" Μπόμπιρες εν δράσει.."

της Τρισεύγενης Καπράνου "Δώστε στα παιδιά σας αρχές γιατί το σημερινό σχολείο αδυνατεί.Δώστε τους Χριστό και πατρίδα".Μια προτροπή στην ομιλία ενός μητροπολίτη.Και σκέφτομαι τώρα σαν εκπαιδευτικός..Παλιά μας έλεγαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας:"Μάθε παιδί μου γράμματα,για να γίνεις καλός άνθρωπος". Και μαθαίναμε.Γιατί στους γονείς μας χρωστούσαμε το ζην και στους δασκάλους μας το ευ ζην. Το θυμήθηκα κι αυτό και γύρισα πάλι χρόνια πίσω.Οι δάσκαλοι πάλευαν κάτω από μύριες δυσκολίες όχι να γίνουν πλούσιοι,αλλά να πλουτίσουν εμάς σε σοφία, γνώση και αξίες! Δε θα ξεχάσω τον συντοπίτη δάσκαλο,το Βασίλη Μπουρνάκη,που άκουγε τις θλιμμένες φωνές των παιδιών.."Τα κεραμίδια στάζουν δάσκαλε. Η βροχή μπαίνει μέσα,κρυώνουμε".. Στην προσπάθειά του να ανέβει στη στέγη να τα φτιάξει γλιστρά και σκοτώνεται..Και η γυναίκα του η κυρία Ματίνα δασκάλα κι αυτή στο δημοτικό μας έλεγε.."Ο δάσκαλος πρέπει να θυσιάζεται για τους μαθητές.Να έχετε Χριστό και...

Εδώ και αρκετά χρόνια επικρατεί η άποψη ότι τα παιδιά είναι χειριστικά από κούνια και για να μην μας “πάρουν τον αέρα”, πρέπει από βρέφη να τους βάζουμε όρια, να μην τα παίρνουμε αγκαλιά γιατί θα μάθουν στα χέρια και θα γίνουν κακομαθημένα.  Αργότερα ως νήπια, αν εκδηλώσουν μια κρίση θυμού, βιαζόμαστε να πούμε ότι προσπαθούν να μας χειριστούν και να μας “εξουσιάσουν”.   Πόσο εύκολο είναι να δεχτούμε ότι ΔΕΝ υπάρχουν χειριστικά παιδιά, αλλά παιδιά που εκφράζουν ανεκπλήρωτες ανάγκες με τρόπο που μόνο τα ίδια ξέρουν;

Κείμενο: Κατερίνα Καρασάββα Η εποχή μας έχει φέρει τα δικαιώματα των παιδιών στο προσκήνιο και οι περισσότεροι είμαστε πλέον ενημερωμένοι και εξοικειωμένοι με τους όρους σεξουαλική κακοποίηση και σωματική τιμωρία . Με τη βοήθεια της ενημέρωσης από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, τις ιστοσελίδες με θέματα ψυχολογίας και ανατροφής παιδιών και τα group για γονείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλοί γονείς παιδιά είναι αρκετά ευαισθητοποιημένοι για το θέμα. Συνήθως φανταζόμαστε ότι αυτός που κακοποιεί ένα παιδί είναι κάποιος τρομακτικός άνθρωπος, η εξαίρεση, και πως η κακοποίηση είναι κάτι που αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί. Σε ότι αφορά τη συναισθηματική κακοποίηση, τα όρια είναι αρκετά πιο ασαφή. Τι είναι συναισθηματική κακοποίηση; Είναι μόνο το να φωνάζουμε συστηματικά στο παιδί; Ναι, οι φωνές και τα ουρλιαχτά στα παιδιά, το υπερβολικό μάλωμα είναι συναισθηματική κακοποίηση (όταν είναι συστηματική συμπεριφορά, όχ...

   Δρ. Λίζα Βάρβογλη, Ph . D ., Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια Θέλετε να συντελεστεί ένα μικρό «θαύμα» στο ίδιο σας το σπίτι; Ξέρετε γιατί τα παιδιά έχουν κακή συμπεριφορά;   Επειδή συχνά αισθάνονται ότι οι μεγάλοι δεν τα καταλαβαίνουν ή δεν τα αγαπούν.   Όταν μάλιστα ο γονιός προσπαθεί με νεύρα, φωνές και διάφορες τιμωρίες να επιβάλει τη σωστή συμπεριφορά, τότε πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο από το επιθυμητό!   Γιατί συμβαίνει αυτό;   Επειδή τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που βιώνουν.   Αν δώσετε μια ξυλιά στο παιδάκι σας που χτύπησε την αδερφή του, τι του διδάσκετε με την πράξη σας;   Ότι μπορεί να χτυπάει την αδερφή του.   Παρόλα αυτά, με τα λόγια του λέτε το αντίθετο «μη χτυπάς την αδερφή σου» και παράλληλα του δίνετε εσείς μία (και δεν εννοώ ότι το ξυλοφορτώνετε ή ότι το κακοποιείτε).   Φερθείτε στα παιδιά όπως θέλετε να φέρονται και αυτά στους άλλους!   Δηλαδή, με κατανόηση και συμπόνια.   Με τι φωνές, τις τιμωρίες, τι...

 Ο ρόλος του γονέα περιλαμβάνει καθημερινές προκλήσεις και απαιτεί γνώσεις ή δεξιότητες, κάποιες από τις οποίες φυσικά δεν τις διαθέτουμε όλοι. Ειδικά στα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού, τα οποία είναι σημαντικά για τη μετέπειτα πορεία του στη μάθηση, τη ψυχοσωματική υγεία και την κοινωνική προσαρμογή, παρουσιάζονται διάφορα διλήμματα και προβληματισμοί για τους γονείς. Τα εργαστήρια γονέων δημιουργήθηκαν για να διευκολύνουν, να υποστηρίξουν και να ενδυναμώσουν τους γονείς παιδιών από 0 έως 7 ετών, προσφέροντας άμεση πρόσβαση στην επιστημονική πληροφόρηση και τις σύγχρονες πρακτικές σχετικά με την ανατροφή των παιδιών. Στόχος των εργαστηρίων αυτών είναι να διασφαλιστεί, όσο είναι δυνατόν, πως η αγάπη, η αφοσίωση και η γενικότερη προσφορά των γονέων προς τα παιδιά τους επενδύονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να μεγαλώνουν υγιή και χαρούμενα παιδιά τα οποία θα εξελιχθούν σε ευτυχισμένους, παραγωγικούς και κοινωνικά ενταγμένους ενήλικες. Πρόκειται γι...

Μήπως το παιδάκι σας είναι ευαίσθητο; Στεναχωριέται εύκολα, κλαίει με το παραμικρό, δυσκολεύεται με τη διαχείριση των έντονων συναισθημάτων;     What is a Highly Sensitive Child? Τα ευαίσθητα παιδιά έχουν ανεπτυγμένη την αίσθηση του καθήκοντος, ανησυχούν μήπως δεν κάνουν κάτι καλά ή μήπως τα μαλώσετε και αγχώνονται με μικρά ζητήματα. Μερικές φορές μάλιστα η ευαισθησία τους, πέρα από τον συναισθηματικό τομέα, μπορεί να επεκτείνεται και σε άλλες αισθήσεις: ζορίζονται όταν υπάρχουν δυνατοί ήχοι στο χώρο, δεν τους αρέσει η υφή από διάφορα υφάσματα ή φαγητά (πχ δεν ανέχονται κάλτσες το καταχείμωνο, τους ενοχλεί το μάλλινο πουλόβερ, δεν τρώνε συγκεκριμένα φαγητά, κλπ) και, γενικώς, δυσκολεύονται με κάθε είδους αλλαγή στον κόσμο τους ή τη ρουτίνα τους. Συχνά τα ευαίσθητα παιδιά έχουν κοινωνικές ευαισθησίες, είναι δειλά και δυσκολεύονται να κάνουν νέες φιλίες ή να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα.   Φοβούνται την αποτυχία και τη ντροπή.   Δυσκολεύο...

Το παιδί, πέρα από την άνευ όρων αγάπη και στοργή, χρειάζεται και μια δομή, δηλαδή ένα προβλέψιμο και σταθερό περιβάλλον, ώστε να διανύσει ήρεμα το μονοπάτι του προς την ενηλικίωση. Και ο τρόπος με τον οποίο μπορείτε να προσφέρετε μια σταθερή δομή στο περιβάλλον του παιδιού σας είναι η επιβολή και η επίβλεψη της τήρησης των δικών σας κανόνων. Πολλοί γονείς νιώθουν άβολα με τους κανόνες . Αισθάνονται άσχημα όταν πρέπει να πουν "όχι" και "μη" στο παιδί τους ή όταν χρειάζεται να περιορίσουν τον χρόνο της ελεύθερης δραστηριότητας του ή του παιχνιδιού του. Φοβούνται πως το παιδί τους θα πληγωθεί και θα χάσει τον αυθορμητισμό και το πηγαίο χαρακτήρα του. Αυτός ο φόβος τους πηγάζει από την αγάπη τους και την ανάγκη τους να καταλάβουν τον κόσμο του παιδιού τους . Έτσι, σκεπτόμενοι πώς εκείνοι θα ένιωθαν στην περίπτωση που κάποιος άλλος θα τους επέβαλε τόσους κανόνες, δυσανασχετούν με τον εαυτό τους, λυγίζουν και αδυνατούν να τηρήσουν σταθερότη...

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος Περνάμε, αναμφίβολα, δύσκολες οικονομικά εποχές με τριάντα σχεδόν τοις εκατό ανέργους άνδρες και γυναίκες και διπλάσιο ποσοστό νεολαίας… Περνάμε, αυτό μετράει διαχρονικά ακόμη περισσότερο κατά την ταπεινή μου γνώμη, δύσκολες ψυχολογικά εποχές που θα στιγματίσουν βαθειά τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Κατέθεσα τις προάλλες εδώ μερικές σκέψεις μου με το τίτλο «εμείς TV και καναπέ, η νεολαία ανεργία και φραπέ!…» Διαπιστώνω, όπως όλοι μας, ότι χάθηκε η συνοχή στον κοινωνικό μας ιστό, λιγόστεψαν οι παρέες και οι βεγγέρες, μηδενίζεται καθημερινά η όρεξή μας για σχέσεις κοινωνικές… Ακόμη πιο πικρή η διαπίστωση ότι και μέσα στην σύγχρονη ελληνική οικογένεια οι ‘συμβολικές ψυχοκοινωνικές και συναισθηματικές’ αποστάσεις διευρύνονται καθημερινά καθώς ανεργία και ανέχεια μας ταλανίζουν!.. Και πριν αυτές οι πολύ σημαντικές ‘αποστάσεις’ ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας προκάνουν να γίνουν ‘άβυσσος’ φέρνω σήμερα στην προσοχή σας ...