Συναισθηματική κακοποίηση : Μια αόρατη πληγή

Κείμενο: Κατερίνα Καρασάββα

Η εποχή μας έχει φέρει τα δικαιώματα των παιδιών στο προσκήνιο και οι περισσότεροι είμαστε πλέον ενημερωμένοι και εξοικειωμένοι με τους όρους σεξουαλική κακοποίηση και σωματική τιμωρία. Με τη βοήθεια της ενημέρωσης από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, τις ιστοσελίδες με θέματα ψυχολογίας και ανατροφής παιδιών και τα group για γονείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλοί γονείς παιδιά είναι αρκετά ευαισθητοποιημένοι για το θέμα. Συνήθως φανταζόμαστε ότι αυτός που κακοποιεί ένα παιδί είναι κάποιος τρομακτικός άνθρωπος, η εξαίρεση, και πως η κακοποίηση είναι κάτι που αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί. Σε ότι αφορά τη συναισθηματική κακοποίηση, τα όρια είναι αρκετά πιο ασαφή. Τι είναι συναισθηματική κακοποίηση; Είναι μόνο το να φωνάζουμε συστηματικά στο παιδί;
Ναι, οι φωνές και τα ουρλιαχτά στα παιδιά, το υπερβολικό μάλωμα είναι συναισθηματική κακοποίηση (όταν είναι συστηματική συμπεριφορά, όχι όταν σε μεμονωμένες, σπάνιες περιπτώσεις χάσουμε προσωρινά τον έλεγχο). Το παιδί τρομάζει, πληγώνεται, φοβάται, χάνεται, σταματάει να ακούει, και μαθαίνει σταδιακά ότι δεν αξίζει, επηρεάζεται δηλαδή σημαντικά η αίσθηση  του εαυτού του. Όμως η συναισθηματική κακοποίηση δεν είναι μόνο οι φωνές. Υπάρχουν και πολλές άλλες συμπεριφορές, όπου οι λέξεις και οι συναισθηματικοί εκβιασμοί γίνονται όπλα που πλήττουν το παιδί.
Μία τέτοια συμπεριφορά είναι η σιωπή. Ο γονιός που όταν δυσαρεστείται από το παιδί του “κρατάει μούτρα”, δεν του μιλάει, κάποιες φορές και για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρι το παιδί να «συνετιστεί» και να ζητήσει συγνώμη. Προσποιείται ουσιαστικά ότι το παιδί δεν υπάρχει. Τα παιδιά νοιώθουν εγκατάλειψη, γίνονται σταδιακά άτολμα και δεν διεκδικούν  από φόβο μήπως χάσουν την αγάπη, την προσοχή και την εύνοια του γονέα.
Ας μιλήσουμε τώρα για μία άλλη κακοποιητική συμπεριφορά που είναι η συνεχής σύγκριση ανάμεσα στα παιδιά, με σκοπό να τα χειριστούν οι γονείς ώστε να κάνουν αυτό που θέλουν. Συγκρίνουν τα αδέρφια μεταξύ τους, ή το παιδί τους με οποιοδήποτε άλλο παιδί του περιβάλλοντος τους και πάντα η σύγκριση βρίσκει το δικό τους παιδί ανεπαρκές και κατώτερο. Μπορεί να τα συγκρίνουν για τη συμπεριφορά τους, για την εμφάνιση ή τις επιδόσεις τους, στο σχολείο και σε άλλες δραστηριότητες. Πολλές φορές ο διαχωρισμός ανάμεσα στα αδέρφια είναι τόσο έντονος , που βλάπτει και τα δύο παιδιά. Αυτό που “ευνοείται” από τη σύγκριση νοιώθει ένοχα και άβολα απέναντι στα αδέρφια του, και επίσης ο συνεχής έπαινος δεν το αφήνει να χτίσει μια πραγματική αυτό-εικόνα, και να μάθει να προσπαθεί και να βελτιώνεται. Το παιδί που θεωρείται από τους γονείς κατώτερο, αναπτύσσει μια αρνητική εικόνα για τον εαυτό του, νοιώθει «λίγο», χωρίς αξία και βιώνει έντονα την έλλειψη αγάπης και αποδοχής. Ένα ακόμη δυσάρεστο αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς των γονιών είναι ότι κάποιες φορές πλήττει σοβαρά τη σχέση ανάμεσα στα αδέρφια.
Υπάρχουν και πολλά ακόμα είδη συναισθηματικής κακοποίησης, όπως το να λένε οι γονείς συστηματικά ψέματα στα παιδιά, να σαμποτάρουν τις προσπάθειες τους να μεγαλώσουν και να αυτονομηθούν, να καταστρέφουν επίτηδες παιχνίδια ή αγαπημένα αντικείμενα των παιδιών τους για να τα τιμωρήσουν, να τρομοκρατούν τα παιδιά με διάφορους τρόπους (π.χ. θα φωνάξω τον αστυνόμο να σε  βάλει φυλακή) , να στερούν από το παιδί τα απαραίτητα κοινωνικά ερεθίσματα (φίλους, κοινωνικές εκδηλώσεις , εξόδους ) και πολλά άλλα, που έχουν ως κοινό παρονομαστή την σκόπιμη και επανειλημμένη ψυχολογική βία με σκοπό το χειρισμό και την “τιμωρία” των παιδιών.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται να δοθεί σε μία ακόμα μορφή κακοποίησης που είναι μια από τις πιο δυσδιάκριτες ωστόσο εξαιρετικά βλαβερή. Αυτή δεν είναι άλλη από την παραμέληση. Παραμέληση είναι η συστηματική άρνηση να καλύψουν οι γονείς τις βιολογικές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους. Πολλές φορές φτάνουν στο σημείο να τα αγνοούν και να τους συμπεριφέρονται σαν η ίδια τους η παρουσία να αποτελεί ενόχληση. Συμβαίνει ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που οι γονείς βιώνουν οι ίδιοι ψυχολογικές δυσκολίες ή έχουν έντονη αμφιθυμία για το γονεϊκό τους ρόλο. Τα παιδιά νοιώθουν ασήμαντα, αόρατα, και μαθαίνουν και τα ίδια να παραμελούν τον εαυτό τους, ενώ μπορεί σαν απελπισμένη έκκληση για προσοχή, να αναπτύξουν ακραίες συμπεριφορές και να αποκτήσουν φοβίες και άλλα ψυχικά και σωματικά συμπτώματα.
Κλείνοντας, θα ήταν χρήσιμο να επαναλάβουμε εδώ δύο σημαντικά στοιχεία για την συναισθηματική κακοποίηση:

Α) Ότι είναι κάτι που συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση και δεν αναφερόμαστε σε ένα μεμονωμένο και ατυχές περιστατικό στη σχέση γονιού-παιδιού.
Β) Ότι κάποιες φορές η συναισθηματική κακοποίηση δεν είναι ξεκάθαρη και χειροπιαστή συμπεριφορά όπως η σωματική βία και συνεπώς είναι τόσο δυσδιάκριτη που υπάρχει περίπτωση να μην γίνει αντιληπτή από κανέναν στο οικείο περιβάλλον του παιδιού. Ας έχουμε λοιπόν όλοι τα μάτια μας ανοιχτά, για να προστατεύσουμε τα παιδιά, έχοντας στο νου μας τι μήνυμα μπορεί να εκπέμπουν με την εκάστοτε συμπεριφορά τους.

Η Κατερίνα Καρασάββα είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια και μπορείτε να τη βρείτε στο http://en-dia-ferw.blogspot.gr/

talcmag.gr 

Οι καλύτεροι 10 τρόποι να καλλιεργήσετε καλή συμπεριφορά στα παιδιά σας χωρίς τιμωρία

 

 Δρ. Λίζα Βάρβογλη, Ph.D., Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Θέλετε να συντελεστεί ένα μικρό «θαύμα» στο ίδιο σας το σπίτι;

Ξέρετε γιατί τα παιδιά έχουν κακή συμπεριφορά;  Επειδή συχνά αισθάνονται ότι οι μεγάλοι δεν τα καταλαβαίνουν ή δεν τα αγαπούν.  Όταν μάλιστα ο γονιός προσπαθεί με νεύρα, φωνές και διάφορες τιμωρίες να επιβάλει τη σωστή συμπεριφορά, τότε πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο από το επιθυμητό!  Γιατί συμβαίνει αυτό;  Επειδή τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που βιώνουν.  Αν δώσετε μια ξυλιά στο παιδάκι σας που χτύπησε την αδερφή του, τι του διδάσκετε με την πράξη σας;  Ότι μπορεί να χτυπάει την αδερφή του.  Παρόλα αυτά, με τα λόγια του λέτε το αντίθετο «μη χτυπάς την αδερφή σου» και παράλληλα του δίνετε εσείς μία (και δεν εννοώ ότι το ξυλοφορτώνετε ή ότι το κακοποιείτε).  Φερθείτε στα παιδιά όπως θέλετε να φέρονται και αυτά στους άλλους!  Δηλαδή, με κατανόηση και συμπόνια.  Με τι φωνές, τις τιμωρίες, τις απειλές, τα νεύρα και τα παρόμοια διδάσκουμε αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε: την επιθετική συμπεριφορά.

Η τιμωρία καταστέλλει την κακή συμπεριφορά, για λίγο όμως.  Αν λοιπόν επιθυμείτε να μεγαλώσετε ένα χαρούμενο, υπεύθυνο, πετυχημένο παιδί, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσετε.

Εννοείται ότι βάζουμε όρια και ότι δεν ανεχόμαστε την κακή συμπεριφορά.  Το ζητούμενο είναι με ποιόν τρόπο το πετυχαίνουμε;

1. Ελέγξτε τα συναισθήματά σας και τα ξεσπάσματά σας.  Είστε το μοντέλο θετικής συμπεριφοράς!  Από το δικό σας παράδειγμα θα μάθει το παιδί σας πώς να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του.   Αν έχετε θυμώσει, μη βάλετε τις φωνές και μην κάνετε κάτι που θα το μετανιώσετε όταν ξεθυμώσετε.  Πάρτε μια βαθιά ανάσα.  Νιώστε την αγάπη που έχετε για το παιδί σας.  Συζητήστε, διορθώστε, καθοδηγήστε το παιδί, αλλά μην το εκδικηθείτε.

2. Αναγνωρίστε τα συναισθήματα του παιδιού.  Όταν το παιδί είναι στρεσαρισμένο, θυμωμένο ή αγχωμένο η φυσιολογία του εγκεφάλου είναι τέτοια, που δεν του επιτρέπει να καταλάβει.  Αντί να αρχίσετε τα πολλά λόγια και εξηγήσεις προσφέρετε ένα "Time-In" (το αντίθετο του “Time-Out”) όπου στην ουσία παραμένετε μαζί με το παιδί και το αφήνετε να ξεσπάσει ελεγχόμενα, με την παρουσία σας.  Στόχος είναι να προσφέρετε στο παιδί σας μια ‘αγκαλιά’, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μέχρι να ηρεμήσει.  Η συναισθηματική έκφραση σε ένα περιβάλλον αποδοχής και ασφάλειας βοηθά το παιδί να επεξεργαστεί αυτά τα συναισθήματα και να μάθει να ηρεμεί τον εαυτό του.  Μέσα από την ασφάλεια και τη σιγουριά που θα προσφέρει η παρουσία σας την ώρα της ‘κρίσης’, θα μπορέσετε να συζητήσετε με το παιδί όταν ηρεμήσει.  Και όταν ηρεμήσει θα νιώθει τόσο καλύτερα και τόσο πιο κοντά σε εσάς που θα είναι ανοιχτό να το καθοδηγήσετε στο σωστό και να του επισημάνετε το λάθος.

3. Να θυμάστε πάντα πώς μαθαίνουν τα παιδιά.  Τα παιδιά ‘χτίζουν’ τη γνώση σταδιακά, σαν να έχουν μια σκαλωσιά και προσθέτουν λίγο-λίγο.  Ένα παράδειγμα είναι το πώς μαθαίνουν να διαβάζουν: οι γονείς διαβάζουν στο παιδί βιβλία, κάνουν την όλη εμπειρία διασκεδαστική, και στη συνέχεια το παιδί περιγράφει τι βλέπει στις εικόνες, λει απ’ έξω την ιστορία, αργότερα μαθαίνει τα γράμματα, σταδιακά συλλαβίζει, και τέλος μαθαίνει να διαβάζει αυτόνομα.  Η επανάληψη και η ρουτίνα διαδικασιών βοηθά το παιδί να μάθει.  Αντίστοιχα, το παιδί μαθαίνει να λέει ‘ευχαριστώ’ και ‘παρακαλώ’, να περιμένει τη σειρά του, να μοιράζεται, κλπ μέσα από τη δημιουργία ρουτίνας.  Αν το παιδί σας δεν κάνει κάτι σωστά και του βάλετε τις φωνές δε θα λύσετε το πρόβλημα.  Αν όμως δημιουργήσετε τη ‘σκαλωσιά’ και τη ρουτίνα που θα το βοηθήσει να μάθει τη διαδικασία, τότε θα μάθει να κάνει σωστά το ζητούμενο.

4. Πρώτα συνδεθείτε συναισθηματικά, μετά διορθώστε τη συμπεριφορά. Τα παιδιά φέρονται άσχημα όταν δε νιώθουν καλά για τον εαυτό τους.  Συνδεθείτε συναισθηματικά με το παιδί σας και δώστε του έτσι κίνητρο να βγάλει προς τα έξω τον καλύτερό του εαυτό. Πριν πείτε στο παιδί τι κάνει λάθος, δείτε τα παρακάτω:

Γονατίστε στο επίπεδο το παιδιού, κοιτάξτε το στα μάτια και πέστε: "Βλέπω ότι έχεις θυμώσει πολύ...Παρακαλώ όχι δάγκωμα, όχι τράβηγμα μαλλιών.. Χρησιμοποίησε λέξεις και πες μου τι θέλεις".

Πάρτε το παιδί αγκαλιά: "Το παιχνίδι είναι ωραίο και θέλεις να παίξεις κι άλλο.  Όμως έφτασε η ώρα για ύπνο".

Ακουμπήστε το χέρι σας στον ώμο ή το γόνατο του παιδιού: " Φοβάσαι να μου πεις για τη ζημιά/την αταξία στο σχολείο".

5. Βάλτε όρια – με μια γερή δόση κατανόησης.  Οι κανόνες και τα όρια είναι απαραίτητα.  Ωστόσο, όταν τα βάζουμε θα πρέπει επίσης να κατανοούμε και την οπτική του παιδιού και να του το δείχνουμε.  Όταν τα παιδιά αισθάνονται ότι τα καταλαβαίνουμε, δέχονται τα όρια και τους κανόνες ευκολότερα.. 

"Δεν τραβάμε μαλλιά! Θύμωσες που η αδερφή σου χάλασε το παιχνίδι σου, αλλά πρέπει να πεις με λόγια τι συμβαίνει."

"΄Ωρα για ύπνο! Ξέρω ότι θα ήθελες να παίξεις και άλλο, αλλά μπορείς να συνεχίσεις το παιχνίδι αύριο".

6. Να θυμάστε ότι η κακή συμπεριφορά εκφράζει μια πραγματική ανάγκη του παιδιού –όσο συγκαλυμμένο και αν είναι κάτι τέτοιο.

Το παιδί που έχει κακή συμπεριφορά έχει επίσης κάποιο λόγο που φέρεται έτσι, ακόμα και αν ο λόγος από την οπτική του ενήλικα δεν είναι αρκετά καλός.  Η άσχημη συμπεριφορά δείχνει ότι το παιδί μέσα του νιώθει άσχημα.   Τσεκάρετε: ίσως είναι στρεσαρισμένο, χρειάζεται περισσότερο χρόνο μαζί σας, περισσότερο ύπνο, περισσότερο χρόνο χαλάρωσης ή την ευκαιρία να κλάψει και να εκτονώσει τα συναισθήματά του.  Φροντίζοντας την ανάγκη που είναι κρυμμένη πίσω από την κακή συμπεριφορά την εξαλείφετε!

7. Μάθετε να λέτε ΝΑΙ.  Συχνά οι γονείς ξεχνούν να πουν στο παιδί ΝΑΙ, και χρησιμοποιούν το ‘όχι’ και την άρνηση.  Ωστόσο τα παιδιά κάνουν με χαρά σχεδόν οτιδήποτε που είναι δοσμένο με θετικό τρόπο.  Την επόμενη φορά που έχει φτάσει η ώρα για μπάνιο και ύπνο και το παιδί σας δε θέλει να αφήσει το παιχνίδι, δοκιμάστε μια διαφορετική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας το ΝΑΙ αντί το όχι όταν βάζετε όρια:  "ΝΑΙ, έφτασε η ώρα να πας για μπάνιο και για ύπνο.  ΝΑΙ, μπορείς να πάρεις τα λαστιχένια σου παιχνίδια και ΝΑΙ, θα σου βάλω από το σπέσιαλ αγαπημένο σου αφρόλουτρο και ΝΑΙ, θα σου διαβάσω ένα παραμύθι.  ΝΑΙ, θα σε βοηθήσω να μαζέψεις τα παιχνίδια σου και ΝΑΙ, μπορούμε να κρατήσουμε τον πύργο που έχτισες με τα τουβλάκια για να τον βρεις αύριο το πρωί».   Τα παιδιά ανταποκρίνονται με γενναιόδωρη διάθεση που ταιριάζει με τη δική σας.  

8. Σε καθημερινή βάση βρείτε χρόνο για να είστε κοντά με το παιδί σας, δίνοντάς του τον ιδιαίτερο χρόνο που χρειάζεται μαζί σας.  Κλείστε κινητό, κομπιούτερ και οτιδήποτε άλλο απασχολεί την προσοχή σας και πέστε στο παιδί σας «για τα επόμενα 20 λεπτά είμαι όλη δική σου.  Τι θέλεις να κάνουμε;».  Ακολουθήστε την επιθυμία του παιδιού σας και μην ξεχνάτε τις αγκαλίτσες, τα φιλάκια, το γαργάλημα και όλα αυτά που αγαπάνε τα παιδιά και λειτουργούν ως αγχολυτικά και ως τόνωση της σχέσης τους μαζί σας.  Δώστε το 100% της προσοχής και της αγάπης σας.  Τα παιδιά που ξέρουν ότι έχουν καθημερινά τον δικό τους ιδιαίτερο χρόνο με τον γονιό τους κυριολεκτικά ανθίζουν, επειδή νιώθουν ασφάλεια, μπορούν να εκφραστούν συναισθηματικά και έτσι ‘χτίζουν’ καλή συμπεριφορά.

9. Δείξτε συμπόνια στον εαυτό σας και συγχωρέστε τον.  Είναι ανθρώπινο να κάνετε λάθη και να έχετε κακές στιγμές.  Δε γίνεται να είστε καλός γονιός αν αισθάνεστε άσχημα για τον εαυτό σας, όπως και το παιδί δε μπορεί να συμπεριφερθεί σωστά αν νιώθει άσχημα για τον εαυτό του.  Πάντα υπάρχει δυνατότητα να φτιάξετε ή να βελτιώσετε τη σχέση σας με το παιδί σας.  Γιατί να μην ξεκινήσετε τώρα κιόλα;

10. Στα δύσκολα, αγκαλιάστε τον εαυτό σας, κυριολεκτικά και μεταφορικά!  Και μετά αγκαλιάστε το παιδί σας.  Η συναισθηματική σύνδεση και η αγάπη βοηθάει να περάσουν τα δύσκολα, να εξομαλυνθούν καταστάσεις και να επιστρέψει η ηρεμία και η ισορροπία.

Δεν τα πολυπιστεύετε τα παραπάνω;  Δοκιμάστε τα για μια εβδομάδα και απολαύστε το υπέροχο αποτέλεσμα.

 Δρ. Λίζα Βάρβογλη, Ph.D., Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια  
Από  την  σελίδα greekpsychologypages  της  ψυχολόγου   Λίζας  Βάρβογλη

Εργαστήρια υποστήριξης και ενδυνάμωσης γονέων

 Ο ρόλος του γονέα περιλαμβάνει καθημερινές προκλήσεις και απαιτεί γνώσεις ή δεξιότητες, κάποιες από τις οποίες φυσικά δεν τις διαθέτουμε όλοι. Ειδικά στα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού, τα οποία είναι σημαντικά για τη μετέπειτα πορεία του στη μάθηση, τη ψυχοσωματική υγεία και την κοινωνική προσαρμογή, παρουσιάζονται διάφορα διλήμματα και προβληματισμοί για τους γονείς.

Τα εργαστήρια γονέων δημιουργήθηκαν για να διευκολύνουν, να υποστηρίξουν και να ενδυναμώσουν τους γονείς παιδιών από 0 έως 7 ετών, προσφέροντας άμεση πρόσβαση στην επιστημονική πληροφόρηση και τις σύγχρονες πρακτικές σχετικά με την ανατροφή των παιδιών.

Στόχος των εργαστηρίων αυτών είναι να διασφαλιστεί, όσο είναι δυνατόν, πως η αγάπη, η αφοσίωση και η γενικότερη προσφορά των γονέων προς τα παιδιά τους επενδύονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να μεγαλώνουν υγιή και χαρούμενα παιδιά τα οποία θα εξελιχθούν σε ευτυχισμένους, παραγωγικούς και κοινωνικά ενταγμένους ενήλικες. Πρόκειται για μια βιωματική εμπειρία μέσω της συμμετοχής σε μια ψυχο-εκπαιδευτική ομάδα, όπου οι γονείς θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν και να μοιραστούν νέες ιδέες για το μεγάλωμα των παιδιών,  και να αυξήσουν την αυτοπεποίθησή τους ως γονείς αλλά και γενικότερα.

Τα θέματα που θα συζητηθούν κατά τη διάρκεια των εργαστηρίων περιλαμβάνουν ενδεικτικά:

•  τη συναισθηματική εξέλιξη στην προσχολική και την πρώτη σχολική ηλικία

•  τη  συμβολή των γονέων στη νοητική και ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών

•  ποιες είναι οι κατάλληλες καθημερινές ρουτίνες ή συνήθειες και πώς θα διασφαλιστούν

•  ενδεδειγμένους τρόπους οριοθέτησης της συμπεριφοράς των παιδιών

•  το ρόλο της ευρύτερης οικογένειας στην ανατροφή των παιδιών

Τα εργαστήρια θα ξεκινήσουν την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014 και ώρα 18.30 και θα ολοκληρωθούν στις 5 Μαρτίου 2014 σε ένα κύκλο 6 εβδομαδιαίων συναντήσεων διάρκειας 90 λεπτών. Ο χώρος διεξαγωγής θα είναι το γραφείο της ψυχολόγου Τάνιας Μπαγέρη, Πεύκων 6 & Καποδιστρίου (ύψος Φιλοθέης), 142 35.

Το κόστος και για τις 6 συναντήσεις ανέρχεται στα 130 ευρώ. Οι θέσεις είναι περιορισμένες και γι αυτό το λόγο θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Δηλώσεις συμμετοχής θα γίνονται δεκτές μέχρι και 22/01/2014.

Για πληροφορίες και διευκρινίσεις σχετικά με τα εργαστήρια και δηλώσεις συμμετοχής, μπορείτε να επικοινωνείτε  με την κα Μιχαλοπούλου στο τηλέφωνο 210 6838117, Δευτέρα και Παρασκευή 09.00-17.00 και Τρίτη-Τετάρτη-Πέμπτη 11.00-19.00, ή στο e-mail info@taniabageri.gr.

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το προφίλ, τις συμβουλευτικές υπηρεσίες και τις δράσεις της ψυχολόγου Τάνιας Μπαγέρη, θα βρείτε στα www.taniabageri.gr, @tanbager και Psychology4all.


 Από  το  Ιστολόγιο  Παιδί  και  Ανάπτυξη 

Η ακαταστασία στο σπίτι βλάπτει τα παιδιά

«Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να υπάρχει τάξη στη ζωή τους. Όταν στο σπίτι επικρατούν συνθήκες χάους και η καθημερινότητά τους δεν είναι σταθερή, το άγχος αυξάνεται και η υγεία των παιδιών γίνεται εύθραυστη».

Το απαιτητικό πρόγραμμα εργασίας της μητέρας επηρεάζει την υγεία των παιδιών

Η ακαταστασία στο σπίτι και το απαιτητικό πρόγραμμα εργασίας της μητέρας φαίνεται πως επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την υγεία των παιδιών, λένε οι επιστήμονες.

Για τις ανάγκες της έρευνας εξετάστηκαν στοιχεία που είχαν δοθεί σε προηγούμενη μελέτη για τις συναισθηματικά ευάλωτες οικογένειες και τον βαθμό ευτυχίας των παιδιών που ζούσαν σε αυτές. Τα στοιχεία αφορούσαν πληροφορίες που έδωσαν 3.288 μητέρες, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν ανύπαντρες και με χαμηλά εισοδήματα. Οι μητέρες υποχρεώθηκαν να ενημερώσουν τους ειδικούς για την κατάσταση που επικρατούσε στο σπίτι σε δύο χρονικές στιγμές: όταν το παιδί τους ήταν 3 και 5 ετών.

Οι περισσότερες από τις οικογένειες αυτές ζούσαν σε χαοτικές συνθήκες. Οι παράμετροι που λήφθηκαν υπόψη ήταν πολλές.
Για παράδειγμα, οι μητέρες ρωτήθηκαν πόσα άτομα ζούσαν στο σπίτι, αν η τηλεόραση έπαιζε καθημερινά για περισσότερες από 5 ώρες, αν το παιδί είχε συγκεκριμένη ώρα για τον βραδινό ύπνο, αν το σπίτι ήταν βρώμικο και ασυμμάζευτο, κ.λπ. Επίσης, οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τους και τις εργασιακές υποχρεώσεις της μητέρας. Αν, δηλαδή, μπορούσε να λείψει από την εργασία της για να φροντίσει η ίδια το παιδί σε περίπτωση ανάγκης ή αν είχε την ευελιξία και την ευχέρεια να τακτοποιήσει όλες τις οικογενειακές υποχρεώσεις. Στο τέλος, με βάση τα κριτήρια αυτά, οι μητέρες έπρεπε να βαθμολογήσουν την κατάσταση στο σπίτι ως άριστη, πολύ καλή, καλή, μέτρια ή κακή.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα υψηλότερα επίπεδα ακαταστασίας και χάους στο σπίτι είχαν παρατηρηθεί, όταν τα παιδιά ήταν 3 ετών, γεγονός που επηρέαζε σε σημαντικό βαθμό την υγεία τους δύο χρόνια αργότερα. Μάλιστα, οι επιστήμονες, για να είναι απόλυτα σίγουροι για τα αποτελέσματα, εξέτασαν και το αντίστροφο, δηλαδή αν και κατά πόσο η κακή υγεία των παιδιών έκανε περισσότερο χαοτική την κατάσταση στο σπίτι, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε

Η Claire Kamp Dush, επικεφαλής της έρευνας και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα Ανθρωπιστικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, δήλωσε: «Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να υπάρχει τάξη στη ζωή τους. Όταν στο σπίτι επικρατούν συνθήκες χάους και η καθημερινότητά τους δεν είναι σταθερή, το άγχος αυξάνεται και η υγεία των παιδιών γίνεται εύθραυστη».

Τα ευρήματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Social Science & Medicine».

Πηγή: vita.gr

parakato.gr

 Από  το  Ιστολόγιο  To hamomilaki

Η σημαντικότητα των κανόνων για τα παιδιά

Το παιδί, πέρα από την άνευ όρων αγάπη και στοργή, χρειάζεται και μια δομή, δηλαδή ένα προβλέψιμο και σταθερό περιβάλλον, ώστε να διανύσει ήρεμα το μονοπάτι του προς την ενηλικίωση.

Και ο τρόπος με τον οποίο μπορείτε να προσφέρετε μια σταθερή δομή στο περιβάλλον του παιδιού σας είναι η επιβολή και η επίβλεψη της τήρησης των δικών σας κανόνων.

Πολλοί γονείς νιώθουν άβολα με τους κανόνες. Αισθάνονται άσχημα όταν πρέπει να πουν "όχι" και "μη" στο παιδί τους ή όταν χρειάζεται να περιορίσουν τον χρόνο της ελεύθερης δραστηριότητας του ή του παιχνιδιού του. Φοβούνται πως το παιδί τους θα πληγωθεί και θα χάσει τον αυθορμητισμό και το πηγαίο χαρακτήρα του.

Αυτός ο φόβος τους πηγάζει από την αγάπη τους και την ανάγκη τους να καταλάβουν τον κόσμο του παιδιού τους. Έτσι, σκεπτόμενοι πώς εκείνοι θα ένιωθαν στην περίπτωση που κάποιος άλλος θα τους επέβαλε τόσους κανόνες, δυσανασχετούν με τον εαυτό τους, λυγίζουν και αδυνατούν να τηρήσουν σταθερότητα στην εφαρμογή των κανόνων, τους οποίους νωρίτερα οι ίδιοι έθεσαν.

Είναι πολύ σημαντική η κίνηση αυτών των γονέων να "φανταστούν" τη θέση του παιδιού τους, να αισθανθούν τη θέση του και να αντιληφθούν τον κόσμο του. Μόνο που στην περίπτωση που μιλάμε για όρια και κανόνες, αυτά τα στοιχεία επιδρούν εντελώς διαφορετικά σε ένα "ενήλικο" άτομο και εντελώς διαφορετικά σε ένα παιδί ή έναν έφηβο. Γιατί η δομή που επιβάλλεται "απ' έξω" δεν κάνει το παιδί να αισθάνεται άσχημα, όπως αισθάνεται συνήθως ένας ενήλικας, αλλά το κάνει να αισθάνεται ασφαλές..

Πιο συγκεκριμένα, η δομή ταξινομεί τις πληροφορίες του παιδιού, οργανώνει τη χαώδη καθημερινότητα του και του διδάσκει πώς να ελέγχει τις παρορμήσεις του, καθώς και πώς να λειτουργεί στο πλαίσιο της κοινωνίας, στην οποία σταδιακά εντάσσεται.

Και το πιο σημαντικό από όλα, μέσα από τον εξωτερικό έλεγχο: τον έλεγχο δηλαδή που ασκείτε εσείς ως ενήλικες στο παιδί σας, αναπτύσσεται και διαμορφώνεται ο εσωτερικός έλεγχος: ο έλεγχος που θα ασκήσει αργότερα το παιδί σας στον εαυτό του. Γιατί τα άτομα που ως ενήλικες έχουν αναπτυγμένο αυτοέλεγχο, είναι συνήθως άτομα που ως παιδιά "ελέγχονταν" σταθερά από τους γονείς τους..

Ελπίζω, λοιπόν, εξαιτίας όλων όσων είπαμε, να σταματήσετε να αναρωτιέστε αν είναι καλό ή όχι να επιβάλλετε κανόνες στο παιδί σας. Σαφέστατα και είναι καλό και βοηθάει την ανάπτυξη του παιδιού σας. Αν εσείς τώρα φοβάστε μήπως το παιδί σας πληγωθεί από τους κανόνες που του επιβάλλετε, αυτός ο φόβος σας πηγάζει από κάποια άλλη κατάσταση, από κάποιο άλλο δικό σας βαθύ συναίσθημα. Με σκοπό να μετριάσετε το τελευταίο, θυμηθείτε ότι δεν είναι η ύπαρξη των κανόνων που πληγώνει. Όπως είπαμε, η ύπαρξη των κανόνων είναι απαραίτητη. Ο τρόπος που οι κανόνες τίθενται και η μορφή που αυτοί παίρνουν είναι τα στοιχεία που θα καθορίσουν αν το παιδί σας θα πληγωθεί ή όχι.

Για να αποφύγετε λοιπόν, τους κινδύνους, όταν θέτετε κάποιον κανόνα αναρωτηθείτε:

Είναι ο κανόνας αυτός κατάλληλος για την ηλικία του παιδιού μου;

• Αφορά ένα ζήτημα που εντάσσεται στις δυνατότητες του χαρακτήρα του;
• Ο κανόνας αυτός είναι λογικός ή αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο σκοπό;
• Είναι ο κανόνας αυτός ξεκάθαρος;
• Θα μπορούσα να τον προσαρμόσω, ώστε να γίνει πιο ευέλικτος;

Ειδικά, τη τελευταία ερώτηση χρειάζεται να τη θέτετε συχνά στον εαυτό σας, γιατί καθώς το παιδί σας μεγαλώνει είναι καλό οι κανόνες σας να αναθεωρούνται και να προσαρμόζονται στις ανάγκες και τις δυνατότητες του παιδιού σας. Για παράδειγμα, ένας κανόνας που λέει ότι "Το παιδί πρέπει να κάνει μπάνιο κάθε βράδυ" είναι λογικός, όταν απευθύνεται σε ένα παιδί μικρό, αλλά δεν είναι λογικός όταν το παιδί έχει μεγαλώσει αρκετά, έχει εσωτερικεύσει τη σημασία του μπάνιου και της αυτό- φροντίδας και έτσι είναι σε θέση να επιλέξει μόνο του την ώρα που θα κάνει μπάνιο.

Γενικά, η αλλαγή των κανόνων, όποτε χρειάζεται, δείχνει στο παιδί σας ότι οι κανόνες σας βασίζονται στη λογική και όχι απλώς στο ότι έχετε τον έλεγχο. Έτσι, το παιδί σας γίνεται πιο δεκτικό στην τήρηση τους.  

Τέλος, θέλω να σας επισημάνω κάτι. Μπορεί να έχετε ορίσει έναν κανόνα π.χ ότι "Το έφηβο παιδί σας θα γυρίζει στις 11" και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, όπως το πάρτι του αγαπημένου του φίλου να δεχτείτε το αίτημα του να γυρίσει στις 12. Αυτή η "εξαίρεση" δεν είναι επικίνδυνη: δεν δίνετε δηλαδή το μήνυμα ότι θα υποχωρείτε και θα χαλαρώνετε πάντα τους κανόνες σας (όπως κάποιοι από εσάς πιθανότατα, φοβάστε). Για να γίνει, όμως αυτό αντιληπτό από το παιδί σας, πρέπει να το κάνετε σαφές, πρέπει να του εξηγήσετε δηλαδή πως ο γενικός κανόνας του ωραρίου επιστροφής στο σπίτι δεν άλλαξε, απλά αποφασίσατε να κάνετε τη συγκεκριμένη εξαίρεση για τους συγκεκριμένους λόγους.

Γενικά, είναι πολύ σημαντικό να συζητάτε με το παιδί σας για τους κανόνες: για το πότε και το γιατί αυτοί αλλάζουν ή προσαρμόζονται σε ειδικές περιστάσεις, γιατί διαφορετικά δημιουργείται σύγχυση στο παιδί. Γιατί είναι άλλο να γνωρίζω πως ένας κανόνας που ακολουθούσα έληξε, για αυτό και μου επιτρέπεται μια άλλη συμπεριφορά και άλλο να γνωρίζω ή να νομίζω πως μου επιτρέπεται μια άλλη συμπεριφορά, παρόλο που ο κανόνας υπάρχει. Στην δεύτερη περίπτωση, μιλάμε για "παραβίαση", ενώ στην πρώτη για "αναθεώρηση".

Καλή οριοθέτηση!!!

Σχετική βιβλιογραφία

Steinberg L (2006), 10 βασικές αρχές για να γίνετε καλύτεροι γονείς, εκδ. Δίοπτρα, Αθήνα

Rogge J (2008), Οι γονείς βάζουν όρια, εκδ. Θυμάρι, Αθήνα.

Φλώρα Χατζημανώλη, ψυχολόγος

http://exelixi-psychotherapeia.blogspot.gr/

Από   την  ιστοσελίδα   Rodosforkids.gr

" Γονείς, στρώστε συχνά το οικογενειακό τραπέζι…. ! "

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Περνάμε, αναμφίβολα, δύσκολες οικονομικά εποχές με τριάντα σχεδόν τοις εκατό ανέργους άνδρες και γυναίκες και διπλάσιο ποσοστό νεολαίας…

Περνάμε, αυτό μετράει διαχρονικά ακόμη περισσότερο κατά την ταπεινή μου γνώμη, δύσκολες ψυχολογικά εποχές που θα στιγματίσουν βαθειά τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.

Κατέθεσα τις προάλλες εδώ μερικές σκέψεις μου με το τίτλο «εμείς TV και καναπέ, η νεολαία ανεργία και φραπέ!…»

Διαπιστώνω, όπως όλοι μας, ότι χάθηκε η συνοχή στον κοινωνικό μας ιστό, λιγόστεψαν οι παρέες και οι βεγγέρες, μηδενίζεται καθημερινά η όρεξή μας για σχέσεις κοινωνικές…

Ακόμη πιο πικρή η διαπίστωση ότι και μέσα στην σύγχρονη ελληνική οικογένεια οι ‘συμβολικές ψυχοκοινωνικές και συναισθηματικές’ αποστάσεις διευρύνονται καθημερινά καθώς ανεργία και ανέχεια μας ταλανίζουν!..

Και πριν αυτές οι πολύ σημαντικές ‘αποστάσεις’ ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας προκάνουν να γίνουν ‘άβυσσος’ φέρνω σήμερα στην προσοχή σας μια σπουδαία ερευνητική διαπίστωση.

Ποιός σύγχρονος γονιός, μέσα σε αυτόν τον κυκλώνα της οικονομικής, ηθικής, πολιτισμικής και πολιτικής μας ένδειας θα μπορούσε να πιστέψει ότι το ‘οικογενειακό τραπέζι’ αποτελεί βοήθημα στον αγώνα των σύγχρονων γονιών για ομαλή ένταξη των παιδιών μας στο ευρύτερο κοινωνικό σύστημα;

Και όμως!…

Έρευνες συναδέλφων στην Αμερική επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι οι έφηβοι και τα νέα παιδιά που τρώνε τουλάχιστον 5 γεύματα την εβδομάδα στο ‘οικογενειακό τραπέζι’ έχουν χαμηλότερους δείκτες αντικοινωνικής συμπεριφοράς και ψηλότερους δείκτες ομαλής κοινωνικής προσαρμογής’ από εκείνα που στερούνται παρόμοιες εμπειρίες!…Συνεστιάσεις. όμως, σε ταβέρνες ‘μετράνε’ λιγότερο…

Ένας εύστοχα περιγραφικός όρος της εφηβείας, ήταν και θα συνεχίσει να είναι, όσο και αν αυτό ακούγεται σχεδόν οξύμωρο, η αλλαγή! Αναμφίβολα κάθε στάδιο της ανθρώπινης ζωής χαρακτηρίζεται από αλλαγές, αλλά και σε κάθε φάση της εξελικτικής μας πορείας υπάρχουν κάποια λιγότερο ρευστά πλαίσια αναφοράς, υπάρχει κάποια αίσθηση σταθερότητας. Για τους εφήβους, όμως, αγόρια και κορίτσια αυτή η αναπτυξιακή περίοδος της ζωής τους αποτελείται από μια διαδοχική εναλλαγή ψυχοσωματικών, ψυχοκοινωνικών και ψυχοσεξουαλικών μεταλλαγών, αναζητήσεων και προσπαθειών για την εδραίωση της ατομικής, της υπαρξιακής τους ταυτότητας.

Η ορθή αντιμετώπιση αυτής της δυναμικής έννοιας της ‘αλλαγής’ απαιτεί από τους γονείς του εφήβου μια γενναία δόση χιούμορ με ταυτόχρονη παρουσία προσοχής και ευαισθησίας. Τα ειρωνικά, ξεκάρφωτα σχόλια και μπορούν και συχνά πληγώνουν τα παιδιά μας που ήδη διακατέχονται από ανάμικτα και παράξενα υποκειμενικά συναισθήματα και ένας κακός δικός μας χειρισμός μπορεί να δημιουργήσει το υπόστρωμα για μελλοντικές εμφανίσεις συμπλεγμάτων κατωτερότητας, υπερευαισθησίας ακόμη και νευρώσεων ή διαστροφών χαρακτήρα που θα σημαδέψουν τη συμπεριφορά του αυριανού ενήλικα άνδρα ή της ώριμης γυναίκας.

Προφανώς στη διάρκεια του ‘οικογενειακού γεύματος’ τα παιδιά γνωρίζουν καλύτερα τους γονείς τους, ακούν ιστορίες για το παρελθόν της οικογένειας, εκφράζουν τους δικούς τους προβληματισμούς, με άλλα λόγια αναπτύσσεται γόνιμος και επιμορφωτικός διάλογος.

Τα αποτελέσματα είναι εμφανέστατα στα παιδιά που έχουν 5 γεύματα με την οικογένεια την εβδομάδα- λιγότερη κατάθλιψη, καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο, κοινωνική προσαρμογή, καλές ανθρώπινες σχέσεις…

Είπαμε, είναι δύσκολες και οικονομικά και ηθικά και πολιτισμικά οι εποχές και είναι ήδη βεβαρυμμένες οι ψυχικές αντοχές των Ελλήνων γονέων αλλά όπως κάποτε το ‘κουτούκι’ ήταν για εμάς η καλύτερη γραμμή αντίστασης στην ραγδαία επερχόμενη μοναξιά και αλλοτρίωση πιστεύω ότι η επιστροφή στο οικογενειακό τραπέζι, και ας είναι και λιτό για εύλογους λόγους οικονομικών συνθηκών θα βοηθήσει την οικογένεια να αμυνθεί στη λαίλαπα που βιώνουν γονείς και παιδιά..

Η συμβουλή μου στους σύγχρονους Έλληνες γονείς;

"  Στρώστε όσο πιο συχνά μπορείτε το ‘πατροπαράδοτο οικογενειακό τραπέζι!…"

olympia.gr

Από  το  Ιστολόγιο  Πατερικός

10 " γιατί " που στεναχωρούν τα παιδιά μας

 

Από  ΛΕΞΙΜΑΘΕΙΑ

Μάθετε στα παιδιά τη σημασία του χρήματος

Πώς να τα διδάξετε μερικές σοφές αρχές 
O στόχος των γονέων είναι να κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από τους κινδύνους. Ωστόσο υπάρχει κάτι που αν και είναι επικίνδυνο είναι ταυτόχρονα απαραίτητο για τη ζωή μας: το χρήμα! Ευτυχώς, τα παιδιά μπορούν να εκπαιδευτούν επιτυχώς ώστε να αντιμετωπίζουν το χρήμα σαν μία από τις εκατοντάδες πλευρές της ζωής, παίρνοντας σωστές αποφάσεις.

Τα παιδιά είναι βέβαιο πως στην εποχή μας έχουν πλήθος ευκαιριών να μάθουν για το χρήμα αλλά μαθαίνουν με λάθος μαθήματα. Από τη μια πλευρά η τηλεόραση- απευθείας διαφημίσεις που διδάσκουν στα παιδιά τον τρόπο να ξοδεύουν χρήματα, από την άλλη το 90% των γονιών παλεύουν για την απόκτηση χρήματος. Και οι δύο και εσείς και τα παιδιά σας μπορείτε να διδαχθείτε να είστε σοφοί με το χρήμα και να τα διδάξετε και μερικές σοφές αρχές στα διάφορα στάδια της ζωής τους.

Ξεκινήστε από την ηλικία των 6 μέχρι 10 ετών 
Η αρχή μπορεί να γίνει επιτρέποντας τη συμμετοχή των παιδιών στα οικονομικά πεπραγμένα της οικογένειας. Παίρνετε τα παιδιά μαζί σας στην τράπεζα και εξηγείτε τους τους λογαριασμούς ώστε να κατανοούν πού πηγαίνουν τα χρήματα της οικογένειας. Παίρνετέ τα μαζί σας για ψώνια και αφήνετε να σας βοηθούν στην επιλογή αγορών με συμφέρουσες τιμές. Σ’ αυτήν την ηλικία τα παιδιά πρέπει να διδαχθούν πως τα χρήματα προέρχονται από την εργασία και όχι από το μηχάνημα της τράπεζας. Δίνοντάς τους μια βασική επιχορήγηση (χαρτζιλίκι) σε τακτά διαστήματα που θα απορρέει από την προσφορά εργασίας τους μέσα στο σπίτι και τις υπευθυνότητες που έχουν αναλάβει, δημιουργείτε τις διασυνδέσεις μεταξύ εργασίας και απόκτησης χρημάτων. Αυξάνετε το επίπεδο της εργασίας σταδιακά και τα αμείβετε ανάλογα με την ηλικία.

Τα χρήματα πρέπει να έχουν νόημα για τα παιδιά.
Ανοίξτε τους έναν λογαριασμό στην τράπεζα στο όνομά τους, εξηγώντας τους πώς λειτουργεί. Μετά εξηγήστε τους τις αρχές απόδοσης και αποταμίευσης και αρχίστε με ένα υπόδειγμα απόδοσης και αποταμίευσης μέρους των συνολικών χρημάτων που έχουν λάβει. Επιτρέψτε τους να ξοδεύουν τα υπόλοιπα χρήματα με την δική σας καθοδήγηση και μην τα προστατεύετε πάντοτε έναντι των κακών τους επιλογών. Η κακή εμπειρία συχνά λειτουργεί σαν το καλύτερο μάθημα.

Ηλικία 11 με 14 
Μεταξύ της ηλικίας των 11 με 14 ετών τα παιδιά φυσιολογικά είναι πιο ενήμερα για τη σημασία του χρήματος. Ο βασικός σας στόχος σ’ αυτήν την ηλικία είναι να προσφέρετε στο παιδί πρόσθετες ικανότητες διαχείρισης των χρημάτων που κερδίζει, αποταμιεύει και ξοδεύει. Επιπρόσθετα, διδάξτε τα αναβάλουν την ευχαρίστηση. Ανακαλύψτε από τα παιδιά σας πια είναι η μεγαλύτερη αγορά που θα ήθελαν να κάνουν σε διάστημα τεσσάρων ή οκτώ μηνών. Πείτε τους πως θέλετε να τα βοηθήσετε να επιτύχουν το στόχο τους με το να συνεισφέρουν ένα μέρος των αποταμιεύσεών τους ή δίνοντάς τους κάποιο έξτρα ποσόν για κάποια πρόσθετη εργασία. Μπορεί να αλλάξουν γνώμη μετά από δύο μήνες, αλλά θα έχουν πάρει ένα πολύτιμο μάθημα: ‘ο χρόνος συχνά καθορίζει πόσο πολύ θέλουμε να αποκτήσουμε κάτι’. Εάν δώσετε στα παιδιά μεγαλύτερη ανεξαρτησία στις αποφάσεις τους, συνεχίστε να τα ελέγχετε από κοντά. Εάν διαφωνείτε με τις ενδεχόμενες αποφάσεις τους, επιτρέψτε τους να γνωρίζουν το γιατί και αναγγείλετέ τους μια εβδομαδιαία συμφωνία για να ελέγξουν πιο είναι το συμφέρον τους.

Ηλικία 14 έως 18 ετών 
Αυτή η ηλικία των παιδιών ίσως να είναι και η τελευταία σας ευκαιρία για να επηρεάσετε τα παιδιά σας σε θέματα οικονομικών συνηθειών τους. Μεταξύ των 14 και 18 ετών τα παιδιά είναι απαραίτητο να προετοιμασθούν για ανεξάρτητες οικονομικές αποφάσεις. Μαθαίνουν να είναι υπεύθυνα αναφορικά με την αμοιβή τους σε εργασία εκτός σπιτιού, ενώ θέτουν προτεραιότητες – μια πολύτιμη εμπειρία, ειδικά εάν πρέπει να εργασθούν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους ή να διαχειριστούν και καριέρα και οικογένεια.

Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων της εφηβείας, κάντε τα να αναλαμβάνουν αυξανόμενες οικονομικές υπευθυνότητες για τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα, συμπεριλαμβανομένης και της ένδυσής τους, της διασκέδασής τους και ενός μέρους των εξόδων της οικογένειας. Βοηθήστε τα να σχεδιάσουν ένα προϋπολογισμό και να παρακολουθούν εξονυχιστικά τα έξοδά τους καθώς και να αρχίσουν να προσδιορίζουν το ύψος των αποταμιεύσεών τους για μακροπρόθεσμες ανάγκες τους όπως ένα αυτοκίνητο, σπουδές ακόμη και για το πρώτο τους διαμέρισμα.

Είναι επίσης αρκετά μεγάλα πλέον για να κατανοήσουν τις βασικές αρχές των επενδύσεων, τη σημασία των οποίων θα πρέπει παράλληλα να διδαχθούν. Γι’ αυτό βοηθήστε τα να ανακαλύψουν άλλους τρόπους για να κερδίσουν χρήματα, όπως να κάνουν μια αποταμίευση, ανταποδοτικούς λογαριασμούς ή αμοιβαία κεφάλαια. Προσπαθήστε να είστε δίκαιοι αλλά σταθεροί μαζί τους. Τα μαθήματα που θα διδαχθούν τώρα θα τα επηρεάζουν ισοβίως στις οικονομικές τους επιλογές.

Και κάτι για σας... 
Τελικά, υπάρχουν τρεις ικανότητες που θα βοηθήσουν εσάς και τα παιδιά σας να διατηρήσετε απρόσβλητα τα οικονομικά σας. Αρχικά για να κάνετε σωστές επιλογές πρέπει να έχετε καλή πληροφόρηση. Δεν έχει σημασία κατά πόσον χρησιμοποιείτε υπολογιστή ή σημειωματάριο όπου θα γράφετε αναλυτικά το που πρέπει να πάνε τα χρήματά σας πολύ πιο πριν από την προκαθορισμένη ημερομηνία εξόφλησής τους. Ανεξάρτητα εάν αυτό ονομάζεται προϋπολογισμός ή βιβλίο εξόδων, όποιοι το χρησιμοποιούν τα βρίσκουν λιγότερο σκούρα στα οικονομικά τους από τους άλλους.

Κατά δεύτερον, η ανακοίνωση σε όλα τα μέλη της οικογένειας της κακής πορείας των οικονομικών είναι απαραίτητη, αφού είναι ένα κοινό πρόβλημα της οικογένειας. Μην διαχειρίζεστε τα οικονομικά σας σαν να ανήκετε σε κάποια μυστική υπηρεσία - στα κρυφά όταν τα παιδιά πάνε για ύπνο. Δημιουργήστε μια ανοιχτή και διαυγή ατμόσφαιρα, όπου τα οικονομικά της οικογένειας συζητούνται και ενεργείτε με κοινή συμφωνία. Ένα περιβάλλον όπου οι πράξεις και τα συναισθήματα μπορούν να καταμερίζονται ελεύθερα θα δημιουργήσουν συναισθήματα φιλικά και σταθερά αναφορικά με τα οικονομικά αλλά και θα ‘δέσουν’ τα μέλη της οικογένειας.

Δώστε στα παιδιά να κατανοήσουν πως η αγάπη για τον άνθρωπο πρέπει να υπερισχύει της αγάπης για το χρήμα. Οι οικονομικοί μας πόροι εύκολα μπορούν να κυριαρχήσουν στη ζωή μας. Αξιόλογες προσδοκίες και επικέντρωση της προσοχής τους στις ανάγκες των γύρω τους, τις επιθυμίες και τα ενδιαφέροντά τους, θα τα επηρεάσουν θετικά στις αποφάσεις – ενέργειές τους αναφορικά με τα οικονομικά τους. Η σχέση τους με το χρήμα θα τα επηρεάσει σε όλη τους τη ζωή.

  Noikokyra.gr

Δείτε τον αντίκτυπο της αγάπης στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού σε μια συγκλονιστική εγκεφαλική σάρωση.

 Τα παρηγορείτε για μια εκδορά στο γόνατο στη παιδική χαρά και τα καταφέρνετε να κοιμηθούν με ένα χαλαρωτικό νανούρισμα. Αλλά το να είστε μια στοργική, τρυφερή μητέρα, δεν ωφελεί μόνο στη συναισθηματική φροντίδα, αλλά παίζει και καθοριστικό ρόλο στον προσδιορισμό του μεγέθους του εγκεφάλου του παιδιού σας, λένε οι επιστήμονες.

 Συγκλονιστικό: Σύμφωνα με νευρολόγους η σημαντική διαφορά μεταξύ αυτών των δύο εγκεφάλων έχει μια πρωταρχική αιτία - ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν τα παιδιά από τις μητέρες τους

 Και οι δύο αυτές εικόνες είναι σαρώσεις του εγκεφάλου δύο τρίχρονων παιδιών, αλλά ο εγκέφαλος στα αριστερά είναι σημαντικά μεγαλύτερος, έχει λιγότερες κηλίδες και λιγότερο σκοτεινές περιοχές, σε σύγκριση με εκείνον στα δεξιά.

 

 Σύμφωνα με νευρολόγους, η διαφορά αυτή έχει μία σημαντική κύρια αιτία - τον τρόπο που το κάθε παιδί αντιμετωπίστηκε από τη μητέρα του.

Το παιδί με το συρρικνωμένο εγκέφαλο ήταν θύμα σοβαρής παραμέλησης και κακοποίησης.

 Σύμφωνα με την έρευνα που αναφέρθηκε από την εφημερίδα, ο εγκέφαλος στα δεξιά στερείται σε ανησυχητικό βαθμό μερικές από τις πιο θεμελιώδεις περιοχές που είναι παρούσες στην εικόνα στα αριστερά.

Οι συνέπειες αυτών των ελλείψεων είναι μεγάλες - το παιδί με το αριστερό μεγαλύτερο εγκέφαλο θα είναι πιο έξυπνο και πιο πιθανό να αναπτύξει την κοινωνική ικανότητα να συμπάσχει με τους άλλους.

 Αντίθετα, το παιδί με το συρρικνωμένο εγκέφαλο θα είναι πιο πιθανό να εθιστεί στα ναρκωτικά και να συμμετέχει σε βίαια εγκλήματα, να είναι αντικοινωνικό και πιθανότατα άνεργο.

Το παιδί αυτό είναι επίσης πιο πιθανό να αναπτύξει ψυχικά και άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας.

Ο καθηγητής Allan Schore, του UCLA, δήλωσε στην εφημερίδα Sunday Telegraph ότι αν ένα μωρό δεν αντιμετωπίζεται σωστά κατά τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του, αυτό μπορεί να έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη του.

Επεσήμανε ότι τα γονίδια για διάφορες πτυχές της λειτουργίας του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένων των πληροφοριών, δεν μπορούν να λειτουργήσουν.

Και, δυστυχώς, υπάρχει μια πιθανότητα να μην μπορέσουν να αναπτυχθούν ποτέ.

Αυτή η διαπίστωση έχει ανησυχητικές προεκτάσεις στα παραμελημένα παιδιά που έχουν ληφθεί από την κρατική πρόνοια μετά την ηλικία των δύο ετών.

 Φαίνεται, επίσης, ότι όσο πιο σοβαρή η αμέλεια της μητέρας, τόσο πιο έντονη είναι η ζημιά που μπορεί να γίνει.

 Οι εικόνες αναδεικνύουν και τις ανησυχητικές συνέπειες για τον κύκλο της παραμέλησης στην παιδική ηλικία - συχνά οι γονείς, οι οποίοι είχαν παραμεληθεί από τους δικούς τους γονείς, δεν έχουν αναπτύξει επαρκώς τον εγκέφαλό τους με αποτέλεσμα να παραμελούν κι εκείνοι με τη σειρά τους τα δικά τους παιδιά.

 Αλλά μια άλλη έρευνα στις ΗΠΑ έδειξε ότι ο κύκλος μπορεί να σπάσει με επιτυχία αν υπάρξει πρώιμη παρέμβαση και υποστήριξη σε αυτές τις οικογένειες.

 Η μελέτη συσχετίζεται με την έρευνα που κυκλοφόρησε νωρίτερα αυτό το έτος, που διαπίστωνε ότι τα παιδιά που έχουν λάβει αγάπη και στοργή από τις μητέρες τους νωρίς στη ζωή είναι πιο έξυπνα και μαθαίνουν πιο εύκολα.

Δείτε και την εξαιρετική σημασία του θηλασμού: Ωκυτοκίνη: Η  ορμόνη της αγάπης από τη μητέρα στο παιδί

Η μελέτη από παιδοψυχιάτρους και νευροεπιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον School of Medicine in Saint Louis, βρήκε ότι τα παιδιά σε σχολική ηλικία των οποίων οι μητέρες τους προσφέρουν πολύ στοργή νωρίς στη ζωή τους έχουν εγκεφάλους με μεγαλύτερο ιππόκαμπο, μια δομή – κλειδί - για τη μάθηση, τη μνήμη και την αντίδραση στο στρες.

 Η έρευνα ήταν η πρώτη που δείχνει ότι οι αλλαγές σε αυτή την κρίσιμη περιοχή της ανατομίας του εγκεφάλου των παιδιών σχετίζονται με την φροντίδα της μητέρας. 

Neurosciencenews.com.

Μετάφραση : ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ  ΔΡΑΣΗ

Η τηλεόραση εμποδίζει τα παιδιά να αναπτύξουν σωστή ομιλία

Κολοβέα Κέλλυ - Λογοθεραπεύτρια
Ιστοσελίδα   Λόγου Θεραπεία
facebook

Η τηλεόραση επηρεάζει αρνητικά την σωστή ανάπτυξη της ομιλίας των νηπίων. Αυτό κυρίως συμβαίνει διότι μειώνει τον δημιουργικό χρόνο που περνούν είτε με τους γονείς είτε με συνομηλίκους τους. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει αυτού του είδους η αλληλεπίδραση επιβραδύνει την εξοικείωση τους με την γλώσσα καθώς μπροστά στην τηλεόραση γίνονται παθητικοί δέκτες.

Σύμφωνα με έρευνα που έχει διεξαχθεί με επικεφαλή τον επιστήμονα Δημήτρη Χρηστάκη, η πολύωρη έκθεση στην τηλεόραση έχει ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση της ομιλίας αλλά και την διάσπαση προσοχής.

Για την υλοποίηση της παραπάνω έρευνας, οι επιστήμονες εξέτασαν 329 παιδιά, ηλικίας από 2 ετών έως 4 χρονών. Τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα συνδέονταν κάποιες μέρες τον μήνα με ψηφιακές συσκευές. Η έρευνα διήρκησε 2 χρόνια και οι συσκευές κατέγραφαν όλα όσα τα παιδιά άκουγαν ή έλεγαν τις συγκεκριμένες  ημέρες.

Η έρευνα έδειξε ότι για κάθε ώρα που τα παιδιά παρακολουθούσαν τηλεόραση άκουγαν τουλάχιστον 770 λέξεις λιγότερες συγκριτικά με αυτές που θα άκουγαν από την αλληλεπίδραση με τους γονείς τους.

O Dr. Gross επικεφαλής βρετανικής μελέτης, αποκάλυψε ότι το 22% των αγοριών και το 13% των κοριτσιών αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ανάπτυξη της ομιλίας τους  αλλά και στην κατανόηση. Επιπλέον, σύμφωνα με την έρευνα ποσοστό μεγαλύτερο του 25% των οικογενειών έχει ανοιχτή την τηλεόραση στο σπίτι είτε αρκετές ώρες είτε όλη μέρα. 

Ο Διάλογος με τους γονείς διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ομιλίας των παιδιών και δεν μπορεί να αποκατασταθεί από τα διάφορα ηλεκτρονικά μέσα. Οι γονείς είναι απαραίτητο να ασχολούνται δημιουργικά με τα παιδιά τους και να μην τα αφήνουν να βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση ή να παίζουν με ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Η κρίσιμη ηλικία για την ανάπτυξη της ομιλίας των παιδιών είναι από 1,5 ετών έως 5 ετών. Σε αυτό το διάστημα τα παιδιά πρέπει να δέχονται πληθώρα γλωσσικών ερεθισμάτων.

Από την πρώτη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί ο γονιός είναι απαραίτητο να του μιλάει έτσι ώστε να δημιουργηθεί στο παιδί το κίνητρο να μιμηθεί τους γονείς του.

Δεν αφήνουμε ποτέ ένα παιδί πολλές ώρες εκτεθειμένο στην τηλεόραση για να ηρεμήσουμε εμείς. Αντιθέτως, παίζουμε με το παιδί, του διαβάζουμε βιβλία, πάμε βόλτες και συζητάμε μαζί του, το βοηθάμε να αναπτύξει όλες του τις δεξιότητες.

Ο χρόνος με το παιδί είναι πολύτιμος… μην τον αφήνετε να πηγαίνει χαμένος…

" Μαθαίνω να είμαι γονιός "

Οι "Μπόμπιρες εν δράσει "  σας  προτείνουν να παρακολουθήσετε  την  εκπομπή  του Καναλιού 4Ε  (που λειτουργεί και διαδικτυακά)    "Μαθαίνω να είμαι γονιός"   ,   το  Σάββατο στις  19: 00 και  Τετάρτη στις 12:00 .

" Η εκπομπή έρχεται αρωγός στην δύσκολη αποστολή του γονιού και το έργο του. Με υπευθυνότητα και σεβασμό στον θεσμό της οικογένειας, προσπαθεί να συντελέσει στην σωστή επαφή και επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας.Υποδεικνύει κάποιες αρχές και παιδαγωγικές μεθόδους για καθημερινά θέματα που απασχολούν την σύγχρονη ελληνική οικογένεια. Επιθυμεί να προβληματίζει για την στάση που οφείλουν να κρατούν οι γονείς στα θέματα που αναφύονται καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν. Ασχολείται διεξοδικά με τα προβλήματα διαπαιδαγώγησης παιδιών και εφήβων, καταθέτοντας προτάσεις και λύσεις των προβλημάτων αυτών.αρχές και παιδαγωγικές μεθόδους για καθημερινά θέματα που απασχολούν την σύγχρονη ελληνική οικογένεια. Επιθυμεί να προβληματίζει για την στάση που οφείλουν να κρατούν οι γονείς στα θέματα που αναφύονται καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν. Ασχολείται διεξοδικά με τα προβλήματα διαπαιδαγώγησης παιδιών και εφήβων, καταθέτοντας προτάσεις και λύσεις των προβλημάτων αυτών. "

ΚΑΝΑΛΙ  4Ε   ( Πατήστε πάνω στον σύνδεσμο)

Τα μοναχοπαίδια 50% περισσότερες πιθανότητες να είναι υπέρβαρα.

Τα παιδιά χωρίς αδέλφια μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για παιδική παχυσαρκία, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Στη μελέτη, τα παιδιά μεταξύ των ηλικιών 2-9 χωρίς αδέλφια είχαν περίπου 50 τοις εκατό περισσότερες πιθανότητες να είναι υπέρβαρα συγκριτικά με τα παιδιά που είχαν αδέλφια.

Τα αποτελέσματα ήταν ίδια ανεξάρτητα από παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν το βάρος των παιδιών, συμπεριλαμβανομένου του φύλου, του βάρους γέννησης, το βάρος των γονιών, καθώς και τον χρόνο που τα παιδιά ξοδεύουν παίζοντας και βλέποντας τηλεόραση.

"Το να είσαι μοναχοπαίδι φαίνεται να είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου” αναφέρει ερευνητής της μελέτης Monica Hunsberger, του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ στη Σουηδία. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να διεξάγουν μελλοντικές μελέτες για να κατανοήσουν την αιτία για αυτό τον συσχετισμό είπε η Hunsberger.

Η μελέτη συγκέντρωσε στοιχεία από 12, 700 παιδιά από 8 ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Σουηδίας, την Ιταλία, τη Γερμανία και την Ισπανία.

Μετρήθηκε ο Δείκτης Μάζας Σώματος,οι γονείς ερωτήθηκαν σχετικά με τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους, το χρόνο που παρακολουθούν τηλεόραση και το χρόνο που παίζουν έξω.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nutrition and Diabetes

Πηγή  :  ΝΑ ΤΟ ΦΑΩ; 

Adora Svitak : Τι μπορούν να μάθουν οι ενήλικες από τα παιδιά

Το παιδί θαύμα, η Αντόρα Σβίτακ λέει πως ο κόσμος χρειάζεται “παιδαριώδη” σκέψη: τολμηρές ιδέες, τρελή φαντασία και κυρίως αισιοδοξία.

Η κοπέλα αυτή που είναι μόλις 14 ετών, έγινε συγγραφέας όταν ήταν 5 ετών. Δίνει διαλέξεις σ όλο το κόσμο και θεωρείτε η νεώτερη καθηγήτρια του κόσμου.

Προτρέπει τους  ενήλικες να αφήσουν τα παιδιά να παραμείνουν παιδιά  κι ενθαρρύνει τους μεγαλύτερους  να πάρουν μαθήματα από τα παιδιά τους όσο αφορά την φαντασία, την εφευρετικότητα και τη φιλοδοξία.

Antikleidi

Ακόμα και τα μωρά έχουν την αίσθηση του δικαίου

Μια νέα μελέτη ανατρέπει την μέχρι σήμερα άποψη ότι τα παιδιά αναπτύσσουν το αίσθημα του δικαίου μετά τα έξι ή τα επτά έτη ανακαλύπτοντας αλτρουιστικές και «δίκαιες» τάσεις σε παιδιά μόλις 15 μηνών. Τα μωρά που συμμετείχαν σε αυτήν έδειξαν ότι μπορούν να ξεχωρίζουν το δίκαιο από το άδικο. Εκείνα μάλιστα που εμφανίστηκαν να έχουν μεγαλύτερη συναίσθηση αυτής της διαφοράς φάνηκαν επίσης να έχουν ανεπτυγμένες αλτρουιστικές τάσεις, εφόσον ήταν πιο πρόθυμα να μοιραστούν το αγαπημένο τους παιχνίδι.

Στο πρώτο πείραμα της μελέτης, η οποία διενεργήθηκε από ψυχολόγους του Πανεπιστημίου της Γουάσινγκτον και δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή επιθεώρηση «PloS One», τα μωρά κλήθηκαν να ξεχωρίσουν ανάμεσα στη δίκαιη και στην άνιση κατανομή της τροφής. Για τον λόγο αυτό παρακολούθησαν δυο σύντομα βίντεο. Το πρώτο έδειχνε αρχικά έναν ηθοποιό να μοιράζει ένα μπολ με κρακεράκια σε δυο άτομα σε ίσα μερίδια. Στη συνέχεια η σκηνή επαναλαμβανόταν με τα κρακεράκια να μοιράζονται αυτή τη φορά άνισα. Στο δεύτερο βίντεο γινόταν ακριβώς το ίδιο με μια κανάτα γάλα.

Οι ειδικοί μέτρησαν την αντίδραση των μωρών σε αυτές τις σκηνές βασιζόμενοι στη λεγόμενη «παραβίαση των προσδοκιών»,  στο ότι δηλαδή τα παιδιά αφιερώνουν μεγαλύτερη προσοχή σε κάτι όταν τους προκαλεί έκπληξη. Η προσοχή πολλών μικρών φάνηκε να αυξάνεται – περισσότερο ή λιγότερο στο καθένα- όταν η μοιρασιά ήταν άδικη, κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι περίμεναν η κατανομή να είναι δίκαιη και στις δυο περιπτώσεις.

Ο αλτρουισμός

Στο επόμενο στάδιο οι ψυχολόγοι ήλεγξαν τον αλτρουισμό. Εδωσαν στα παιδιά δυο κομμάτια Lego – ένα απλό τουβλάκι και ένα με πιο σύνθετο και εντυπωσιακό σχήμα. Το παιχνίδι που διάλεξε το κάθε παιδί για να παίξει θεωρήθηκε το αγαπημένο του. Στη συνέχεια ένας ερευνητής με τον οποίο τα μωρά δεν είχαν έλθει ως τότε σε επαφή μπήκε στο δωμάτιο και άρχισε να τους ζητάει να του δώσουν ένα από τα δυο παιχνίδια.

Το ένα τρίτο των μωρών πρόσφερε το αγαπημένο του παιχνίδι ενώ ένα άλλο τρίτο έδωσε εκείνο που δεν είχε διαλέξει. Τα υπόλοιπα δεν έδωσαν κανένα παιχνίδι, γεγονός το οποίο μπορεί να υποδηλώνει ότι δεν ήθελαν να μοιραστούν τίποτε αλλά και απλώς ότι βρέθηκαν σε αμηχανία. Το εντυπωσιακό εύρημα σε αυτό το πείραμα ήταν ότι το 92% των μωρών που μοιράστηκαν το αγαπημένο τους παιχνίδι -μια αυθεντική πράξη αλτρουισμού– είχε επίσης παρακολουθήσει με μεγαλύτερη προσοχή τα βίντεο με την άδικη μοιρασιά. Αντίστροφα, το 86% των μη αλτρουιστών που έδωσαν το άλλο παιχνίδι είχε παρακολουθήσει με μεγαλύτερη προσοχή το βίντεο με την ίση μοιρασιά.

«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η αίσθηση των κανόνων του δικαίου και ο αλτρουισμός αποκτώνται πολύ πιο γρήγορα από ό,τι νομίζαμε» δήλωσε η Τζέσικα Σόμερβιλ, επικεφαλής της μελέτης προσθέτοντας ότι ιδιαίτερα το δεύτερο πείραμα, με το «μοίρασμα» του παιχνιδιού έδειξε ότι ο βαθμός αλτρουισμού διαφέρει από άτομο σε άτομο ήδη από πολύ μικρή ηλικία. Σύμφωνα με την ειδικό η απόκτηση αυτών των ιδιοτήτων προέρχεται από το περιβάλλον, από μη λεκτικές συμπεριφορές που τα παιδιά βλέπουν στον περίγυρό τους. «Το πιθανότερο» εξήγησε «είναι ότι τα μωρά παίρνουν ιδέες για το δίκαιο και το άδικο παρατηρώντας πώς οι άλλοι άνθρωποι συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον». Τόνισε ωστόσο ότι αυτή είναι μια υπόθεση που χρήζει περαιτέρω διερεύνησης καθώς το πόσο εγωιστής ή αλτρουιστής είναι κάποιος μπορεί να καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα γονίδια.

HealthyLiving.gr

Πώς μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά μας να σκέφτονται θετικά;

Η αισιοδοξία των σημαντικών ενηλίκων του περιβάλλοντος του παιδιού και κυρίως των γονέων είναι ιδιαίτερα σημαντική.

 H αισιοδοξία, σύμφωνα με τη Θετική Ψυχολογία, αφορά στον τρόπο με τον οποίο εξηγούμε τα γεγονότα που μας συμβαίνουν, όσον αφορά τρεις διαστάσεις:...

1.Το μόνιμο vs προσωρινό,

2.Το καθολικό vs συγκεκριμένο και το

3.Εσωτερικό vs εξωτερικό.

Ο αισιόδοξος έχει την τάση να αποδίδει τα άσχημα γεγονότα σε προσωρινές, συγκεκριμένες και εξωτερικές συνθήκες ενώ ο απαισιόδοξος σε μόνιμες, καθολικές και εσωτερικές (που αφορούν δηλ. τον ίδιο και τις ικανότητές του).

Ένα απαισιόδοξο παιδί, για παράδειγμα συχνά μπορεί να πει «είμαι χαζός και δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά» ενώ το αισιόδοξο παιδί μπορεί να πει «χρειάζεται να μελετήσω λίγο περισσότερο την επόμενη φορά».

Μιλάμε για εκμαθημένη αισιοδοξία, δηλαδή για ένα χαρακτηριστικό που μαθαίνεται στη διάρκεια της ανάπτυξης και γι’ αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μάθουμε στα παιδιά (ως γονείς, εκπαιδευτικοί κτλ.) να σκέφτονται θετικά.

Τα αισιόδοξα παιδιά έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο, στα σπορ και αργότερα στη δουλειά τους ως ενήλικες. Επίσης η σωματική και ψυχική υγεία των αισιόδοξων ατόμων είναι σημαντικά καλύτερη από των απαισιόδοξων.

Οι αισιόδοξοι άνθρωποι είναι πιο προσαρμοστικοί και αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά τις δύσκολες καταστάσεις. Στην εφηβεία, η αισιοδοξία φαίνεται πως συνδέεται με τη μείωση του θυμού, των εκρήξεων καθώς και με τη μείωση της πιθανότητας χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Από την άλλη, τα απαισιόδοξα άτομα συχνά τα παρατάνε πιο εύκολα, έχουν αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, χειρότερη σωματική υγεία, είναι πιο παθητικά, αποτυγχάνουν περισσότερο στο σχολείο και τη δουλειά και έχουν περισσότερα προβλήματα στην κοινωνική τους ζωή.

Πώς όμως μπορούμε να κάνουμε τα παιδιά αισιόδοξα;

Το πρώτο και πιο βασικό είναι να είμαστε εμείς οι ίδιοι αισιόδοξοι. Η αισιοδοξία των σημαντικών ενηλίκων του περιβάλλοντος του παιδιού και κυρίως των γονέων είναι ιδιαίτερα σημαντική κυρίως επειδή τα παιδιά μιμούνται τους ενήλικες. Οι ερευνητές συνδέουν ειδικά τον τρόπο που η μητέρα εξηγεί τον κόσμο και τα πράγματα με την αισιοδοξία-απαισιοδοξία του παιδιού.

Το δεύτερο σημαντικό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι το είδος της κριτικής που κάνουμε στα παιδιά ως γονείς, δάσκαλοι ή άλλοι ενήλικες. Εάν ο ενήλικος κάνει κριτική σε ένα πιο μόνιμο χαρακτηριστικό του παιδιού, -σύμφωνα πάντα με τη γνώμη του- (π.χ. «εσύ απλά δεν θα μάθεις ποτέ»), είναι πιθανό το παιδί να αναπτύξει έναν απαισιόδοξο τρόπο σκέψης. Ωστόσο, υποστηρίζουν οι ερευνητές, δεν πρέπει να επιδιώκουμε τα παιδιά να είναι μονίμως αισιόδοξα. Αντ’ αυτού θα πρέπει τα παιδιά να βλέπουν τον εαυτό τους και τον κόσμο με έναν κατά το δυνατόν ρεαλιστικό τρόπο, ώστε να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις αρνητικές σκέψεις που κάνουν.

Εκπαιδεύοντας τα παιδιά στη ρεαλιστική σκέψη, τα βοηθάμε να αναπτύξουν αποτελεσματικές εξηγήσεις και αποδόσεις των μη επιτυχημένων προσπαθειών τους και να βελτιώνονται στις επιδόσεις τους.

Το βρήκα εδώ : http://psychografimata.com  (Από την Κατερίνα Φλωρά, Κλινική Ψυχολόγο, PhD, Μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Θετικής Ψυχολογίας katerinaflora@hotmail.com)

Πηγή :  Live Rich...think rich