Βιβλιοπαρουσίαση : " 115 παιδικά τιτιβίσματα "

 

Συγγραφέας  του  βιβλίου  με  τα  παιδικά  ποιήματα   " 115  παιδικά  τιτιβίσματα "  είναι  η   Ρούλα Σμαραγδάκη που  στα  Κρητικά  Ραδιόφωνα  φέρει  το  ψευδώνυμο  " Μακεδόνισσα"

Όπως γράφει και στο Βιογραφικό της σημείωμα..

Η Ρούλα Σμαραγδάκη δεν είναι νηπιαγωγός ούτε διανοούμενη με μεγάλους τίτλους σπουδών.

Είναι μια ασπούδαχτη στοργική μητέρα  με πηγαίο αστείρευτο στιχουργικό ταλέντο και με απέραντη  αγάπη στα μικρά παιδιά.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944 και διαμένει μόνιμα μαζί με την οικογένειά της στη Νέα Αλικαρνασσό του Ηρακλείου Κρήτης.

Αξιοποιήθηκαν από νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία πολλά ποιήματα από την μεγάλη και πλούσια στιχουργική και ποιητική της συλλογή.

Το  Ιστολόγιο  της  ποιήτριας    είναι  το   Σμαραγδένια  Ρούλα   .

Ένα  από  τα  115  ποιήματα  των  παιδικών   τιτιβισμάτων  (που  αλίευσα  από  το  Ιστολόγιο    του Δάσκαλου  Αντώνη  Κρασάκη  ΠΑΙΔΙΚΑ  ΧΑΜΟΓΕΛΑ  )  είναι  το  παρακάτω :

 Το  παράπονο

Αυτή η φωνή που θ' ακουστεί

μόλις εδώ, μπροστά σας,

θα είναι ένα παράπονο

που έχουν τα παιδιά σας.

Φτιάξτε μας όμορφα σχολειά

με πράσινο στους κήπους,

να' χουν μεγάλες τις αυλές

και ζωγραφιές στους τοίχους.

Να 'χουν μεγάλες αίθουσες

με ζέστη το χειμώνα,

το καλοκαίρι τη δροσιά

όμως και κάτι ακόμα.

Να 'χουν για τον αθλητισμό

από 'να γυμναστήριο

και να μην γίνεται σχολειό

χωρίς κολυμβητήριο.

Για μουσική και ποίηση

μαθήματα να γίνουν,

μα όλα αυτά που θέλουμε

στα όνειρα θα μείνουν.

1001 δραστηριότητες για να αγαπήσω το βιβλίο

               
                       Σύνδεσμος  scribd  by  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΠΑΛΙΟΥΡΑΣ  

   

Βιβλιοπαρουσίαση : " Θα σ΄αγαπώ ότι κι αν γίνει "

Συγγραφέας: Λιόρι Ντέμπι
Εκδόσεις:  Πατάκη
Μεταφραστής: Μανδηλαράς Φίλιππος

Ο Μικρός είναι ένα αλεπουδάκι που δεν έχει καθόλου κέφια. Φοβάται πως η μαμά του δε θα τον αγαπάει για πάντα. Σ' αυτό το υπέροχο βιβλίο με τις τρυφερές εικόνες, παρακολουθούμε μια ευρηματική μαμά να αποδεικνύει στο παιδί της πως η αγάπη των γονιών δεν έχει όρια ό,τι κι αν γίνει. Η πολυβραβευμένη Ντέμπι Λιόρι, λέει για το βιβλίο της πως «πρόκειται για την υπόσχεση που δίνουμε στα παιδιά μας, αλλά και σε όλους όσους αγαπάμε». 

Από  το  Ιστολόγιο    ΡαδιοΝτοΡεΜι

Βιβλιοπαρουσίαση : " Δεν ντρέπομαι πια " - Αυτισμός

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ            
ΕΛΕΝΑ ΑΡΤΖΑΝΙΔΟΥ


Ο Φώτης ντρέπεται για τον αδερφό του τον Κέκο γιατί φωνάζει και δε μιλά, περπατά νευρικά και βγάζει περίεργους ήχους, και τα άλλα παιδιά τους κοιτούν παράξενα όταν περπατούν μαζί στην πλατεία. Όμως όταν μια μέρα ο Κέκος εξαφανίζεται, ο Φώτης στενοχωριέται και ντρέπεται για όσα ένιωθε για τον αδερφό του, γιατί ο Κέκος ξέρει να κάνει πολλά πράγματα καλύτερα από τον ίδιο και από τους άλλους: να τρέχει γρηγορότερα από όλους, να σκαρφαλώνει εκεί που κανένας δεν μπορεί, να έχει μνήμη ελέφαντα…

Έτσι, όταν βρίσκουν τον Κέκο, ο Φώτης νιώθει χαρούμενος, περήφανος και δεν ντρέπεται πια που ο αδερφός του έχει αυτισμό.

Τα 10 καλύτερα παιδικά βιβλία σύμφωνα με τον Χρήστο Δημόπουλο

Ο άνθρωπος που έχει συνδεθεί με την παιδική ηλικία όσο κανένας άλλος, ο παρουσιαστής που κρατά συντροφιά σε μικρά αλλά και μεγάλα παιδιά από την κρατική τηλεόραση με την εκπομπή «Ουράνιο Τόξο», o «μεγάλος» που συνομιλεί με τα παιδιά σα να είναι κι αυτά «μεγάλοι» έχει καταφέρει να αποδείξει ότι κατέχει τη «μυστική συνταγή» για την αγάπη των παιδιών.

Απόδειξη η αθρόα αποστολή γραμμάτων στην εκπομπή, από παιδιά που επιθυμούν διακαώς να βρεθούν έστω και για λίγη ώρα στο «Ουράνιο Τόξο». Φυσικά εκτός από τα μικρά σε ηλικία παιδιά υπάρχουν και όσοι μένουν για πάντα παιδιά, ενήλικες οι οποίοι μεγάλωσαν με την εκπομπή και εξακολουθούν να τη βλέπουν.

Ποιος είναι όμως στην πραγματικότητα ο Χρήστος Δημόπουλος; Ο σύγχρονος παραμυθάς; Γιός του σκηνοθέτη Ντίνου Δημόπουλου και με  μητέρα και θείους ηθοποιούς στο Εθνικό Θέατρο, ο Χρήστος ήθελε να ασχοληθεί με την υποκριτική. Στην πορεία όμως η Αρχιτεκτονική ήταν που τον δελέασε περισσότερο και κατέληξε να κάνει τις ανάλογες σπουδές στην Αγγλία. Ωστόσο συνειδητοποίησε σύντομα ότι η αυστηρότητα και οι «κανόνες» ήταν κάτι με το οποίο ο ίδιος δύσκολα θα συμβιβαζόταν. Σπούδασε Γραφιστική και στη συνέχεια εργάστηκε ως εκφωνητής ειδήσεων στην ΕΡΤ. Από εκεί μετακινήθηκε στο παιδικό πρόγραμμα του σταθμού όπου ανέλαβε την παρουσίαση του «Ουράνιου Τόξου» και μας κρατά συντροφιά με τις ζωγραφιές και τις κατασκευές που μας παρουσιάζει.

Στην εκπομπή η δημιουργική απασχόληση είναι το ζητούμενο και οι κατασκευές και κάθε είδους χειροτεχνίες, έχουν τον πρώτο λόγο. Φυσικά υπάρχουν και οι φορές που το «έργο» δεν ολοκληρώνεται όπως θα έπρεπε, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία αφού σκοπός της εκπομπής είναι η χαρά της δημιουργικής δράσης.

Ο Χρήστος Δημόπουλος γνωρίζει καλά ότι είναι δύσκολη υπόθεση να διατηρήσει κάποιος την παιδική του αθωότητα. Για το λόγο αυτό αποφάσισε να μας βοηθήσει να έρθουμε σε επαφή με την παιδική μας ψυχή, με τα παρακάτω βιβλία:

1 Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ του ΑΝΤΟΥΑΝ ΝΤΕ ΣΕΝΤ ΕΞΠΕΡΙ

2 ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ της ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ ΔΕΛΤΑ

3 ΤΟ ΚΑΠΛΑΝΙ ΤΗΣ ΒΙΤΡΙΝΑΣ της ΑΛΚΗΣ ΖΕΗ

4 Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΒΑΓΙΑΣ της ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ

5 Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ του ΡΕΝΕ ΓΚΟΣΙΝΙ

6 ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΜΑΓΟΥ του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΝΤΟΥ

7 Ο ΜΑΣΤΡΟΠΟΛΥΞΕΡΟΣ ΚΙ Η ΠΑΛΙΟΠΑΡΕΑ του ΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

8 Ο ΤΡΙΓΩΝΟΨΑΡΟΥΛΗΣ του ΒΑΓΓΕΛΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

9 ΝΙΑΟΥ της ΣΟΦΙΑΣ ΖΑΡΑΜΠΟΥΚΑ

10 ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΤΣΙΡΚΟ ΤΟΥ ΧΟΥΑΝ ΜΙΡΟ της ΦΙΛΙΑΣ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ

Έχει γράψει και ο ίδιος ένα βιβλίο «Το Καλοκαίρι Με ΤοΧρήστο» που περιέχει οδηγίες για απλές αλλά δημιουργικές κατασκευές.

greekbooks.gr

Ονειρεύομαι ένα σχολείο..

"Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο μαθητής θα αισθάνεται ότι τον αγαπά ο δάσκαλος του..ότι νοιάζεται και φροντίζει γι΄αυτόν..ότι τον πλησιάζει και δεν τον περιφρονεί..

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα έχει αγάπη...μια αγάπη που με τα χρυσά της τα φτερά θα σκεπάζει τα σφάλματα των άλλων, μια αγάπη που δεν θα παραχωρεί το περίσσευμα αλλά θα χαρίζει τον εαυτό της.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα διδάσκουν πρώτα με το παράδειγμα τους κι ύστερα με τα λόγια τους..

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα δίνει στα παιδιά υπόδειγμα από την πρώτη  τους ηλικία για την ανάγνωση των Γραφών..Ένα σχολείο που θα έχει θέση η κοινή προσευχή , η ψαλμωδία...

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα συμβουλεύουν με πολλή αγάπη, με πραότητα και επιείκεια κι όταν το παιδί είναι ήρεμο..Ένα σχολείο όπου θα προηγείται ο έπαινος και θα ακολουθεί η συμβουλή.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο δάσκαλος θα είναι πράος, φιλάνθρωπος, υπομονετικός, δίκαιος και προπαντός πεπαιδευμένος . Θα γνωρίζει καλά την νεανική ψυχή και τις αδυναμίες της. Θα είναι ακέραιος στο χαρακτήρα, αμνησίκακος, ακενόδοξος, θα έχει κάτι το θεϊκό μέσα του. Θα είναι σαφής στη διδασκαλία του. Θα προτιμά πάντα το λίγο και το σίγουρο.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο δάσκαλος θα διακρίνει εγκαίρως τις κλίσεις των μαθητών του και θα υποδυκνείει, όταν φθάσουν στην κατάλληλη ηλικία, ποιόν κλάδο και ποιο επάγγελμα ν'ακολουθήσουν, αφού ότι γίνεται με τις υποδείξεις της φύσης επιτυγχάνει, ενώ ότι είναι αντίθετο μ΄αυτήν αποτυγχάνει.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου με διάλογο και χωρίς καταναγκασμό θα αντιμετωπίζουμε τις παρεκτροπές των μαθητών. Που σύνθημα μας θα είναι το : "Δεν είναι δυνατό να γίνει κανείς καλόςμε τη βία. Εκείνος που έγινε καλός με την καταπίεση, δε θα μείνει πάντοτε καλός! Αλλά μόλις απαλλαγεί από τον καταναγκασμό, θα επιστρέψει στις κακές του συνήθειες, Αντιθέτως, εκείνος που παιδαγωγείται με τέτοιον τρόπο, ώστε να γίνει καλός με την ελεύθερη απόφαση του αφού θα γίνει καλός, θα μείνει στο καλό αμετακίνητος". ( Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

...>>  Ονειρεύομαι ένα σχολείο του οποίου οι δάσκαλοι δε θα είναι σκυθρωποί και δίχως όρεξη. Που ανοίγουν βιβλία και θα μελετούν. Δασκάλους που θα γνωρίζουν καλά τη λέξη "εξατομικευμένη προσέγγιση"  . Που θα αξιολογούν και θα αξιολογούνται.

..>>  Ονειρεύομαι ένα σχολείο το οποίο θα έχει ως βάση για την διαπαιδαγώγηση και την πραγματοποίηση της μορφώσεως, την αγάπη προς τον μαθητή, της οποίας η δύναμη θα έχει δυό διαστάσεις . Η μια θα οπλίζει το δάσκαλο με υπομονή και αισιοδοξία κι η άλλη θα ασκεί μεγάλη μορφωτική επίδραση στις ψυχές των παιδιών.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο με βιβλία γεμάτα από τον πλούτο του πολιτισμού και της παραδόσεως μας. Με βιβλία στα οποία θα προβάλλονται πρόσωπα -πρότυπα, όπου τα παιδιά μας θα μαθαίνουν ότι ήρωας είναι αυτός που υπερβαίνει τον εαυτό του και προσφέρεται στην κοινότητα στην οποία ανήκει.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι μαθητές θα διαλέγονται με τις μεγάλες μορφές της πεζογραφίας και της ποιήσεως μας , θα ξεδιψάνε με το δημοτικό μας τραγούδι , τη λαϊκή μας σοφία και τους μύθους του Αισώπου...

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα αρματώνει τους μαθητές του να αντιμετωπίσουν αύριο γενναία τη ζωή και τις δυσκολίες της, που δεν θα προβάλλει "γάτες που σβήνουν φωτιές"  και συνταγές μαγειρικής...

Ονειρεύομαι ένα σχολείο , που θα παραδίδει στην κοινωνία τους μαθητές γεμάτους αρετή, ήθος και γνώση της αλήθειας.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα διδάσκει τον πολιτισμό μας , την Ιστορία μας, την πίστη μας και την εν γένει πνευματική μας συγκρότηση, γιατί το χρωστάμε σ'αυτούς που πέρασαν , σ'αυτούς που θα ΄ρθουν...

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που με τα βιβλία του θα προβάλλει τις αξίες της ζωής , τη δικαιοσύνη, την τιμιότητα, την εργατικότητα την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό. Βιβλία με κείμενα που να φιλοσοφούν για τη ζωή, για το θάνατο, για τις δυσκολίες της ζωής και την υπέρβαση τους. Που να καλλιεργεί στα παιδιά μας την ελπίδα , τη μέγιστη πασών των αρετών.

..>> Ονειρεύομαι ένα σχολικό κτίριο ευάερο, ευήλιο, ζεστό φιλικό, οικολογικό, που θα αξιοποιεί και θα χρησιμοποιεί τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ένα ηλιακό σχολείο βιοκλιματικό..Με μεγάλη αυλή, με κήπο, με πολύχρωμα λουλούδια, με δέντρα , με γρασίδι και χώμα, για να κυλιούνται εκεί τα παιδιά..Ένα κτίριο μακριά από θορύβους , από καυσαέρια, από καμινάδες, από φυλακές..Που δε θα μοιάζει με γκαράζ αυτοκινήτων...

...>>  Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου η αίθουσα διδασκαλίας δε θα είναι μόνο "τόπος παράδοσης"αλλά τόπος ενεργούς διερεύνησης και συγγραφής". Ένα σχολείο που θα μετατρέπει τις πληροφορίες σε κριτική σκέψη , θα καταργεί την αποστήθιση, θα επηρεάζει το ήθος των μαθητών, θα δημιουργεί ενεργούς πολίτες.

...>> Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου θα δοκιμάζονται οι καινοτόμες ιδέες..Όπου θα εφαρμόζονται πολλά καινοτόμα προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης , αγωγής υγείας , πολιτιστικών θεμάτων, θεατρικών δρώμενων, μουσικών παραστάσεων, εικαστικής έκφρασης , λογοτεχνικής και ποιητικής δημιουργίας.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που το μάθημα θα γίνεται και έξω από την τάξη, μέσα στο φυσικό περιβάλλον, για να νοιωθουν οι μαθητές του άνετα και ελεύθερα, χωρίς την ασφυκτική πίεση των τοίχων και του τσιμέντου.

..>> Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι μαθητές της τάξης του, μέσα από το διαδίκτυο, θα έρχονται σε επαφή με άλλους συμμαθητές τους σε σχολεία της Ελλάδας, της Ενωμένης Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου, γνωρίζοντας το εκπαιδευτικό σύστημα των άλλων χωρών, συνήθειες, ήθη και έθιμα , και εξασκώντας τις δύο ξένες γλώσσες που θα μαθαίνουν στο σχολείο τους

..>> Ονειρεύομαι ένα σχολείο ανοικτό στην κοινωνία, ένα σύγχρονο σχολείο της γνώσης της ελευθερίας, των ίσων ευκαιριών των νέων τεχνολογιών, της αποδοχής του διαφορετικού, της εναλλακτικής πληροφόρησης της δημοκρατικής παιδείας, ένα σχολείο που θα υπηρετεί το ανθρώπινο πρόσωπο και όχι την απρόσωπη τεχνοκρατική παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.

..>> Ονειρεύομαι  ένα σχολείο όπου ο δάσκαλος θα είναι ο συντονιστής και καθοδηγητής των μαθητών στην έρευνα της γνώσης. Εκείνο που θα έχει πραγματική αξία θα είναι η απόκτηση δεξιοτήτων και όχι άχρηστων πληροφοριών. Που δε θα αναγκάζει το μαθητή απομνημονεύει δεκάδες σελίδες διδακτικής ύλης, που θα τον βοηθά να ασκεί την μνήμη του, και να μαθαίνει γνώσεις χρήσιμες για την ζωή του. Ένα σχολείο που θα έχει σκοπό του  να μάθει το μαθητή πως να μαθαίνει" , ώστε ο ίδιος  να γίνει ερευνητής της γνώσης και της ζωής, γεγονός που θα του επιτρέψει να επιλέξει και το δικό του προσωπικό δρόμο.

..>>  Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα είναι ένας χώρος έκφρασης , καλλιέργειας δεξιοτήτων και αξιών, με κέντρο τον άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα δίνει χαρά, πολλή χαρά στα παιδιά μας!

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα γίνει για το κάθε παιδί αγάπη παντοτινή! "

ΑΡΧΙΜ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΜΑΥΡΟΛΕΟΝΤΟΣ 
ΔΑΣΚΑΛΟΥ  1/Θ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛ. ΠΥΛΩΝ ΚΑΡΠΑΘΟΥ



(Επιλογή αποσπασμάτων από το ανάτυπο του Συλλογικού τόμου του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς 
"ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ   ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ" 

Πληροφορίες  εδώ:   παπά Καλλίνικος

Βιβλιοπαρουσίαση

  Tις προάλλες σε μια προσπάθεια εκκαθάρισης κάποιων παλιών  αναρτήσεων, που δεν ταίριαζαν πια με τον νέο τίτλο του μπλογκ μου , από κεκτημένη ταχύτητα αφαίρεσα την παρούσα , που αφορά την παρουσίαση ενός βιβλίου μιας καλής διαδικτυακής φίλης της Ροδούλας Σερδάρη, που είναι μουσικοπαιδαγωγός και πολύ καλό παιδί! 


Παρακάτω δείτε κάποια βιογραφικά στοιχεία της αγαπητής Ροδούλας και ένα από τα βιβλία της "Η Αννούλα στην Κατασκήνωση" , που έτυχε μεγάλης ανταπόκρισης και αγάπης από τα παιδιά!!






 Ροδούλα Σερδάρη

 Για μένα ζωή ίσον μουσική και εκπαίδευση. Έχω σπουδάσει κλασσική κιθάρα και ανώτερα θεωρητικά στο κεντρικό εθνικό ωδείο Αθηνών, και από το 1995 δουλεύω σαν μουσικός σε δημοτικά σχολεία, αλλά και ιδιωτικά νηπιαγωγεία. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου, χωρίς μουσική. Η αγάπη μου για τη μουσική και τα παιδιά, με ώθησε στο να γράψω ένα μουσικοπαιδαγωγικό βιβλίο για παιδιά, συνοδευμένο από το βιβλίο δασκάλου "Μαθαίνω μουσική παίζοντας τραγουδώντας και ζωγραφίζοντας" εκδόσεις Φ. Νακας 2004, επανέκδοση 2006. Το 2006 το συγκεκριμμένο βιβλίο εγκρίθηκε από το υπουργείο παιδείας, ενώ το 2009 αγοράστηκε από το υπουργείο, για τις σχολικές βιβλιοθήκες. Αυτή ήταν μεγάλη τιμή για μένα. Το 2006 έγραψα και το πρώτο μου παιδικό μυθιστόρημα "Η Αννούλα στην κατασκήνωση" εκδόσεις Κέδρος 2006. Η αγάπη με την οποία υποδέχτηκαν τα παιδιά την Αννούλα ήταν συγκινητική.

"Η ΑΝΝΟΥΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ" Ένα βιβλίο με χρωματιστές ιστορίες εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου

Περιγραφή

Φτιάξτε το σακίδιό σας και ετοιμαστείτε να περάσετε είκοσι υπέροχες μέρες στην κατασκήνωση μαζί με την Αννούλα και τις φίλες της. Θα δείτε πώς η Αννούλα, που πήγε σχεδόν με το ζόρι στην κατασκήνωση, πέρασε τελικά υπέροχα, και πόσο αυτό επηρέασε το χαρακτήρα και τις σχέσεις της με τους άλλους.

Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Nηπιαγωγείο

Στο πρώτο μου σχολειό!

"... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο.

Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.

Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:

*Να μοιράζεσαι τα πάντα.

*Να παίζεις τίμια.

*Να μη χτυπάς τους άλλους.

*Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.

*Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.

*Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.

*Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.

*Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.

*Να κοκκινίζεις.

*Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.

*Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.

*Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.

*Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.

*Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας

μοιάζουμε σ' αυτό.

*Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.

*Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ' όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή.

Πάρτε μια απ' αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή.

Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο.

Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.

Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους...

...Τελικά πρέπει να σας πω πως έχω άδεια παραμυθά. Ενας φίλος μου μου την έβγαλε και την κρέμασε στον τοίχο, πάνω από το γραφείο μου. Αυτή η άδεια μού επιτρέπει να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου, για να ξαναβάζω σε σειρά τις επμειρίες μου και να προωθώ το μύθο, όσο αυτός εξυπηρετεί κάποια όψη της αλήθειας. Ακόμη περιέχει το "πιστεύω" ενός παραμυθά:

* Πιστεύω ότι η φαντασία είναι πιο δυνατή από τη γνώση.

* Οτι ο μύθος είναι πιο δραστικός από την ιστορία.

* Οτι τα όνειρα είναι πιο ισχυρά από τα γεγονότα.

* Οτι η ελπίδα πάντα θριαμβεύει έναντι της εμπειρίας.

* Οτι το γέλιο είναι η μόνη θεραπεία της θλίψης.

* Και πιστεύω ότι η αγάπη είναι πιο δυνατή από το θάνατο.

Προσπάθησα πολύ να μη γράψω κάτι που θα γινόταν η αιτία να μου αφαιρέσουν την άδεια."

Info:

Ο εκπληκτικός Robert Fulghum γεννήθηκε το 1937, και μεγάλωσε στο Waco του Texas. Στα νιάτα του εργάστηκε ως εκσκαφέας τάφρων (!!!), παιδί για εφημερίδες, καουμπόης σε ράντζο (βοσκός), μπάρμαν και τραγουδιστής κάντρυ. Μετά από το κολλέγιο και μια σύντομη καριέρα στην IBM, επέστρεψε στα θρανία για να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στη θεολογία. Για 22 χρόνια υπηρέτησε ως πάστορας σε μια ενορία στο Βορειοδυτικό Ειρηνικό. Κατά την ίδια περίοδο δίδαξε σχέδιο, ζωγραφική και φιλοσοφία στο Lakeside School στοSeattle. Ο Fulghum είναι επίσης καταξιωμένος ζωγράφος και γλύπτης. Τραγουδά και παίζει κιθάρα και τσέλο και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «The Rock Bottom Remainders» -μιας rock and roll μπάντας που αποτελείται από μουσικούς - συγγραφείς. Εχει τέσσερα παιδιά και εννέα εγγόνια. Μοιράζει τη ζωή του μεταξύ του Seattle της Washington, και της Κρήτης.

Βιβλίο: «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Nηπιαγωγείο»

Εκδόσεις: ΛΥΧΝΟΣ