Ο θηλασμός δυναμώνει τους πνεύμονες του μωρού

 Pablo Picasso: Maternity

                                                           

To  παρακάτω υλικό  αλιεύθηκε  από το ιστολόγιο Greekveganparenting.gr

Συντάχθηκε απο την Ζιώγα Βασιλική

 Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη από Άγγλους και Αμερικάνους επιστήμονες, η προσπάθεια που καταβάλλει ένα βρέφος για να θηλάσει, συμβάλει στο δυνάμωμα των πνευμόνων του.

Οι επιστήμονες εξέτασαν συνολικά 1,456 βρέφη μέχρι αυτά να γίνουν 10 χρονών. Το ένα τρίτο των παιδιών είχε θηλάσει για τουλάχιστον 4 μήνες και, κατά μέσο όρο, αυτά ήταν τα παιδιά που εξέπνευσαν γρηγορότερα περισσότερο αέρα, αφού είχαν πάρει μια βαθιά αναπνοή. Η πιθανότητα να έχει η μητέρα κάποιου μωρού άσθμα ή αλλεργίες δεν επηρέασε με κάποιο τρόπο τα αποτελέσματα.

Οι γιατροί δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα τους λόγους που υπάρχει αυτή διαφορά ανάμεσα στα μωρά που θήλασαν περισσότερο και σε αυτά που θήλασαν λιγότερο. Ο θηλασμός έχει αναγνωριστεί ιατρικώς ως ένας τρόπος προστασίας του βρέφους από αναπνευστικά προβλήματα, αλλά οι λόγοι για την ενδυνάμωση του πνεύμονα παραμένουν σχετικά άγνωστοι.

Σύμφωνα με τον Δρ Syed Arshad από το Κέντρο Ερευνών για το Άσθμα και τις Αλλεργίες David Hide (David Hide Asthma and Allergy Research Centre) στο Isle of Wight, αυτό που μπορεί να ευθύνεται είναι η φυσική προσπάθεια που καταβάλλει ένα βρέφος κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Άλλωστε, κατά μέσο όρο, ένα βρέφος όταν θηλάζει παράγει τρεις φορές περισσότερη δύναμη και για περισσότερη ώρα, σε σύγκριση με το τάισμα από μπουκάλι. Φαίνεται να είναι η πρώτη φορά που κάποιος επιστήμονας προτείνει αυτή την εξήγηση. Ο Δρ Arshad, μάλιστα, παρομοιάζει όλη αυτή την προσπάθεια με τις ασκήσεις που προτείνουν οι γιατροί στους ηλικιωμένους ασθενείς για πνευμονική αποκατάσταση.

Δύο είναι οι επόμενοι στόχοι της επιστημονικής ομάδας. Πρώτον, να προτείνουν στις εταιρείες την κατασκευή ενός μπουκαλιού (μπιμπερό δηλαδή) , από το οποίο για να πιει ένα μωρό θα απαιτείται η καταβολή της ίδιας φυσικής προσπάθειας. Επίσης, να κάνουν επιτέλους πνευμονικές εξετάσεις στα βρέφη, οι οποίες θα αποκαλύψουν το κατά πόσο σημειώνονται διαφορές μέσα σε ένα μόλις χρόνο.

Η Δρ Elaine Vickers, από την οργάνωση Asthma UK καλωσόρισε την έρευνα λέγοντας ότι ενισχύει με νέα στοιχεία το γεγονός ότι ο θηλασμός έχει μακροχρόνια θετικά αποτελέσματα. Τόνισε επίσης ότι τα μωρά θα πρέπει να θηλάζουν στους πρώτους έξι μήνες της ζωής τους.

Πηγή: BBC

Τα μοναχοπαίδια 50% περισσότερες πιθανότητες να είναι υπέρβαρα.

Τα παιδιά χωρίς αδέλφια μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για παιδική παχυσαρκία, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Στη μελέτη, τα παιδιά μεταξύ των ηλικιών 2-9 χωρίς αδέλφια είχαν περίπου 50 τοις εκατό περισσότερες πιθανότητες να είναι υπέρβαρα συγκριτικά με τα παιδιά που είχαν αδέλφια.

Τα αποτελέσματα ήταν ίδια ανεξάρτητα από παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν το βάρος των παιδιών, συμπεριλαμβανομένου του φύλου, του βάρους γέννησης, το βάρος των γονιών, καθώς και τον χρόνο που τα παιδιά ξοδεύουν παίζοντας και βλέποντας τηλεόραση.

"Το να είσαι μοναχοπαίδι φαίνεται να είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου” αναφέρει ερευνητής της μελέτης Monica Hunsberger, του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ στη Σουηδία. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να διεξάγουν μελλοντικές μελέτες για να κατανοήσουν την αιτία για αυτό τον συσχετισμό είπε η Hunsberger.

Η μελέτη συγκέντρωσε στοιχεία από 12, 700 παιδιά από 8 ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Σουηδίας, την Ιταλία, τη Γερμανία και την Ισπανία.

Μετρήθηκε ο Δείκτης Μάζας Σώματος,οι γονείς ερωτήθηκαν σχετικά με τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους, το χρόνο που παρακολουθούν τηλεόραση και το χρόνο που παίζουν έξω.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nutrition and Diabetes

Πηγή  :  ΝΑ ΤΟ ΦΑΩ; 

Νανούρισμα Καρπάθου

Νανούρισμα Καρπάθου, από το cd του Μιχάλη Μιχαηλίδη "Στους Ρυθμούς της Παράδοσης Vol 1"

Κοιμήσου γιε μου καλογιέ, και γιε μου δυοματάρη,

για να μου γλυκοκοιμηθείς και ν' αλαφροξυπνήσεις.

Να μεαλήνεις να 'ενείς μεάλο παληκάρι,

να χτενιστείς να διαρνιστείς, να στολιστείς ν' αλλάξεις,

ν' αρματωθείς με το σπαθί και τ' αργυρό κοντάρι.

Να καλικέψεις τ' άλογο, που πορπατεί και δρέμει,

με τα σελοχαλίναρα τ' χρουσοκεντημένα...

..νάνι νάνι νάνι νάνι κι όπου το πονεί να γειάνει

..νάνι τον υιό μου, και το φως των εμαδιώ μου.

Adora Svitak : Τι μπορούν να μάθουν οι ενήλικες από τα παιδιά

Το παιδί θαύμα, η Αντόρα Σβίτακ λέει πως ο κόσμος χρειάζεται “παιδαριώδη” σκέψη: τολμηρές ιδέες, τρελή φαντασία και κυρίως αισιοδοξία.

Η κοπέλα αυτή που είναι μόλις 14 ετών, έγινε συγγραφέας όταν ήταν 5 ετών. Δίνει διαλέξεις σ όλο το κόσμο και θεωρείτε η νεώτερη καθηγήτρια του κόσμου.

Προτρέπει τους  ενήλικες να αφήσουν τα παιδιά να παραμείνουν παιδιά  κι ενθαρρύνει τους μεγαλύτερους  να πάρουν μαθήματα από τα παιδιά τους όσο αφορά την φαντασία, την εφευρετικότητα και τη φιλοδοξία.

Antikleidi

Ακόμα και τα μωρά έχουν την αίσθηση του δικαίου

Μια νέα μελέτη ανατρέπει την μέχρι σήμερα άποψη ότι τα παιδιά αναπτύσσουν το αίσθημα του δικαίου μετά τα έξι ή τα επτά έτη ανακαλύπτοντας αλτρουιστικές και «δίκαιες» τάσεις σε παιδιά μόλις 15 μηνών. Τα μωρά που συμμετείχαν σε αυτήν έδειξαν ότι μπορούν να ξεχωρίζουν το δίκαιο από το άδικο. Εκείνα μάλιστα που εμφανίστηκαν να έχουν μεγαλύτερη συναίσθηση αυτής της διαφοράς φάνηκαν επίσης να έχουν ανεπτυγμένες αλτρουιστικές τάσεις, εφόσον ήταν πιο πρόθυμα να μοιραστούν το αγαπημένο τους παιχνίδι.

Στο πρώτο πείραμα της μελέτης, η οποία διενεργήθηκε από ψυχολόγους του Πανεπιστημίου της Γουάσινγκτον και δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή επιθεώρηση «PloS One», τα μωρά κλήθηκαν να ξεχωρίσουν ανάμεσα στη δίκαιη και στην άνιση κατανομή της τροφής. Για τον λόγο αυτό παρακολούθησαν δυο σύντομα βίντεο. Το πρώτο έδειχνε αρχικά έναν ηθοποιό να μοιράζει ένα μπολ με κρακεράκια σε δυο άτομα σε ίσα μερίδια. Στη συνέχεια η σκηνή επαναλαμβανόταν με τα κρακεράκια να μοιράζονται αυτή τη φορά άνισα. Στο δεύτερο βίντεο γινόταν ακριβώς το ίδιο με μια κανάτα γάλα.

Οι ειδικοί μέτρησαν την αντίδραση των μωρών σε αυτές τις σκηνές βασιζόμενοι στη λεγόμενη «παραβίαση των προσδοκιών»,  στο ότι δηλαδή τα παιδιά αφιερώνουν μεγαλύτερη προσοχή σε κάτι όταν τους προκαλεί έκπληξη. Η προσοχή πολλών μικρών φάνηκε να αυξάνεται – περισσότερο ή λιγότερο στο καθένα- όταν η μοιρασιά ήταν άδικη, κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι περίμεναν η κατανομή να είναι δίκαιη και στις δυο περιπτώσεις.

Ο αλτρουισμός

Στο επόμενο στάδιο οι ψυχολόγοι ήλεγξαν τον αλτρουισμό. Εδωσαν στα παιδιά δυο κομμάτια Lego – ένα απλό τουβλάκι και ένα με πιο σύνθετο και εντυπωσιακό σχήμα. Το παιχνίδι που διάλεξε το κάθε παιδί για να παίξει θεωρήθηκε το αγαπημένο του. Στη συνέχεια ένας ερευνητής με τον οποίο τα μωρά δεν είχαν έλθει ως τότε σε επαφή μπήκε στο δωμάτιο και άρχισε να τους ζητάει να του δώσουν ένα από τα δυο παιχνίδια.

Το ένα τρίτο των μωρών πρόσφερε το αγαπημένο του παιχνίδι ενώ ένα άλλο τρίτο έδωσε εκείνο που δεν είχε διαλέξει. Τα υπόλοιπα δεν έδωσαν κανένα παιχνίδι, γεγονός το οποίο μπορεί να υποδηλώνει ότι δεν ήθελαν να μοιραστούν τίποτε αλλά και απλώς ότι βρέθηκαν σε αμηχανία. Το εντυπωσιακό εύρημα σε αυτό το πείραμα ήταν ότι το 92% των μωρών που μοιράστηκαν το αγαπημένο τους παιχνίδι -μια αυθεντική πράξη αλτρουισμού– είχε επίσης παρακολουθήσει με μεγαλύτερη προσοχή τα βίντεο με την άδικη μοιρασιά. Αντίστροφα, το 86% των μη αλτρουιστών που έδωσαν το άλλο παιχνίδι είχε παρακολουθήσει με μεγαλύτερη προσοχή το βίντεο με την ίση μοιρασιά.

«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η αίσθηση των κανόνων του δικαίου και ο αλτρουισμός αποκτώνται πολύ πιο γρήγορα από ό,τι νομίζαμε» δήλωσε η Τζέσικα Σόμερβιλ, επικεφαλής της μελέτης προσθέτοντας ότι ιδιαίτερα το δεύτερο πείραμα, με το «μοίρασμα» του παιχνιδιού έδειξε ότι ο βαθμός αλτρουισμού διαφέρει από άτομο σε άτομο ήδη από πολύ μικρή ηλικία. Σύμφωνα με την ειδικό η απόκτηση αυτών των ιδιοτήτων προέρχεται από το περιβάλλον, από μη λεκτικές συμπεριφορές που τα παιδιά βλέπουν στον περίγυρό τους. «Το πιθανότερο» εξήγησε «είναι ότι τα μωρά παίρνουν ιδέες για το δίκαιο και το άδικο παρατηρώντας πώς οι άλλοι άνθρωποι συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον». Τόνισε ωστόσο ότι αυτή είναι μια υπόθεση που χρήζει περαιτέρω διερεύνησης καθώς το πόσο εγωιστής ή αλτρουιστής είναι κάποιος μπορεί να καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα γονίδια.

HealthyLiving.gr

Κάρπαθος: Ένας μοναδικός παράδεισος για φυσιολάτρες

Αν και με την πρώτη ματιά κάτι τέτοιο δε γίνεται αντιληπτό, η Κάρπαθος αποτελεί ένα μοναδικό βοτανικό και ζωολογικό παράδεισο με πολλά και σπάνια είδη φυτών και ζώων. Στο κεντρικό τμήμα του νησιού υπάρχει ένα θαυμάσιο, πυκνό δάσος, στην περιοχή Σπόα – Μεσοχώρι – Πυλές καθώς επίσης και πλούσια αμπέλια και οπωροφόρα δέντρα.

Στα βράχια των ακτών βρίσκουν καταφύγιο δύο υπό εξαφάνιση είδη ζώων, που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τους ζει στο Αιγαίο, ο Μαυροπετρίτης και ο Αιγαιόγλαρος, ενώ στις θαλάσσιες βραχοσπηλιές κατοικεί η φώκια Monachus – Monachus.

Λιμάνι και πρωτεύουσα του νησιού είναι τα Πηγάδια ή Κάρπαθος.

Το όνομά τους προήλθε από τα πολυάριθμα πηγάδια της περιοχής και κατοικήθηκαν στις αρχές του 18ου αιώνα. Το γραφικό λιμανάκι Ποσί προσδίδει στο χωριό το παραδοσιακό χρώμα που του στερούν τα νεόδμητα κτίρια. Πλάι στο χωριό ορθώνεται ένας βραχώδης λόφος στην κορυφή του οποίου ήταν χτισμένη η Μινωική Ακρόπολη της Καρπάθου.

Πέρα από τα Πηγάδια, άλλα αξιοσημείωτα χωριά είναι οι Μενετές και η Αρκάσσα. Οι Μενετές πρωτοκατοικήθηκαν στα χρόνια του Μεσαίωνα και αποτέλεσαν κατά την πάροδο των χρόνων τόπο με έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Τόπο που εφοδίασε το νησί με τους περισσότερους οργανοπαίκτες του και την τέχνη της κατασκευής της Καρπαθικής Λύρας.

Σήμερα ο οικισμός αριθμεί περί τους 500 κατοίκους. Πολύ κοντά στο λόφο του Παλαιοκάστρου βρίσκεται η Αρκάσσα. Παραθαλάσσιο χωριό, αμφιθεατρικά χτισμένο, κόβεται στα δύο από το Ρυάκι, ένα μικρό ποτάμι. Τα στενά δρομάκια και οι παραδοσιακές αυλές ντύνουν με γραφικότητα το χωριό που με τη σειρά της επιφέρει ιδιαίτερη τουριστική κίνηση.

Δύο χιλιόμετρα βορειότερα βρίσκεται το Φοινίκι, ψαροχώρι με όμορφο λιμανάκι, που πήρε το όνομά του από τους Φοίνικες που το χρησιμοποιούσαν για τις εμπορικές τους δραστηριότητες στα τέλη της δεύτερης προ Χριστού χιλιετίας.

Παλιότερα πρωτεύουσα του νησιού και σήμερα έδρα τού Μητροπολίτη Καρπάθου, το Απέρι, στην κεντρική Κάρπαθο, είναι κρυμμένο από τη θάλασσα. Χτίστηκε την εποχή του Μεσαίωνα όταν οι κάτοικοι των παράκτιων οικισμών θέλησαν να μεταφερθούν στην ενδοχώρα για το φόβο των πειρατών.

Τα προσεγμένα σπίτια, με τους μικρούς αλλά πλούσιους κήπους τους δίνουν στο χωριό αέρα αρχοντικό. Έναν αέρα που υποστηρίζει η πολιτιστική και πνευματική δραστηριότητα των κατοίκων του. Η Βωλάδα, το Όθος και οι Στες είναι τρία γραφικά χωριουδάκια που αξίζουν το ενδιαφέρον του επισκέπτη. Λευκά σπίτια με πολύχρωμες πόρτες και παράθυρα, με ανθοστόλιστα μπαλκόνια δημιουργούν μια ξεχωριστή εικόνα στις Πυλές.

Το Μεσοχώρι πήρε το όνομά του από τη γεωγραφική του θέση. Παραδοσιακά κτίσματα με λουλουδάτες αυλές και δρόμοι στρωμένοι με βότσαλα, δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο.

 

Κείμενο -Φωτογραφίες  :  Γνωρίζοντας  τα νησιά 

ekriktiko.gr

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ : " Γεύσεις Καρπάθου - χθες και σήμερα "

Συγγραφέας :  Εμμανουήλ Α. Ζαμπελάκης
Φωτογραφίες : Αναστάσιος Μήλιος


" Μια  φορά κι έναν καιρό, σε τούτο το ευλογημένο νησί, οι άνθρωποι ζούσαν με απλότητα. Λιτός ο τρόπος ζωής τους, τρέφονταν με τα αγαθά της γης τους που με μόχθο καλλιεργούσαν. Γέμιζε το τσουκάλι με το μεράκι και την φαντασία της νοικοκυράς κι ένα σωρό λιχουδιές έμπαιναν στο πιάτο, συνταγές που πέρναγαν από μάνα σε κόρη για χρόνια.

Σε  αυτό το βιβλίο γίνεται μια προσπάθεια να ζωντανέψουμε αυτές τις παλιές συνταγές και να τις " παντρέψουμε με τις νεότερες. Καλή σας όρεξη! "



Κεντρική Διάθεση Karpathoseshop.com
info@karpathoseshop.com
Τηλ. : 6972420618

Ήξερες ότι...

Όταν ήμασταν παιδιά,

ακουμπώντας το αυτί μας σε ένα γιγάντιο 

κοχύλι, πιστεύαμε ότι ακούγαμε τη θάλασσα!   

Και αυτό μας διεύρυνε την 

καλοκαιρινή ...; μαγεία και ιδιαίτερα της θάλασσας!

 Πλέον πολλοί από εμάς ξέρουμε ότι δεν είναι ο ήχος της θάλασσας, αλλά μάλλον κάτι άλλο ...;

 Τι είναι όμως αυτό;

 Είναι πολύ απλά ...; ο ήχος από την κυκλοφορία του αίματος στο αυτί μας!!

 Το αυτί μας έχει φλέβες. Οι φλέβες αυτές πάλλονται. Οι 

απόηχοι αυτών των παλμών φυσικά είναι τόσο μικροί, που δεν τους ακούμε. 

Αν ενισχυθούν όμως, τότε τους ακούμε ...;

 Τώρα, το κοχύλι αποτελείται από ένα υλικό που είναι πλήρως 

ηχομονωτικό. Το σχήμα του είναι τέτοιο που μπορεί να «μεγαλώσει» έναν 

θόρυβο(κάτι σαν ηχείο) και ενισχύεται περισσότερο επειδή δημιουργείται 

και ηχώ μέσα του.

 Όπως ξέρουμε, ήχοι πολύ χαμηλής έντασης, μπορούν να ακουστούν μόνο με

απόλυτη ησυχία (σε αυτό εξυπηρετεί η ηχομόνωση). Aλλιώς υπερκαλύπτονται

από άλλους ήχους πιο δυνατούς κι έτσι δεν ακούγονται.

 Όσο περισσότερο πιέσουμε το κοχύλι στο αυτί μας, τόσο καλύτερη μόνωση θα πετύχουμε.

 Έτσι, πολύ απλά, όταν βάλουμε το κοχύλι στο αυτί μας, απομονώνονται 

οι εξωτερικοί ήχοι, ενισχύεται κατά πολύ ο θόρυβος που υπάρχει από μέσα 

του (που ο μόνος θόρυβος είναι οι φλέβες στο αυτί ...;) κι έτσι ακούμε αυτόν

τον ήχο που μοιάζει με αυτόν της θάλασσας.

tokseres.pblogs.gr

Πώς μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά μας να σκέφτονται θετικά;

Η αισιοδοξία των σημαντικών ενηλίκων του περιβάλλοντος του παιδιού και κυρίως των γονέων είναι ιδιαίτερα σημαντική.

 H αισιοδοξία, σύμφωνα με τη Θετική Ψυχολογία, αφορά στον τρόπο με τον οποίο εξηγούμε τα γεγονότα που μας συμβαίνουν, όσον αφορά τρεις διαστάσεις:...

1.Το μόνιμο vs προσωρινό,

2.Το καθολικό vs συγκεκριμένο και το

3.Εσωτερικό vs εξωτερικό.

Ο αισιόδοξος έχει την τάση να αποδίδει τα άσχημα γεγονότα σε προσωρινές, συγκεκριμένες και εξωτερικές συνθήκες ενώ ο απαισιόδοξος σε μόνιμες, καθολικές και εσωτερικές (που αφορούν δηλ. τον ίδιο και τις ικανότητές του).

Ένα απαισιόδοξο παιδί, για παράδειγμα συχνά μπορεί να πει «είμαι χαζός και δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά» ενώ το αισιόδοξο παιδί μπορεί να πει «χρειάζεται να μελετήσω λίγο περισσότερο την επόμενη φορά».

Μιλάμε για εκμαθημένη αισιοδοξία, δηλαδή για ένα χαρακτηριστικό που μαθαίνεται στη διάρκεια της ανάπτυξης και γι’ αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μάθουμε στα παιδιά (ως γονείς, εκπαιδευτικοί κτλ.) να σκέφτονται θετικά.

Τα αισιόδοξα παιδιά έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο, στα σπορ και αργότερα στη δουλειά τους ως ενήλικες. Επίσης η σωματική και ψυχική υγεία των αισιόδοξων ατόμων είναι σημαντικά καλύτερη από των απαισιόδοξων.

Οι αισιόδοξοι άνθρωποι είναι πιο προσαρμοστικοί και αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά τις δύσκολες καταστάσεις. Στην εφηβεία, η αισιοδοξία φαίνεται πως συνδέεται με τη μείωση του θυμού, των εκρήξεων καθώς και με τη μείωση της πιθανότητας χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Από την άλλη, τα απαισιόδοξα άτομα συχνά τα παρατάνε πιο εύκολα, έχουν αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, χειρότερη σωματική υγεία, είναι πιο παθητικά, αποτυγχάνουν περισσότερο στο σχολείο και τη δουλειά και έχουν περισσότερα προβλήματα στην κοινωνική τους ζωή.

Πώς όμως μπορούμε να κάνουμε τα παιδιά αισιόδοξα;

Το πρώτο και πιο βασικό είναι να είμαστε εμείς οι ίδιοι αισιόδοξοι. Η αισιοδοξία των σημαντικών ενηλίκων του περιβάλλοντος του παιδιού και κυρίως των γονέων είναι ιδιαίτερα σημαντική κυρίως επειδή τα παιδιά μιμούνται τους ενήλικες. Οι ερευνητές συνδέουν ειδικά τον τρόπο που η μητέρα εξηγεί τον κόσμο και τα πράγματα με την αισιοδοξία-απαισιοδοξία του παιδιού.

Το δεύτερο σημαντικό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι το είδος της κριτικής που κάνουμε στα παιδιά ως γονείς, δάσκαλοι ή άλλοι ενήλικες. Εάν ο ενήλικος κάνει κριτική σε ένα πιο μόνιμο χαρακτηριστικό του παιδιού, -σύμφωνα πάντα με τη γνώμη του- (π.χ. «εσύ απλά δεν θα μάθεις ποτέ»), είναι πιθανό το παιδί να αναπτύξει έναν απαισιόδοξο τρόπο σκέψης. Ωστόσο, υποστηρίζουν οι ερευνητές, δεν πρέπει να επιδιώκουμε τα παιδιά να είναι μονίμως αισιόδοξα. Αντ’ αυτού θα πρέπει τα παιδιά να βλέπουν τον εαυτό τους και τον κόσμο με έναν κατά το δυνατόν ρεαλιστικό τρόπο, ώστε να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις αρνητικές σκέψεις που κάνουν.

Εκπαιδεύοντας τα παιδιά στη ρεαλιστική σκέψη, τα βοηθάμε να αναπτύξουν αποτελεσματικές εξηγήσεις και αποδόσεις των μη επιτυχημένων προσπαθειών τους και να βελτιώνονται στις επιδόσεις τους.

Το βρήκα εδώ : http://psychografimata.com  (Από την Κατερίνα Φλωρά, Κλινική Ψυχολόγο, PhD, Μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Θετικής Ψυχολογίας katerinaflora@hotmail.com)

Πηγή :  Live Rich...think rich

Φτιάξτε φυσική «πλαστελίνη» με αλεύρι και νερό!

Αν είστε σε διακοπές και θέλετε να μοιραστείτε ένα super διασκεδαστικό project με τα παιδιά σας τότε ετοιμαστείτε για σπιτική πλαστελίνη! Ανοίξτε το ντουλάπι των τροφίμων και βγάλτε έξω το αλεύρι και τις μεζούρες ζαχαροπλαστικής, φορέστε τις ποδιές σας και βουρ για παιχνιδομαγείρεμα!

Για να φτιάξετε σπιτική, φυσική πλαστελίνη θα χρειαστείτε:

1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κούπα νερό

¼ κούπας αλάτι

1 κουτ. σούπας φυτικό λάδι

2 κουτ. γλυκού κρεμόριο (crème de tartare)

Χρώματα Ζαχαροπλαστικής ( ένα χρώμα για κάθε δόση υλικών)

Ακολουθήστε τα 3 απλά βήματα:

Βάλτε όλα τα υλικά μέσα σε μια κατσαρόλα (δεν έχει σημασία η σειρά) και ανακατέψτε καλά με μια κουτάλα μέχρι να ενωθούν καλά όλα τα υλικά.

 

Όταν έχουν διαλυθεί σχεδόν όλοι οι σβώλοι μεταφέρετε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά και ανακατεύετε το μίγμα συνέχεια μέχρι να πήξει και να σχηματιστεί ένα μεγάλος ζυμαρένιος σβώλος που θα ξεκολλάει από τα τοιχώματα της κατσαρόλας.

 

 

Βγάλτε το χρωματιστό ζυμάρι από την κατσαρόλα και ανοίξτε το με το χέρι σα να πρόκειται για ζύμη. Μόλις κρυώσει είναι έτοιμο για χρήση!!!!!

 

Διατηρείτε τα ζυμαράκια τυλιγμένα σε διάφανη μεμβράνη ή σε πλαστικά δοχεία φαγητού ώστε να τα διατηρήσετε μαλακά και εύπλαστα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορείτε να τα φυλάτε ακόμα και στο ψυγείο. Τα ζυμαράκια διατηρούνται έως και 6 μήνες.

 

Αυτές οι ζυμαρένιες πλαστελίνες είναι μη τοξικές και εντελώς ακίνδυνες, ακόμα κι αν το παιδί τις καταπιεί.

Το παραπάνω υλικό  αλιεύθηκε από το ιστολόγιο   LIVING GREEN

Πηγή 

City of Karpathos DVD Greek

www.karpathos.gr

Η Παναγία των θρύλων και των παραδόσεων

Tο όνομα της  Παρθένου Μαρίας, το ιερότερο ίσως πρόσωπο της Ορθοδοξίας, συνοδεύεται από ένα μεγάλο αριθμό προσωνυμιών που της έχουν δοθεί, λόγω των ιδιοτήτων της, του χρόνου που γιορτάζει, της θέσης που βρέθηκε η εικόνα της και της τοποθεσίας που βρίσκεται η εκκλησία της.

Λόγω τη τοποθεσίας που βρέθηκε η εικόνα της ή όπου υπάρχει ο ναός της, της δίδονται επίθετα όπως, Παναγία η Σουμελά (στο όρος Μελά), Παναγία η Μελικαρού (στη Σκύρο), Παναγία η Φοδελιώτισσα (στο Φόδελε Ηρακλείου), Παναγία η Θαλασσινή, (στην Άνδρο, σε βράχο μέσα στη θάλασσα), Παναγία η Ανέμη, (στη Σαμοθράκη, επειδή φυσά δυνατός άνεμος στο ξωκλήσι της).

Στα Δωδεκάνησα πιο γνωστή είναι η Παναγία η Καβουριανή, στη Λέρο. Βρίσκεται κοντά στον οικισμό Ξηρόκαμπος.  Το γραφικό εκκλησάκι ονομάζεται και της Καβουράδαινας, διότι στη θέση που είναι, κατά την παράδοση,  ένας ψαράς που έψαχνε για καβούρια βρήκε μέσα σε σχισμή την εικόνα  της Παναγίας. Επίσης, στη Λέρο μέσα στο Κάστρο βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγιάς Κυράς.

 Για τη μοναδικότητά της ξεχωρίζει η Παναγία του Χάρου στους Λειψούς. Είναι η μοναδική εικόνα της Παναγίας που δεν κρατά το Θείο Βρέφος, αλλά τον Εσταυρωμένο Χριστό. Όσο και αν ακούγεται παράξενο το όνομά της, εδώ και εκατοντάδες χρόνια, ευλογεί το πεντάμορφο νησί. Η Παναγία του Χάρου  πήρε το όνομά της, από το γεγονός ότι ο νεκρός Χριστός στον σταυρό του μαρτυρίου και ο Χάρος σχετίζονται μεταξύ τους εννοιολογικά. Το μοναστήρι της Παναγίας βρίσκεται ένα χιλιόμετρο έξω από το βασικό οικισμό των Λειψών. Τόσο το εξωμονάστηρο, όσο και η εικόνα χρονολογούνται από το 1600 μ.Χ., όταν έφτασαν στο νησί δύο μοναχοί  από την Πάτμο. Η Παναγία του Χάρου γιορτάζει στις 23 Αυγούστου (εννιάμερα της Παναγίας) και στους Λειψούς στήνεται μεγάλο πανηγύρι. Από το 1943 μέχρι σήμερα τη θαυματουργή εικόνα κοσμούν τα περιώνυμα "κρινάκια της Παναγίας". Τα λουλούδια τοποθετούνται στην εικόνα την Άνοιξη, στη συνέχεια ξεραίνονται και στη γιορτή της, κατακαλόκαιρο, ανθίζουν βγάζοντας μοσχομυριστά μπουμπούκια!

 Στη Νίσυρο, μέσα στο κάστρο των Ιπποτών, αναγέρθηκε η Παναγία η Σπηλιανή. Το όνομα έλαβε εξαιτίας του φυσικού χώρου του σπηλαίου στο οποίο βρίσκεται από το 1600 μ.Χ. Η Μονή επί τουρκοκρατίας κυκλοφόρησε χάρτινα νομίσματα με ελληνικά γράμματα για τις συναλλαγές των κατοίκων. Ναυτικοί, κάτοικοι του νησιού, προσκυνητές έχουν κάτι να διηγηθούν για τη βοήθεια που έλαβαν από τη Μεγαλόχαρη. Ένα παλιό έθιμο που διατηρείται είναι το «τάξιμο» στην Παναγία. Γυναίκες, οι λεγόμενες «Νιαμερίτισσες»,  από τη Νίσυρο κι αλλού, πηγαίνουν στο Μοναστήρι, 6 Αυγούστου (Μεταμόρφωση του Σωτήρος) ντύνονται στα μαύρα, τρώνε άλαδα φαγητά  και ημερησίως κάνουν τριακόσιες μετάνοιες. Επιστρέφουν στα σπίτια τους ανήμερα της Παναγίας, 15 Αυγούστου.

Ιδιαίτερα γνωστά είναι επίσης τα επίθετα Μεγαλόχαρη και Φανερωμένη. Η δεύτερη προσωνυμία, αποδίδεται σε εικόνες που φανέρωσαν την ύπαρξη τους με κάποιο θαύμα. Πολλές φορές, αυτό γίνεται μέσω κάποιου οράματος, όπως η εμφάνιση της Παναγίας, στη μοναχή Πελαγία (στην Τήνο) και η εν συνεχεία ανεύρεση της εικόνας της στις 30 Ιανουαρίου του 1823.

Στη Λέρο, αφού προσπεράσουμε τη Γούρνα, μεγάλο κόλπο με ρηχά νερά, στη θέση Δρυμώνα υπάρχει το εκκλησάκι της Παναγίας της Γουρλομάτας με αξιόλογες αγιογραφίες.

Στο Μεσοχώρι της Καρπάθου γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου η Παναγία η Βρυσιανή, που πήρε το όνομά της από την τρίκρουνη βρύση που υπάρχει στην αυλή. Τη χάρη της επικαλούνται  Καρπάθιοι και Κασιώτες, που την ονομάζουν και Μεσοχωριτούλα.

Ανατολικά της Καρπάθου, μέσα σ’ ένα ολοπράσινο δάσος που καταλήγει ως τη θάλασσα, βρίσκεται το γραφικό μοναστήρι της Λαρνιώτισσας. Είναι αφιερωμένο στην Παναγία και γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Το όνομα προέρχεται από τον Λαρνιώτη, ένα ξεροπόταμο που υπήρχε εκεί κοντά.                                   

Στην Κάσο το πανηγύρι της Παναγίας, πάνω από το Εμπορειό,  το Δεκαπενταύγουστο είναι το μεγαλύτερο του νησιού.

Η Ιερά Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, της επιλεγόμενης Κυράς  στον Εμπορειό Νισύρου αποκαλείται και «Καρπαθιά». Η παράδοση αναφέρει ότι κατά τον 16ο αιώνα στάλθηκε από το Καρπάθικο μοναστήρι της Κυράς Παναγιάς στην Κωνσταντινούπολη ένα μικρό εικόνισμα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου για να αργυρωθεί. Κατά την επιστροφή, το καράβι συνάντησε μεγάλη τρικυμία και βυθίστηκε. Η θάλασσα έβγαλε το εικόνισμα σε μια περιοχή της Νισύρου που ακόμα και σήμερα ονομάζεται Λαγκαδάκι της Παναγιάς.

Στην Πάτμο η Παναγία η Διασώζουσα, πίσω από τη Μονή του Θεολόγου, η εκκλησία της Παναγιάς του Γράβα στη Χώρα, το κάθισμα της Παναγίας του Απόλου στον Κάμπο, το μοναστήρι της Παναγίας στο Λιβάδι, η Παναγία η Κουμάνα στη Σκάλα είναι μερικές μόνο από τις υπάρχουσες στο νησί. Στην κορυφή της χερσονήσου Γερανού δεσπόζει η Παναγία του Γερανού. Στις 14 Αυγούστου τελείται εσπερινός και την επομένη γίνεται Θ. Λειτουργία με λαϊκό παραδοσιακό πανηγύρι που διαρκεί όλη τη νύχτα.

Στους Αρκιούς φημισμένη είναι η Παναγία η Παντάνασσα.

Στο νησάκι Νίμος της Σύμης γιορτάζει η Παναγία της Αποκουής, στην Τήλο η Παναγία η Θεοτόκισσα στο Μεγάλο Χωριό και στα Λιβάδια η Παναγία η Πολίτισσα.

Στην Κάλυμνο οι Παναγίες δίνουν το δικό τους τόνο στη μεγάλη γιορτή του καλοκαιριού. Η Παναγία των Τσουκχουώ(ν), η Παναγία η Κυρα-Ψηλή, η Χαριτωμένη, η Παναγία των Αργινωντών, η Κυρά-Χωστή, η Μυρτιώτισσα, η Γαλατιανή, της Τελένδου, της Ψερίμου και των Βοθυνών είναι οι ναοί που ανοίγουν τις πόρτες τους στους πιστούς που αισθάνονται την ανάγκη ν’ ανάψουν ένα κερί στη χάρη Της. Το ελαιοτριβείο της Παναγίας με τα τσούκχουα (το γνωστό πυρήνα των ελιών) υπήρξε η αιτία για το προσωνύμιο που δόθηκε.

Στην Αστυπάλαια εκτός από την Παναγία του Κάστρου, υπάρχει η Πορταΐτισσα. Ιδρύθηκε από τον όσιο Άνθιμο στα μέσα του 18ου αιώνα. Έχει ξυλόγλυπτο εικονοστάσι ντυμένο με λεπτό φύλλο χρυσού.

Επίσης, υπάρχει  το μοναστήρι της Παναγίας της Βλεφαριώτισσας, μέσα σε σπηλιά και στο Καστελάνο το μοναστήρι της Παναγίας της Πουλαριανής.

H Παναγία η Γοργοεπήκοος βρίσκεται κοντά στην ακτή Μιαούλη στην πόλη της Κω. Ο κυρίως ναός χωρίζεται από το Ιερό Βήμα με ένα θαυμάσιας τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο, ίσως του 18ου αιώνα. Στις τέσσερις γωνίες της στέγης του ναού και στη μία της αψίδας υπάρχουν παλαιοχριστιανικά επιθήματα από διαχωριστικά αμφικιονίσκων με διάκοσμο από σταυρούς. Είναι κτισμένη κατά τον 15ο αιώνα.  

Στο νησί του Ιπποκράτη υπάρχει η Κοίμηση στην Αντιμάχεια, στη Τζιά καθώς και η Παναγιά η Συντριανή. Την παραμονή της Παναγίας στολίζουν σ’  ένα μεγάλο ταψί το κόλυβο της Παναγίας και συγχρόνως ψάλλουν διάφορα τροπάρια και αυτοσχέδια δίστιχα, με σκοπό μοιρολογιού. Στις γειτονιές οι νοικοκυρές θα φτιάξουν τις «κατίνες», τυρόπιτες κεντημένες στην άκρη με κλειδί και παραγεμισμένες με κρεμμύδι, αυγό και κόκκινο τυρί. (Κόκκινο επειδή το συντηρούν μέσα στο κρασί στο οποίο βάζουν «πιτίκι»-φλοιό πεύκου). Επίσης πλάθουν αυγούλες- ζυμάρι σε σχήμα πουλιού μ’ ένα άσπρο αυγό από πάνω. Επιπλέον κάνουν και εφτάζυμο ψωμί που το χαράζουν με το μαχαίρι σε μικρά τετράγωνα. Κάθε τετράγωνο σφραγίζεται με «αφιόνι»- καρπός του φυτού μήκων ο υπνοφόρος.

Οι «Παναγιές» της Ρόδου

Η  μορφή της Θεοτόκου, αιώνες τώρα, στολίζει κάθε σπιτικό εικονοστάσι και με το θεόπεμπτο βλέμμα της αγκαλιάζει στοργικά και φιλεύσπλαχνα κάθε άνθρωπο που καταφεύγει στη θεία χάρη της.

 Στο Ασκληπιό της Ρόδου ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου  είναι του 11ου αιώνα μ.Χ. και στο πανηγύρι που γινόταν οι τσοπάνηδες προσέφεραν στην εκκλησία νωπό τυρί, το οποίο αφού αγιάζονταν το μοίραζε ο παπάς στους πιστούς μετά τον εσπερινό της Ανάστασης. Το ίδιο γινόταν και τον Δεκαπενταύγουστο, αλλά αντί τυρί μοίραζαν σταφύλια. Στο Μεσαναγρό η Κοίμηση της Θεοτόκου ανεγέρθηκε αρχές του 13ου αιώνα και εκτός από τις αγιογραφίες διασώζεται μεγάλη μαρμάρινη παλιοχριστιανική κολυμπήθρα με επιγραφή. Στη θέση «Έβγαλες» 4,5 χιλιόμετρα από το Μεσαναγρό υπάρχει η Παναγία η Πλημμυριανή, μοναστηράκι του 17ου αιώνα. Λίγα μέτρα βορειοδυτικά υπάρχει πηγή, το νερό της οποίας περνά κάτω από το μοναστήρι και θεωρείται αγίασμα.

Στην Κατταβιά η Παναγία η Καθολική  οικοδομήθηκε περί τον 10ο αιώνα στα ερείπια πιθανόν μιας παλιότερης, παλαιοχριστιανικής βασιλικής, από την οποία σήμερα διατηρούνται μόνο μερικά αρχιτεκτονικά μέλη.

Η Παναγία η Καθολική στην Κρεμαστή βρίσκεται σε θέση όπου βρισκόταν παλιός ναός, ρυθμού βασιλικής, που χτίστηκε το 1839. Οι ντόπιοι την ονομάζουν και «Μαυρομάτα» και αφιερώνουν χρυσά και ασημένια ομοιώματα γιατί πιστεύουν πολύ στη θαυματουργό της δύναμη. Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας μεταφέρθηκε στην Κρεμαστή από τους Αγίους Τόπους από κάποιο ροδίτη, που ήταν ασκητής στα μέρη εκείνα.

Στην Κοιλάδα των Πεταλούδων η Παναγία η Καλόπετρα υπάρχει από το 1489. Κατέρρευσε το 1779 και ξανακτίστηκε το 1782 από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και πρωταγωνιστή της Επανάστασης του 1821. Το μοναστήρι έχει ξυλόγλυπτο τέμπλο με παλαιές εικόνες και δάπεδο βοτσαλωτό. Διασώζονται εκκλησιαστικά βιβλία τυπωμένα το 1745 στη Βέρνη και στη Βενετία.

Στ’ Αφάντου η Παναγία η Καθολική είναι τρίκλιτη βασιλική με ιωνικά κιονόκρανα στο εσωτερικό και  στον Έμπωνα η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι η κεντρική εκκλησία. Στην Iαλυσό η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα, αλλά το τέμπλο της είναι παλιότερο, ενώ η εκκλησία της Παναγίας στη Φιλέρημο (φωτογραφία αριστερά) χτίστηκε από τους Ιππότες στα μέσα του 15ου αιώνα, στη θέση παλιότερης βυζαντινής βασιλικής του 9ου αιώνα.

Στη Λίνδο η εκκλησία της Παναγίας είναι του 15ου αιώνα με ενδιαφέρουσες αγιογραφίες, έργα του ζωγράφου Γρηγόρη, από τη Σύμη στα 1779, όπως αναφέρει η επιγραφή πάνω από την πόρτα.

Στο Σκιάδι, 90 χιλιόμετρα από τη Ρόδο, υπάρχει η Παναγία η Σκιαδενή. Οφείλει το όνομά της στο «σκιάδιον» (=σκιερό, ιερό τοπίο). Στη θέση της υπήρχε αρχα ιοελληνικό ιερό της Αρτέμιδας. Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα της Παναγίας είναι μια από τις τέσσερις που ιστόρησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας υπήρξε από τους σπουδαιότερους λατρευτικούς τόπους της Ρόδου. Λέγεται ότι Τούρκος αξιωματούχος που θέλησε να προσβάλει τους χριστιανούς κάρφωσε με το ξίφος του το εικόνισμα και  τρύπησε το δεξί μάγουλο της Παναγίας, απ’ όπου βγήκε αίμα και νερό. Τότε το χέρι του Τούρκου παρέλυσε και μετά τρεις μέρες, αφού μετάνιωσε, η Παναγία τον θεράπευσε. Η Παναγία η Σκιαδενή πανηγυρίζει 8 Σεπτεμβρίου.

Κλείνοντας με τις Παναγίες της Ρόδου πρέπει ν’ αναφερθεί και η Παναγία Φανερωμένη. Λέγεται και Λουβιαρίτσα επειδή στα κελιά της έμεναν οι λουβιάρηδες (λεπροί) του νησιού.Τέλος, στις Παναγίες του νησιού μας να προσθέσουμε την Παναγία τη Γαλατούσα, 1 χιλιομ. δυτικά από το Βάττι (αφιερωμένη στις γυναίκες που δεν κατεβάζουν γάλα για τα μωρά τους), την Παναγία την Παραϊλενή στην παραλία της Κρεμαστής και την Παναγία της Παραμυθίας, μεταξύ Αφάντου και Κολυμπίων.

Πάνω από χίλιες είναι οι ονομασίες που έχει η Παναγία. Εκατοντάδες είναι οι παραδόσεις και οι θρύλοι που ο λαός με τη βαθιά και αταλάντευτη πίστη του της έχει αποδώσει. Η καθαγιασμένη παρουσία της ενθαρρύνει κάθε πιστό που παραδίνεται στη θεία δύναμή της.

«Αχ, Παναγία μου!...». Δύο απλές, αλλά τόσο καταλυτικές λέξεις, που αποτελούν αναπόσπαστη ανάγκη της καθημερινότητάς μας. 

Χρήστος Μυστιλιάδης

ΠΗΓΗ

Κάρπαθος - Kαλοκαίρι 2012

Ήξερες ότι...

Το ταχύτερο θαλάσσιο  ζώο είναι  ο  ξιφίας ;

Το παραμύθι «βάλσαμο» για τα αυτιστικά παιδιά

TΗΣ ΑΡΓΥΡΩΣ ΛΥΤΡΑ

Είναι έξυπνα και ικανά. Πολύ συχνά όμως γνωρίζουν την απόρριψη επειδή δεν ξέρουν πώς να επικοινωνήσουν και δεν κατανοούν τη διαφορετική άποψη. Με όχημα τη μαγεία του παραμυθιού και τη βιωματική θεατρική αναπαράσταση μπορούν ωστόσο να ταξιδέψουν σε έναν κόσμο που δεν αντιλαμβάνονται πού βρίσκεται και πώς μπορούν να πάνε: τον κόσμο της πραγματικότητας των άλλων...

Ένα πρωτοποριακό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας και σύνδρομο Asperger, που παντρεύει την καλλιτεχνική ευαισθησία και την επιστημονική κατάρτιση γεννήθηκε από Ελληνίδα και φιλοδοξεί να διαδοθεί σε όλο τον κόσμο.

Το «Γνωστικό Συμπεριφορικό Δράμα» (Cognitive Behaviour Drama) αποτελεί το αντικείμενο της διδακτορικής διατριβής της Χάρις Καρνέζη και είναι μια πρωτότυπη προέκταση του αναγνωρισμένου εκπαιδευτικού μοντέλου «θέατρο στην εκπαίδευση»,που μελέτησε η ίδια σε μεταπτυχιακό επίπεδο στην Ιρλανδία, έχοντας ξεκινήσει τις σπουδές της από υποκριτική στην Ελλάδα.

«Μέσα από το μεταπτυχιακό μου, διαπίστωσα τη δύναμη που έχει το θέατρο ως εκπαιδευτικό εργαλείο. Εφαρμόζοντας τη μέθοδο σε παιδιά με αυτισμό και σύνδρομο Asperger, είδα πόσο μαγεύονταν από το θέατρο, πώς το παραμύθι μπορεί να γίνει γι’ αυτά κίνητρο επικοινωνίας» λέει η Δρ Καρνέζη και εξηγεί: «Το μοντέλο στηρίζεται στην ιδέα ότι τα παιδιά αποκτούν έναν στόχο μέσα από το παραμύθι. Για παράδειγμα, πώς θα βρουν τους φίλους τους που έχουν εξαφανιστεί, πώς θα κάνουν το μαγικό χαλί να πετάξει, πώς θα κάνουν να λειτουργήσει το εργοστάσιο σοκολάτας. Το παραμύθι τους δίνει το λόγο να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους αναπτύσσοντας παράλληλα την αυτοπεποίθησή τους. Η διαφορά με τις παραδοσιακές μεθόδους εκπαιδευτικής παρέμβασης είναι ότι το παιδί δεν παπαγαλίζει μια δεξιότητα με ψυχαναγκαστικό τρόπο, ανακαλύπτει το δικό του λόγο να λέει για παράδειγμα “καλημέρα”».

Η Δρ Καρνέζη εφάρμοσε το πρόγραμμά με επιτυχία επί 5,5 χρόνια στην Ιρλανδία. Στη συνέχεια παρουσίασε τη δουλειά της σε επιστημονικό συνέδριο στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας και η αναγνώριση που κέρδισε οδήγησε στη σύναψη συνεργασίας με εκπαιδευτικό οργανισμό στη Μελβούρνη, όπου σήμερα εφαρμόζει το μοντέλο σε παιδιά ενώ το διδάσκει σε επαγγελματίες ειδικής αγωγής. Στόχος της να διαδοθεί όσο το δυνατόν περισσότερο και να μην είναι η μόνη που το κατέχει.

Ο ΔΡΑΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΑΠΟΥΝΙ

   Η εφαρμογή της πρακτικής της Δρ Καρνέζη, έχει αποδείξει ότι τα ευεργετικά αποτελέσματά της μπορεί να είναι μόνιμα. Αποκαλυπτικό είναι το περιστατικό που αφηγείται για το πώς κατάφερε να βοηθήσει ένα 11χρονο παιδί να ξεπεράσει τη φοβία του για τα στεγνωτήρια χεριών:

«Εξαιτίας του φόβου του, δεν μπορούσε να πάει στην τουαλέτα του σχολείου. Μέχρι τότε, δεν το είχε βοηθήσει καμιά από τις παραδοσιακές μεθόδους. Το ζητούμενο είναι να γίνει επιλογή του ίδιου του παιδιού να ξεπεράσει τη φοβία του. Έφτιαξα, λοιπόν, μια ιστορία, όπου το παιδάκι ήταν ντετέκτιβ και έπρεπε να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι για να βρει τους φίλους του που είχαν εξαφανιστεί. Στο δρόμο βρήκε ένα τεράστιο αποτύπωμα ποδιού που ανήκε σε ένα δράκο. Αυτός ήταν ο μόνος που μπορούσε να τον βοηθήσει να βρει τους φίλους του. Εγώ τον ρώτησα αν είναι σίγουρος ότι μπορεί να συναντήσει το δράκο, αφού είναι πολύ επικίνδυνος και βγάζει ζεστό αέρα από το στόμα. Ο στόχος του, όμως, ήταν πολύ σημαντικός κι έτσι μέσα από μια σειρά δοκιμασιών που πέρασε με επιτυχία κατόρθωσε να φτάσει μπροστά στο στεγνωτήριο χεριών, το μεταμφιεσμένο σε δράκο. Εκεί πήρε οδηγίες για το πώς θα πρέπει να του φερθεί ώστε να μην τον προσβάλει.

Έπρεπε να απλώσει στα χέρια του το μαγικό ροζ υγρό, δηλαδή το σαπούνι, και μετά να τα πλύνει με νερό, να μείνει κάτω από το στόμα του δράκου για 10 δευτερόλεπτα. Κι ο δράκος του είπε ότι αυτός ήταν ο πρώτος που δεν τον φοβήθηκε και ότι στο εξής μπορεί να τον συναντά οπουδήποτε. Από τότε το παιδί δεν φοβήθηκε ποτέ ξανά τα στεγνωτήρια χεριών και μπορούσε να επισκέπτεται την τουαλέτα κανονικά. Πριν βρεθεί μπροστά στο δράκο είπε:«δεν το πιστεύω ότι θα μιλήσω με έναν αληθινό δράκο».Όταν το κατάφερε όμως ένιωσε ότι αφού μπορεί να κάνει αυτό, μπορεί να κάνει τα πάντα».

neoscosmos