσια ήταν κατά μέσο όρο πιο γρήγορα στο να μάθουν να χρησιμοποιούν δύο λέξεις μαζί, με το 64 % να το έχουν πετύχει σε ηλικία 18 μηνών σε σύγκριση με το 54 % των αγοριών.

Η έρευνα εξέτασε επίσης τα πρώτα λόγια των παιδιών και επιβεβαίωσε ότι είναι πιο πιθανό να πουν «μπαμπά» παρά «μαμά». Τη λέξη «μπαμπά» θεωρείται ότι είναι πιο εύκολο να την προφέρει ένα μωρό.

Συνολικά το 17 % των παιδιών παρουσίασαν «μικρή ή σημαντική δυσκολία» στην ικανότητα να μιλήσουν. Μόνο τα μισά από αυτά τα παιδιά όμως είχαν βοήθεια από κάποιον ειδικό.

«Η ικανότητά μας να επικοινωνούμε είναι θεμελιώδης και στηρίζει όλα τα άλλα» υπογραμμίζει η ερευνητική ομάδα. «Η απόκτηση της ικανότητας αυτής από ένα παιδί είναι πολύ σημαντική. Το ποσοστό των παιδιών που έχουν δυσκολίες να μιλήσουν και να καταλάβουν την ομιλία των άλλων είναι υψηλό, ιδίως μεταξύ των αγοριών.

«Είναι απαραίτητο όλα αυτά τα παιδιά να παίρνουν τη βοήθεια που χρειάζονται από ειδικευμένους επαγγελματίες όσο το δυνατόν νωρίτερα.»

Τι λένε οι ειδικοί

Η κρίσιμη ηλικία για την ανάπτυξη του λόγου και της ικανότητας επικοινωνίας ενός παιδιού σύμφωνα με τους ειδικούς είναι μεταξύ 1, 5 και 5 ετών.

«Σε αυτό το κρίσιμο διάστημα το παιδί πρέπει να δέχεται πληθώρα γλωσσικών ερεθισμάτων από τους γονείς του και από το περιβάλλον του γενικότερα. Όσο περισσότερα ερεθίσματα δέχεται τόσο περισσότερο συνειδητοποιεί ότι είναι αναγκαία η χρήση της λεκτικής επικοινωνίας», τονίζει η Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος.

«Από την άλλη πλευρά η παραμονή του παιδιού σε χώρους με ανοιχτή την τηλεόραση, όπου δεν υπάρχει λεκτική επικοινωνία, δυσκολεύει την ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας.

Είναι σημαντικό να καταλάβουν οι γονείς ότι χρειάζεται από τις πρώτες στιγμές της γέννησης του παιδιού να του μιλούν και να προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί του. Αυτό θα το βοηθήσει να αποκτήσει ένα κίνητρο να μιμηθεί τους γονείς του και να μάθει να μιλάει».

Η ηλικία κατά την οποία το παιδί θα αρχίσει να μιλάει μπορεί να διαφέρει κατά περίπτωση. Ωστόσο μπορεί να είναι ανησυχητικό αν ενώ έχει συμπληρώσει τους 18-24 μήνες, δεν μιλάει καθόλου. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται να είναι απαραίτητη επαγγελματική βοήθεια.

«Στην ηλικία των 15 μηνών συνήθως τα παιδιά λένε τις πρώτες λεξούλες, πολλές από τις οποίες σημαίνουν κάτι, πιθανώς όμως όχι μόνον ένα πράγμα. Σε ηλικία 18 μηνών λένε περισσότερες λέξεις», σημειώνει ο Γιώργος Καλομοίρης, λογοθεραπευτής.

«Είναι φυσικό ότι δεν μιλάνε καθαρά, μιλάνε όμως, χρησιμοποιούν κάποιες λέξεις, με τις οποίες φτιάχνουν και φράσεις, για να μιλήσουν για θέματα τα οποία τους ενδιαφέρουν.

Κάποια παιδιά μπορεί να μην λένε κάτι στην ηλικία των 12 ή των 15 ή των 18 μηνών. Για να εκτιμηθεί κατά πόσον αυτό οφείλεται σε κάποιο πρόβλημα θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες, όπως αν το παιδί ακούει και εντοπίζει την πηγή των ήχων, αν επικοινωνεί εξωλεκτικά, αν επικοινωνεί μέσα από το παιχνίδι.»

Σε κάθε περίπτωση είναι προτιμότερο να ανησυχήσουμε νωρίς και λάθος παρά αργά και σωστά. Η γνώμη κάποιου ειδικού, λογοθεραπευτή ή ψυχολόγου, θα βοηθήσει να εντοπιστεί οποιαδήποτε δυσκολία και να αντιμετωπιστεί σε πρώιμο στάδιο.

Πηγή : www.cosmo.gr

Τι βλέπουν τα πιτσιρίκια στον καθρέφτη;

Τα βρέφη αναγνωρίζουν τον εαυτό τους περίπου στο 2ο χρόνο της ζωής τους. Πιο πριν δεν καταλαβαίνουν τι είναι αυτό που αντικρίζουν σε έναν καθρέφτη, με αποτέλεσμα να προσπαθούν να αγγίξουν το είδωλό τους για να παίξουν μαζί του νομίζοντας ότι πρόκειται για άλλο παιδάκι. Αργότερα κάποια παιδιά μπορεί να αρχίσουν να τον φοβούνται, χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς τι εικόνα αντιλαμβάνονται. Μεγαλώνοντας, στην προσπάθειά τους να συλλάβουν την έννοια του χώρου, προσπαθούν να καταλάβουν αν τα άλλα άτομα που καθρεφτίζονται μαζί τους βρίσκονται πίσω από τον καθρέφτη ή πίσω από την πλάτη τους

Golden Magazine