Παραμύθι : " Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι "

Ήταν κάποτε ένας ποντικούλης, που τον λέγανε Τρωκτικούλη. Ο Τρωκτικούλης ο ποντικούλης, κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό, ήθελε να τα αγγίξει.

- Παππού, έλεγε στον παππού του, σήκωσέ με σε παρακαλώ στα χέρια σου για να αγγίξω ένα αστεράκι.
- Δεν γίνεται αυτό που ζητάς εγγονάκι μου, απαντούσε ο παππούς του. Τα αστεράκια είναι πάρα πολύ ψηλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τα αγγίξει κανείς.
- Μα, γιατί είναι τόσο ψηλά, παππού;
- Είναι τόσο ψηλά, για να μην τα αγγίζουνε τα ποντικάκια και λερώνεται η ασημόσκονή τους.
- Εγώ όμως παππού, μια μέρα -να το δεις- θα αγγίξω ένα αστεράκι. Αλλά προτού το αγγίξω, θα πλύνω καλά καλά τα χεράκια μου για να μην λερώσω την ασημόσκονή του.
Και τι δεν έκανε ο Τρωκτικούλης για να αγγίξει ένα αστεράκι. Έπαιρνε φόρα και πηδούσε με όλη του την δύναμη, όσο πιο ψηλά μπορούσε. Σκαρφάλωνε σε σκουπόξυλα. Σκαρφάλωνε σε τηλεγραφόξυλα. Σκαρφάλωνε σε κεραίες τηλεόρασης. Σκαρφάλωνε σε καμπαναριά. Τίποτα όμως. Όσο και να προσπαθούσε, δεν κατάφερνε να αγγίξει ένα αστεράκι.
- Ίσως είχε δίκιο ο παππούλης, σκεφτόταν. Ίσως να μην αγγίξω ποτέ στη ζωή μου αστεράκι. Αλλά πάλι, το θέλω τόσο πολύ, που -ποιος ξέρει- ίσως κάποια μέρα να τα καταφέρω.
Έτσι περνούσαν οι μέρες και οι μήνες, ώσπου ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ βγήκε ο Τρωκτικούλης από την ποντικότρυπά του και τι να δει; Ένα στολισμένο έλατο στην μέση του σαλονιού και στην κορφή του ελάτου ένα ασημένιο αστεράκι.
Ο Τρωκτικούλης έτριψε τα μάτια του σαστισμένος, έκανε πέντε τούμπες από τη χαρά του, έκανε μπροστά, έκανε πίσω και έτρεξε στην ποντικοφωλιά του.
- Παππού! παππού! Έλα να δεις! Ένα δέντρο φύτρωσε στη μέση του σαλονιού και στην κορυφή του έχει ένα αστεράκι.
- Είσαι σίγουρος, εγγονάκι μου;
- Άμα σου λέω, παππού! Θα το αγγίξω. Δεν μου ξεφεύγει! Θα το αγγίξω.
Έτσι λοιπόν ο Τρωκτικούλης έπλυνε τα χέρια του και για καλό και για κακό σαπούνισε τα ποδαράκια του και τα μουστάκια του και την ουρίτσα του και άρχισε να σκαρφαλώνει στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε...
Εκεί που σκαρφάλωνε, συνάντησε ένα ξύλινο στρατιωτάκι. Φορούσε φανταχτερή στολή και στη μέση του είχε ζωσμένο ένα σπαθί.
- Γεια σου ποντικάκι, του είπε το στρατιωτάκι. Για πού το 'βαλες;
- Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι!
- Αστεράκι; Τι νόημα έχει να αγγίξεις ένα αστεράκι; είπε το στρατιωτάκι. Έχω να σου προτείνω κάτι πολύ καλύτερο.
- Δηλαδή;
- Να γίνεις και συ στρατιώτης. Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί στη βάση του δέντρου; Εκεί μέσα βρίσκονται άλλα δώδεκα στρατιωτάκια. Θα κάνουμε ένα στρατό και θα κατακτήσουμε όλο το σπίτι, θα κυριεύσουμε το μπάνιο. Θα λεηλατήσουμε την κουζίνα και ποιος ξέρει; Μπορεί να βρούμε κανέναν άλλο στρατό και να τον κατατροπώσουμε. Μετά θα κατακτήσουμε και τον υπόλοιπο κόσμο. Θα είσαι ένας δοξασμένος στρατιώτης ποντικός και όλοι θα σε τρέμουνε.
- Δεν θέλω να είμαι ένας δοξασμένος στρατιώτης ποντικός και όλοι να με τρέμουνε.
- Τι θέλεις;
- Να αγγίξω ένα αστεράκι.
Έτσι ο Τρωκτικούλης συνέχισε να σκαρφαλώνει.
Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε...
Κι εκεί που σκαρφάλωνε, συνάντησε μια κουκλίτσα. Ήταν η πιο όμορφη κουκλίτσα που είχε δει ποτέ του. Είχε ολόξανθα μαλλιά και γαλάζια φουστίτσα.
- Γεια σου ποντικάκι, του είπε η κουκλίτσα. Για πού το 'βαλες;
- Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι.
- Και τι θα καταλάβεις αν αγγίξεις ένα αστεράκι; είπε η κουκλίτσα. Ενώ, αν αγγίξεις εμένα, αν με αγκαλιάσεις, αν με φιλήσεις, αν με αγαπήσεις -ποιος ξέρει- μπορεί να σε αγαπήσω κι εγώ. Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί με το ροζ περιτύλιγμα και τη βυσσινιά κορδέλα στη βάση του δέντρου; Ε, λοιπόν, εκεί μέσα βρίσκεται ένα πανέμορφο κουκλόσπιτο, με λουλουδένια ταπετσαρία στη κρεβατοκάμαρα και μικρούλικα σερβίτσια στην τραπεζαρία. Θα ζήσουμε εκεί για πάντα ευτυχισμένοι και θα σου τηγανίζω κάθε μέρα τυροπιτάκια και την Κυριακή θα πηγαίνουμε στο κουκλοθέατρο.
- Δεν θέλω να ζήσουμε εκεί για πάντα ευτυχισμένοι, ούτε να μου τηγανίζεις κάθε μέρα τυροπιτάκια, ούτε την Κυριακή να πηγαίνουμε στο κουκλοθέατρο.
- Τι θέλεις;
- Να αγγίξω ένα αστεράκι.
- Καλά. Κάνε του κεφαλιού σου, να δούμε τι θα καταλάβεις, είπε η κουκλίτσα.
Έτσι το ποντικάκι συνέχισε να σκαρφαλώνει.
Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε και εκεί που σκαρφάλωνε συνάντησε ένα ναυτάκι.
- Γεια σου ποντικάκι, του είπε το ναυτάκι. Για πού το 'βαλες;
- Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι.
- Αστεράκι; Ποιος ο λόγος να αγγίξεις ένα αστεράκι; Γιατί να χάνεις τον πολύτιμο χρόνο σου με αστεράκια; είπε το ναυτάκι.
- Έχω να σου προτείνω κάτι πολύ, πολύ, πολύ, μα πάρα πολύ καλύτερο.
- Τι;
- Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί με το θαλασσί περιτύλιγμα και την μπλε κορδέλα στη βάση του δέντρου; Ε, λοιπόν, εκεί μέσα βρίσκεται μια μπουκάλα που έχει μέσα ένα καραβάκι. Θα σπάσουμε την μπουκάλα, θα κλέψουμε το καραβάκι θα πάμε στο πιο κοντινό ρυάκι και θα σαλπάρουμε. Έχω εδώ στην τσέπη ένα χάρτη θησαυρών. Θα βγούμε στον ωκεανό και θα βρούμε τον θησαυρό. Εκατό ροζ ρουμπίνια, μεγάλα σαν καρύδια και χίλια πράσινα σμαράγδια, μεγάλα σαν αμύγδαλα. Θα είσαι ο πιο εύπορος ποντικός του κόσμου, όλοι θα σου κάνουν υποκλίσεις και θα ζεις σε ένα τυριόροφο σπίτι.
- Δεν θέλω να είμαι ο πιο εύπορος ποντικός του κόσμου, ούτε όλοι να μου κάνουν υποκλίσεις, ούτε να ζω σε ένα τυριόροφο σπίτι, είπε το ποντικάκι.
- Τι θέλεις;
- Να αγγίξω ένα αστεράκι! Πώς το λένε, ρε παιδιά; Θέλω να αγγίξω ένα αστεράκι. Ένα αστεράκι. Δεν θέλω ούτε να γίνω δοξασμένος στρατιώτης ποντικός, ούτε να μου τηγανίζουν τυροπιτάκια, ούτε να μου κάνουν υποκλίσεις. Ένα αστεράκι θέλω ν' αγγίξω κι εγώ. Πώς το λένε; Ένα αστεράκι.
- Καλά ντε, μην φωνάζεις. Εσύ θα το μετανιώσεις..., είπε το ναυτάκι.
Έτσι το ποντικάκι συνέχισε ν' ανεβαίνει, να ανεβαίνει να ανεβαίνει, ώσπου έφτασε στην κορυφή του ελάτου.
Εκεί αντίκρυσε το πιο όμορφο αστεράκι που είχε δει ποτέ του. Φεγγοβολούσε και το έλουζε σε μια μαλαματένια λάμψη. Το ποντικάκι άπλωσε δειλά-δειλά το χεράκι του που το είχε πλύνει οχτώ φορές και τ' άγγιξε. Το αστεράκι λες και ανάσανε. Έγινε ακόμα πιο ασημένιο, πιο ζεστό, πιο λαμπερό. Λες και το αγκάλιασε η φεγγοβολιά του, λες και το χάιδεψαν απαλά οι φωτεινές αχτίνες του με την πιο γλυκιά θαλπωρή που μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Το ποντικάκι αισθάνθηκε τόσο, μα τόσο ευτυχισμένο. Τα μουστάκια του έτρεμαν. Τα ποδαράκια του έτρεμαν. Η ουρίτσα του έτρεμε. Έτρεμε ολόκληρο από τη χαρά του. Έτρεμε τόσο πολύ, που έχασε την ισορροπία του, έπεσε από το δέντρο και βρέθηκε ανάσκελα στο παχύ χαλί.
Μόλις σηκώθηκε, έτρεξε αμέσως στην ποντικότρυπα για να πει τα νέα στον παππού του.
- Παππού... παππού... Το άγγιξα.
- Ποιο άγγιξες, εγγονάκι μου;
- Το αστεράκι! Το άγγιξα το αστεράκι!
- Μπράβο εγγονάκι μου, καμάρωσε ο παππούς. Είσαι το πρώτο ποντικάκι στην οικογένειά μας που αγγίζει αστεράκι. Θα 'χουμε να το λέμε...
Μετά το ποντικάκι βγήκε από την ποντικότρυπα και έτρεξε γρήγορα-γρήγορα να δει πάλι το αστεράκι που είχε αγγίξει.
Αλλά, στο μεταξύ, είχε γίνει μια βλάβη του ηλεκτρικού και το αστεράκι είχε σβήσει.
- Φαίνεται ότι θα γύρισε πάλι ξανά στον ουρανό, σκέφτηκε το ποντικάκι. Φόρεσε το παλτουδάκι του, βγήκε στον κήπο και σήκωσε τα μάτια του ψηλά.
Χιλιάδες, μυριάδες αστέρια στραφτάλιζαν στο απέραντο στερέωμα...
Το ποντικάκι τα αγκάλιασε όλα με το βλέμμα του.
- Ποιο άραγε να είναι αυτό που άγγιξα; αναρωτήθηκε.
Τώρα όμως που είχε αγγίξει ένα αστεράκι, ένιωθε μια μεγάλη αυτοπεποίθηση.
- Υπάρχουν χιλιάδες ακόμα αστεράκια για να αγγίξω, σκέφτηκε. Αλλά αφού τα κατάφερα μια φορά, σίγουρα θα τα ξανακαταφέρω... Θα τ' αγγίξω όλα...
Κι εκεί, ανάμεσα στα χιλιάδες αστέρια, ένα μικρό αστεράκι τρεμόσβηνε λες και του 'κλεινε το μάτι, λες και του έλεγε.
- Ναι, μικρό μου ποντικάκι... Κάποια μέρα, θα τ' αγγίξεις όλα...

Προσχολική Αγωγή 

Τα πολλά παιχνίδια μειώνουν τη δημιουργικότητα και τη χαρά των παιδιών

Όσα περισσότερα παιχνίδια περιβάλλουν ένα παιδί, τόσο περισσότερο κακό του κάνουν, καθώς αδυνατεί να τα εκτιμήσει και να συγκεντρώσει την προσοχή του, με συνέπεια να μειώνεται η δημιουργικότητα και η χαρά του.

Αυτό που υποπτεύονταν πολλοί γονείς, επιβεβαιώνει μια νέα μικρή αμερικανική επιστημονική έρευνα, την οποία θα πρέπει μάλλον να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι μπαμπάδες, οι μαμάδες και οι συγγενείς ενόψει των δώρων των γιορτών.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τολέντο στο Οχάιο, με επικεφαλής τη δρα Κάρλι Ντάους, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Infant Behaviour and Development", σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», μελέτησαν 36 νήπια, τα οποία κλήθηκαν να παίξουν, επί μισή ώρα, είτε με τέσσερα παιχνίδια είτε με 16.

Διαπιστώθηκε ότι τα παιδάκια ήσαν πολύ πιο δημιουργικά, όταν έπαιζαν με τα λίγα παιχνίδια. Επιπλέον, αυτά τα παιδιά έπαιζαν διπλάσια ώρα με το κάθε παιχνίδι τους, εφεύρισκαν περισσότερους τρόπους για να το χρησιμοποιήσουν στα παιχνίδια τους και γενικά έδειχναν πιο ευχαριστημένα, σε σχέση με όσα παιδιά περιστοιχίζονταν από τα πολλά παιχνίδια.

Οι ερευνητές συμβουλεύουν τους γονείς και τους παιδικούς σταθμούς να απομακρύνουν την πληθώρα των παιχνιδιών από τους χώρους όπου παίζουν τα παιδιά και να τους δίνουν κάθε φορά ένα μικρό αριθμό παιχνιδιών, τα οποία μπορεί να εναλλάσσονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Έτσι, τα παιδιά θα γίνουν πιο συγκεντρωμένα, επινοητικά και δημιουργικά.

Έρευνες σε ανεπτυγμένες χώρες έχουν δείξει ότι το μέσο παιδάκι κατέχει πάνω από 200 παιχνίδια, αλλά είναι ζήτημα αν παίζει με δέκα από αυτά σε καθημερινή βάση.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
stogiatro
Το χαμομηλάκι

Τι πρέπει να έχει κατακτήσει ένα παιδί πριν τη γραφή;

Πολλοί γονείς έρχονται στο τμήμα Εργοθεραπείας με κύριο αίτημα:

"Να μάθει το παιδί μου να γράφει!".

Δεν χρειάζεται ένα παιδί να πάρει μόνο ένα μολύβι για να γράψει.

Υπάρχουν αρκετές δεξιότητες και ορόσημα που πρέπει να έχει κατακτήσει ένα παιδί προτού αρχίσει να γράφει!!
Οπότε ας δώσουμε χρόνο στα παιδιά, αλλά και στους Εργοθεραπευτές που ασχολούνται με παιδιά, να εξελίξουν και να εδραιώσουν βασικές δεξιότητες..

Αισθητικοκινητικά στοιχεία που επηρεάζουν την γραφή

Αισθητηριακά

    Απτικά και ιδιοδεκτικά: Δίνουν πληροφορίες όσον αφορά την λαβή του εργαλείου γραφής, της γόμας, της επιφάνειας και του μέσου γραφής.
    Οπτικά: Επιτρέπει την σάρωση της γραμμής, διατήρηση της οπτικής αναζήτησης, και εστίαση σε σταθερό κείμενο και σχηματισμό των γραμμάτων.
    Κιναίσθηση: Παρέχει επανατροφοδότηση σχετικά με την έκταση, το βάρος και την κατεύθυνση της κίνησης, επιτρέποντας κατάλληλη πίεση στο μολύβι και κατευθύνοντας το εργαλείο γραφής.
    Σταθερότητα σχήματος: Καθιστά ικανό το παιδί να διακρίνει ανάμεσα στους αριθμούς, τα γράμματα, και τις λέξεις που μοιάζουν.
    Θέση στον χώρο: Επηρεάζει την τήρηση των αποστάσεων μεταξύ των γραμμάτων, των λέξεων και των αριθμών, την τοποθέτηση των γραμμάτων πάνω και ανάμεσα στις γραμμές, και την χρησιμοποιηση καταλλήλως των περιθωρίων.
    Οπτικό κλείσιμο: Καθιστά ικανό το παιδί να ορίσει ποιά γράμματα έχουν σχηματιστεί πλήρως .

Νευρομυικά

    Μυικός τόνος: Επιτρέπει την διατήρηση του παιδιού σε όρθια θέση, καθώς και την σταθερότητα και κινητικότητα του άνω άκρου.
    Δύναμη: Το παιδί πρέπει να έχει τη δυνατότητα μιας σταθερής σύλληψης και θέσης του εργαλείου γραφής κατά τη διάρκεια του χρόνου.
    Στασικός έλεγχος: Επηρρεάζει την ικανότητα του παιδιού να κάνει ορθοστατικές προσαρμογές κατά την γραφή σε διάφορες θέσεις.

Κινητικά

    Πέρασμα της μέσης γραμμής του σώματος: Βοηθάει στην γραφή σε ένα οριζόντιο επίπεδο διασχίζοντας τη μέση γραμμή του σώματος χωρίς διακοπή ή διάσπαση της προσοχής.
    Αμφίπλευρη οργάνωση: Δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να χρησιμοποιήσει συμμετρικές και ασύμμετρες κινήσεις του χεριού, έτσι ώστε να κρατάει το εργαλείο γραφής και να σταθεροποιεί το χαρτί.
    Πλευρίωση: Επιτρέπει την κυριαρχία και σταθερότητα του ενός χεριού για την γραφή.
    Πράξη: Επηρεάζει την ικανότητα σχεδίασης, ακολουθίας και εκτέλεσης της μορφής των γραμμάτων και προετοιμάζει για την δημιουργία των λέξεων.
    Λεπτός συντονισμός και ιδιαίτερα στους χειρισμούς της άκρας χείρας: Παρέχει την κινητικότητα του μολυβιού από την παλάμη στα δάχτυλα, προσαρμόζοντας τον άξονα του μολυβιού στα δάχτυλα για γράψιμο (κάθετη μετατόπιση) και στροφή του μολυβιού για σβήσιμο (σύνθετη περιστροφή).
    Οπτικοκινητικός συντονισμός: Eπιδράει στην ικανότητα αναπαραγωγής γραμμάτων και αριθμών με ακρίβεια, του χρωματίσματος εντός ορίων ενός πλαισίου και της ιχνηλασίας.

Πηγή: Occupational Therapy for children, J. Case-Smith, A.S. Allen, P.N. Pratt

Όλα τα παραπάνω είναι σημαντικά για την ωρίμανση και την εξέλιξη μιας αποτελεσματικής διαδικασίας γραφής. Είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ο εργοθεραπευτής να αναγνωρίζει κατά την αξιολόγηση, που υπολείπεται ή δυσκολεύεται ένα παιδί και δεν αποδίδει ικανοποιητικά στην γραφή ή αν έχει Δυσγραφία, αλλά εξίσου ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι και ο γονιός να κατανοήσει τα στάδια που χρειάζονται για την βελτίωση της γραφοκινητικότητας του παιδιού του. Η συμμετοχή του γονιού και η συνεργασία του με τον εργοθεραπευτή είναι απαραίτητα για την βελτίωση των δεξιοτήτων του παιδιού.

Όλγα Καμπιώτη, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια

http://paidikaiergotherapeia.blogspot.gr/

Ασκήσεις δεξιοτήτων στην καθημερινή ζωή

Ένα ακόμη αυτοσχέδιο παιχνίδι , στο οποίο τα παιδιά μαθαίνουν να ανοίγουν και να κλείνουν πλαστικά σκεύη και να βιδώνουν και να ξεβιδώνουν μπουκάλια .

Μια απλή και εύκολη διαδικασία κατασκευής με την χρήση πλαστικών μπουκαλιών νερού και άλλων πλαστικών μπωλ και θήκης οδοντογλυφίδων. Εννοείται ότι στην θέση τους μπορούν να τοποθετηθούν διαφορετικά είδη κουτιών με διαφορετικά σκεπάσματα .

Αυτοσχέδιο παιχνίδι συναρμολόγησης : Χιονάνθρωπος

Με μπάλες φελιζόλ και χριτς χρατς έφτιαξα ένα  παιχνίδι συναρμολόγησης ενός χιονάνθρωπου , που τα παιδιά πολύ ευχαριστήθηκαν .
Επιπλέον στοιχεία που πρόσθεσα ήταν ένα μαύρο καπέλο και ένα κασκόλ με μια λωρίδα καφέ τσόχας.
Σε μια βάση επίσης κόλλησα χριτς χρατς , όπως και στις δυο μπάλες  (μικρή- μεγάλη) που θα αποτελούσαν το σώμα του χιονάνθρωπου. Χαρακτηριστικά στο κεφάλι μάτια και στόμα και στο σώμα κουμπάκια με μαρκαδόρο ανεξίτηλο.

Xιονονιφάδες με τη χρήση λαβίδας

Ο Χειμώνας έφτασε αγαπημένοι μου φίλοι και οι πρώτες χειμερινές  χειροτεχνίες των παιδιών κάνουν την εμφάνιση τους. 

Νέα εποχή , νέα χαρακτηριστικά.

Μιλήσαμε για το χιόνι και ακολούθως περάσαμε στην  συγκεκριμένη κατασκευή με την χρήση λαβίδας με την οποία ένοιωσαν μεγάλη ικανοποίηση για αυτή τους την κατάκτηση.

Χιονονιφάδες με μπάλες βαμβακιού , σύννεφα από αλουμινόχαρτο και το στρωμένο  χιόνι στην γη με λευκή μπογιά.

Αρχικά τους δόθηκε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο το οποίο τους ζητήθηκε να τσαλακώσουν και στη συνέχεια κόλλησαν στο πάνω μέρος του χαρτονιού.

Μετά με τη χρήση λαβίδας έπιαναν τις μπαλίτσες βαμβακιού και τις κολλούσαν  στο σημείο που είχα βάλει υγρή κόλλα .

Στο τέλος με το δείκτη του χεριού άπλωσαν λευκή μπογιά για το χιόνι στο κάτω μέρος .

Πάντα σε επαφή με τη φύση...

 Τις προάλλες τα παιδιά πάντα στα πλαίσια του Φθινοπώρου , έφτιαξαν κατασκευές με φυσικά υλικά.
Στις πρώτες φωτό με ένα φύλλο δημιούργησαν τον <<Κύριο Φύλλο>> .
Την προηγούμενη μέρα  άπλωσαν κόλλα κρυσταλλιζέ με την βοήθεια ενός πινέλου  σε ένα φύλλο εποχής. Την επόμενη μέρα κόλλησαν πάνω  τους δυο ματάκια από άσπρα φασόλια , μυτούλα από φακές, και στόμα με κολοκυθόσπορο ..Και τα μαλλιά με ένα ξεραμένο και σγουρό φύλλο.

Μια διαδικασία που τα βοήθησε να μάθουν και την θέση των χαρακτηριστικών σε ένα πρόσωπο (όπως είναι τα μάτια, η μύτη , το στόμα και τα μαλλιά. ) παρατηρώντας συνάμα - και εφόσον χρειαζόταν -  τα δικά τους χαρακτηριστικά. (π.χ το στόμα είναι κάτω από την μύτη , τα μαλλιά πάνω από τα μάτια κλπ). Τα παιδιά ελεύθερα έδειξαν το σημείο που θα κολλήσουν τα διάφορα φυσικά υλικά και γιαυτό βλέπουμε να μην είναι ομοιόμορφα όλα τα φύλλα όσον αφορά πάντα το παρουσιαστικό του <<κυρίου Φύλλου>>.
Στο τέλος της ίδιας μέρας με την τεχνική του τυπώματος (με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτου) έφτιαξαν το φόντο πάνω σε ένα τετράγωνο χαρτόνι χαρτοκιβωτίου με την χρήση νερομπογιάς στα χρώματα του Φθινοπώρου.

Στις τελευταίες φώτο , μια άλλη ημέρα , τα παιδιά  το καθένα χωριστά έβαψαν με τα ανάλογα χρώματα ένα μεγάλο  πράσινο φύλλο πορτοκαλιάς και ένα μικρότερο φύλλο δάφνης. Στο τέλος όλα συγκεντρώθηκαν γύρω από το τραπέζι και ένα ένα βοηθούσε να ολοκληρωθεί η ομαδική πλέον εργασία. Ξεκινήσαμε με τον κορμό του δέντρου και στην συνέχεια κάθε παιδάκι κολλούσε τα βαμμένα φύλλα του στην θέση που το ίδιο επέλεγε πάνω στο δέντρο ή και κάτω από το δέντρο.
Η ομαδική εργασία των παιδιών έτσι ολοκληρώθηκε και πήρε την θέση της πίσω από την πόρτα της τάξης μας.

Project : << Χειροτεχνούμε αγαπημένα μας τραγουδια >>

Την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησα στην τάξη μου το project : << " Χειροτεχνούμε" κάποια από τα αγαπημένα τραγούδια μας>> που είχε πολύ ανταπόκριση από τα παιδιά. Μάλιστα κάποια από τα τραγούδια που λέμε στην "παρεούλα" και που τα παιδιά δεν είχαν ακόμη μάθει καλά , με αφορμή αυτό το project τα έμαθαν πλέον απέξω. Κάποια από τα αγαπημένα μας τραγούδια είναι <<Η κουκουβάγια>> , <<Η μικρή αράχνη>> , <<Αχ ένα κουνούπι>> . Στο τέλος η εργασία ολοκληρώνεται με τους στίχους του τραγουδιού γραμμένους σε ένα λευκό χαρτί .

Ξεκινήσαμε με την κουκουβάγια , συνεχίσαμε με την μικρή αράχνη και σήμερα φτιάξαμε το κουνουπάκι. Και έπεται συνέχεια..

Και να  κάποια από τα  τραγουδάκια μας αποτυπωμένα στο χαρτί με την χρήση άχρηστων υλικών αλλά και υλικών εμπορίου :

Η παρακάτω  χειροτεχνια αφορά το τραγούδι με το κουνούπι , ένα επίσης αγαπητό τραγούδι στα παιδιά.

ΤΟ ΚΟΥΝΟΥΠΙ

Τον  Δράκο της Λιλλιπούπολης εργασία από την συναδέλφο μου 

Αγγελική

Ο ΔΡΑΚΟΣ

Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ

Η ΜΙΚΡΗ ΑΡΑΧΝΗ

Xειροτεχνία για το τραγούδι <<Περπατώ περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είναι δω>>, που επίσης πραγματοποίησε  η συνάδελφος μου  μαζί με τα παιδάκια μας.

Και κάπου εδώ τελείωσε το project μας  .

Στο τελικό στάδιο θα γίνει βιβλιοδεσία , όπως σας είπα και πιο πάνω και τα παιδιά φεύγοντας για το σπίτι θα το πάρουν μαζί τους. 

 Είναι πιστεύω μια καλή ευκαιρεία για να έρθουν κοντά γονείς και παιδιά , να μιλήσουν για θέματα που αφορούν τα συγκεκριμένα ζώα , το σπιτάκι τους , τα χαρακτηριστικά τους , αλλά και να τραγουδήσουν μαζί μια και οι στίχοι αυτών των  τραγουδιών είναι διαθέσιμοι  πλέον για τους ενήλικες . 

Eυχαριστώ την συνάδελφο μου Αγγελική για αυτό το ταξίδι που κάναμε μαζί

σε αυτό το project. 

Η Προσευχή των παιδιών το 1940

Στον καιρό που η Πατρίδα μας πολεμούσε κατά του Άξονα (1940) ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύσανθος είχε συντάξει την ακόλουθη προσευχή, για να τη μάθουν απ’ έξω και να τή λένε οι μικροί μαθητές της πατρίδας μας στον καιρό του ελληνοϊταλικού πολέμου.

.
                                   ΠΡΟΣΕΥΧΗ

.
Κύριε Ιησού Χριστέ, που αγαπάς τόσο πολύ όλα τά παιδιά τον κόσμου, Σε παρακαλούμε  άκουσε την προσευχή μας:

Δέξου τις ευχαριστίες μας, γιατί γεννηθήκαμε από Χριστιανούς γονείς και είμαστε Έλληνες και γιατί έστειλες κοντά μας, εκτός απ’ τους γονείς μας, ανθρώπους πού μας αγαπούν και μας φροντίζουν.

Σε ευχαριστούμε γιά τις ομορφιές πού έχει η φύση, το λαμπρό ήλιο, τόν καθαρό αέρα, τά ώραία λουλούδια. Σε ευχαριστούμε γιά τήν τροφή πού τρώμε, τά ρούχα πού φοράμε, τά γράμματα πού μαθαίνουμε. Σέ ευχαριστούμε γιά τή δύναμη και τή βοήθεια πού δίνεις στό Στρατό μας και Σέ παρακαλούμε νά είσαι πάντα μαζί του και νά τόν προστατεύεις.

Σέ παρακαλούμε, συγχώρεσε μας, αν Σέ κάνουμε καμιά φορά να λυπάσαι γιατί δεν είμαστε τόσο καλοί, όσο Εσύ θά επιθυμούσες, και βοήθησε μας νά κάνουμε μέ χαρά τό θέλημα τό δικό Σου.

Σέ παρακαλούμε, στις ημέρες αυτές του πολέμου, φύλαξε από κάθε κακό τους γονείς μας, τους δασκάλους μας, τους συμμαθητές μας, τό μέρος πού μένουμε και ολόκληρη τήν Ελλάδα μας. βοήθησε, Κύριε, τήν πατρίδα μας νά τελειώσει τόν αγώνα μας με ΝΙΚΗ, και χάρισε σε ολόκληρο τόν κόσμο Σου τήν ειρήνη, τή δικαιοσύνη, τήν αγάπη. ΑΜΗΝ.

Πηγή : ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ

Σχολικό Λεωφορείο - Φάκελος Εργασιών

Ο φάκελος που εικονίζεται στις φωτογραφίες ετοιμάστηκε για το μικρό Γιάννη , που θα πήγαινε να μείνει σε μια άλλη περιοχή της Ελλάδας .

Τον Γιάννη , όπως και όλα τα παιδάκια μας τον αγαπήσαμε και τον αγαπάμε και στεναχωρηθήκαμε που θα έφευγε από το σχολείο μας για να πάει σε ένα άλλο σχολείο..αλλά τι να κάνουμε η ζωή τα έχει αυτά.

Για τον Γιάννη λοιπόν , ετοίμασα αυτόν τον φάκελο <<σχολικό λεωφορείο>> με τις εργασίες που είχε κάνει μέχρι τώρα καθώς και με ζωγραφιές δώρο από τα παιδιά της τάξης μας.

Στο πίσω μέρος όπως μπορείτε να δείτε έφτιαξα μια θήκη για να τοποθετηθεί το δωράκι για το Γιάννη .Ένα κουτί νερομπογιές.

Στο εσωτερικό του φακέλου άλλη μια θήκη από χαρτόνι κάνσον για τις εργασίες του .

Ο φάκελος αυτός απέκτησε προσωπικό χαρακτήρα μιας και στην μπροστινή όψη έγραψα το όνομα του παιδιού.

Γιάννη , με όλη μας την αγάπη, 

να έχεις καλή πρόοδο!

Σε αγαπάμε!

" Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι "

Σήμερα την ώρα της χαλάρωσης τα παιδιά παρακολούθησαν για δεύτερη φορά  σε βίντεο το παραμύθι με τίτλο : " Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι " , του Ευγένιου Τριβιζά.

Ένα όπως έχει αποδειχθεί αγαπημένο παραμύθι για τα παιδάκια μας , αφού το διάλεξαν ανάμεσα σε  άλλα που κατά καιρούς βλέπουμε..

Με ένα βασικό μήνυμα που είναι  "Να μην εγκαταλείπουμε τα όνειρα μας , όσα εμπόδια ή  σειρήνες  της ζωής  συναντήσουμε  στον δρόμο μας! "  Και πως,

" Κάπου παρακάτω μας περιμένει η χαρά και η ικανοποίηση από την επίτευξη των στόχων μας, αρκεί να συνεχίσουμε την προσπάθεια" 

Για μικρούς και μεγάλους 

 και για όλες τις εποχές!

" Ανοίγω κουτιά μεγάλα και μικρά "

Και σήμερα στην τάξη , για τρίτη ημέρα , παίξαμε ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια των παιδιών.

Έχοντας μαζέψει τις προηγούμενες μέρες  πολλά κουτιά διαφορετικών
μεγεθών και σχημάτων έδωσα στα παιδιά από ένα κουτί κλειστό και τους ζήτησα να ψάξουν να δουν  μήπως βρουν  μέσα ένα παιχνιδάκι. Μετρώντας ως το 3, τα παιδιά ξεκινούν την διερεύνηση όλο
περιέργεια και χαρά!

 Εδώ το παιχνίδι μας  είναι μια διακοσμητική πεταλουδίτσα. Στην συνέχεια αφού όλα έχουν ανοίξει το κουτί τους ,τους ζητάω να το κλείσουν  (σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να τους δείξω το τρόπο) Στο μεταξύ έχουμε βρεί ποιο παιδί βρήκε τον <<θησαυρό>> του Συνεχίζουν να ανοίγουν και να κλείνουν τα κουτιά τους (τους αρέσει πολύ η όλη διαδικασία) και κάποια στιγμή το ανταλάσσουν με τον διπλανό τους  ξεκινώντας πάλι το άνοιγμα- κλείσιμο. Στο τέλος τα ρωτάω να μου πουν ποιο παιδάκι έχει το  μεγαλύτερο κουτί και ποιο το μικρότερο και ποια παιδάκια έχουν το ίδιο. 

Μέσα από αυτό το αυτοσχέδιο παιχνίδι, τα παιδιά μαθαίνουν τη σημασία του παιχνιδιού ,ότι δηλαδή κάποιες φορές κερδίζουμε και κάποιες χάνουμε , μαθαίνουν να πειθαρχούν στους κανόνες του (μετράμε ως το 3 και ...ανοίγουμε τα κουτιά)  μαθαίνουν να ανταλλάσουν κάτι που έχουν στην κατοχή τους , για τον διαφορετικό τρόπο που μπορεί ένα κουτί να ανοιχθεί , ή να κλειστεί , παρατηρούν τα αντικείμενα και τα ταξινομούν βάσει των μεγεθών τους ( μικρότερο - μεγαλύτερο, ίδιο - διαφορετικό )

Η δραστηριότητα αυτή μπορεί να εμπλουτιστεί και με άλλες ερωτήσεις που έχουν να κάνουν π.χ με  το βάρος ,  με τα υλικό κατασκευής τους (ξύλινο, πλαστικό)  κλπ ,κάτι που βέβαια μπορεί να πραγματοποιηθεί αργότερα μέσα στην χρονιά , αφού θα έχουν κατακτήσει τα παιδιά και  άλλες έννοιες.

Χειροτεχνίες για το Φθινόπωρο

Στην παρούσα ανάρτηση σας παρουσιάζω κάποιες από τις χειροτεχνίες για το Φθινόπωρο που πραγματοποίησα με τα παιδάκια της τάξης μου με την αρχή της σχολικής χρονιάς

όπως 

Φρούτα του Φθινοπώρου , βροχούλα, ουράνιο τόξο, ομπρέλα, σαλιγκάρια..κ"α

Μέσα από τις κουβεντούλες μας , τα παιδιά μαθαίνουν για πράγματα που τα περιβάλλουν , την εποχή που  τρώμε τα φρούτα και την αξία που έχουν στην διατροφή μας,  για φαινόμενα όπως η βροχή και το ουράνιο τόξο πότε τα βλέπουμε να  εμφανίζονται..( Όταν ο ουρανός γίνεται μαύρος , όταν τα σύννεφα γίνονται γκρι και μαύρα. Το ουράνιο τόξο βγαίνει στον ουρανό μετά την βροχή κλπ )

Μέσα από αυτές τις αναφορές τα παιδάκια μαθαίνουν  μεταξύ άλλων για το πριν και το μετά. Για την διαδοχή των εποχών (Η προηγούμενη εποχή ήταν το καλοκαίρι .Μετά το καλοκαίρι είναι το Φθινόπωρο κλπ) Επίσης γνωρίζουν την εικόνα τους , την ονομασία τους ,  το χρώμα τους ,τα χαρακτηριστικά τους και άλλα τόσα..!

Οι τεχνικές που πραγματοποιήσαμε για τις χειροτεχνίες αυτές , ήταν το τύπωμα, το κολάζ, το βάψιμο με την χρήση υλικών εμπορίου και πιο συχνά  των λεγόμενων άχρηστων υλικών (χάρτινα πιάτα, χαρτί συσκευασίας, καλαμάκια , οδοντογλυφίδες κλπ)

Τραγούδια  που λέμε αυτό τον καιρό - μεταξύ άλλων -  σχετιζόμενα με την εποχή είναι :

-  "Ανέβα Μήλο " (Παραδοσιακό- Μουσικοκινητικό)

- " Μήλο μου κόκκινο" (Παραδοσιακό - χορευτικό)

- " Η Βροχή τίκι τίκι στάζει " (Μουσικοκινητικό)

Και έχουμε συνέχεια..:-)

Επιστροφή στα "πάτρια" εδάφη

Στον δρόμο για την δουλειά

Να μαι και πάλι αγαπητοί φίλοι ! Επιστροφή στα << πάτρια>> εδάφη της μπλόγκοσφαιρας μετά από πολύ πολύ καιρό..
Η ζωή κάνει κύκλους ..Το ξέρετε και το ξέρουμε όλοι αυτό..!
Και χαίρομαι που σε αυτή την κυκλική διαδρομή περιστοιχίζομαι και πάλι από παιδιά..!  Αυτές τις άλλοτε χαρούμενες ,  άλλοτε λυπημένες φατσούλες , αλλά πάντοτε αληθινές...Αυτές τις αγνές ψυχούλες που ξέρεις ότι ότι και αν σου εκφράσουν είναι πέρα για πέρα αληθινό και γνήσιο..