Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δάσκαλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δάσκαλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

" Οι μεγάλοι λένε οτι η Δασκάλα ..."

 

Οι μεγάλοι λέν ότι η δασκάλα κάθε απόγευμα γυρίζει στο σπίτι της.
Εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Το βράδυ η δασκάλα κοιμάται μέσα στο σχολείο , για να είναι πριν από μας στην τάξη το πρωί…
Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα ξέρει απέξω όλες τις ασκήσεις στα μαθηματικά και τη γραμματική.
Εγώ όμως ξέρω τι συμβαίνει πραγματικά. Όταν η δασκάλα ξεχνάει
κάτι, αποφασίζει να μας βγάλει διάλειμμα…
Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα ξέρει απέξω όλα τα μαθήματα.
Εγώ νομίζω ότι αυτό δεν είναι δυνατόν. Αν η δασκάλα ήταν τόσο καλή στα μαθήματα , δε θα έμενε στην ίδια τάξη…
Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα τα λέει όλα στους γονείς.
Εγώ όμως ξέρω ότι δεν είναι αλήθεια αυτό. Η δασκάλα κρατάει τα μυστικά της και βρίσκει τρόπους να τους καθησυχάζει.Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα είναι φοβερή στον πολλαππλασιασμό. Εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Όταν βγαίνουμε όλοι μαζί από την τάξη , η δασκάλα δεν σταματά να μας μετράει και να μας ξαναμετράει…
Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα μας είναι ερωτευμένη με κάποιον.
Εγώ νομίζω ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα . Η δασκάλα δεν αγαπά παρά μόνο εμάς και το ξέρει ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ……

Ναταλί Ντελεμπάρ
Ορελί Μπλανς

" Η προσευχή της δασκάλας " Gabriela Mistral

12982_10151766442930865_856411648_n




Για να μπορέσω να αγαπήσω
Και να υπερασπίσω όπως αυτές
Κάτι που δεν είναι σάρκα της σάρκας μου…”
Οι στίχοι είναι από την “Προσευχή της δασκάλας”, της Χιλιανής ποιήτριας Gabriela Mistral, που πήρε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1946
Μετάφραση της Μαριάννας Τζανάκη

Αφιερωμένο σε κάθε δάσκαλο που όλα τα υπομένει και επιμένει να υπηρετεί το λειτούργημα μας, με σεβασμό και αγάπη.




Η προσευχή της δασκάλας
Κύριε! Εσύ που δίδαξες, συγχώρα με που διδάσκω·
που φέρω το όνομα της δασκάλας,
που Εσύ έφερες όταν ήσουν στη Γη.
Δώσε μου την μοναδική αγάπη για το σχολειό μου·
που ούτε το κάψιμο της ομορφιάς να είναι ικανό
να κλέψει την τρυφεράδα μου απ’ όλες τις στιγμές.
Δάσκαλε, κάνε ακατάπαυστο τον ενθουσιασμό μου
και περαστική την απογοήτευση.
Βγάλε από μέσα μου αυτό τον ακάθαρτο πόθο
για δικαιοσύνη που εξακολουθεί να με ταράζει,
το γελοίο απομεινάρι της διαμαρτυρίας
που βγαίνει από μέσα μου όταν με πληγώνουν.
Να μην πονάει η αγνόηση και να μην θλίβομαι
για την λήθη αυτών που μας δίδαξαν.
Κάνε με να είμαι πιο μάνα από τις μάνες,
για να μπορέσω ν’ αγαπήσω
και να υπερασπίσω όπως αυτές,
αυτό που δεν είναι σάρκα της σάρκας μου.
Βόηθά με να πετύχω να κάνω για καθένα
απ’ τα παιδιά μου τον στίχο μου τέλειο
και να σου αφήσω αυτή την άφωνη,
την πιο δυνατή μου μελωδία,
για όταν τα χείλη μου δεν θα τραγουδούν πια.
Δείξε μου τη δύναμη του Ευαγγελίου σου έγκαιρα,
για να μην εγκαταλείψω τη μάχη της κάθε μέρας
και της κάθε ώρας γι αυτό.
Βάλε στο δημοκρατικό σχολειό μου,
τη λάμψη που σκορπίζεται
από το τρέξιμο των ξυπόλυτων παιδιών.
Κάνε με δυνατή,
ακόμα και στη γυναικεία αδυναμία μου
και στη γυναικεία φτώχεια μου·
κάνε με αδιάφορη για ότι μπορεί
να μην είναι αγνό,
για κάθε πίεση που δεν είναι
της θερμής θέλησής σου στη ζωή μου.
Φίλε, συντρόφεψέ με! Στήριξέ με!
Πολλές φορές δεν θα έχω άλλο
από Σένα στο πλευρό μου.
Όταν το δίδαγμά μου θα είναι πιο αγνό
και πιο θερμή η αλήθεια μου,
θα παραμείνω χωρίς τα εγκόσμια·
αλλά Εσύ τότε θα με κυβερνήσεις
ενάντια στην καρδιά σου,
που γνώρισε αρκετά
τη μοναξιά και την αδυναμία.
Δεν θ’ αναζητήσω παρά
στη ματιά σου τη γλυκύτητα της αποδοχής.
Δώσε μου απλότητα και βάθος·
λύτρωσέ με απ’ το να είμαι
περίπλοκη ή κοινότυπη στο καθημερινό μου μάθημα.
Δώσε μου δύναμη να υψώσω τα μάτια
πάνω από το στήθος μου με τις πληγές,
μπαίνοντας κάθε πρωί στο σχολειό μου.
Να μη φέρνω στην έδρα μου τις υλικές μου ανησυχίες,
τις καθημερινές μικροαστικές θλίψεις μου.
Ελάφρυνε το χέρι μου στην τιμωρία
κι απάλυνέ το, ακόμα πιο πολύ στο χάδι.
Να μαλώνω με πόνο,
να ξέρω ότι έχω διορθώσει αγαπώντας!
Κάνε να γεμίσει με πνεύμα
το χτισμένο με τούβλα σχολειό μου.
Να τυλιχτεί με τη λάμψη του ενθουσιασμού μου
η φτωχή του αυλή, η γυμνή του αίθουσα.
Η καρδιά μου να είναι η κολώνα του
και η αγνή μου θέληση πιο δυνατή
από τις κολώνες και το χρυσάφι
των πλούσιων σχολείων.
Και, τέλος, θύμιζέ μου
από την ωχρότητα του καμβά του Velazquez,
ότι το να διδάσκεις
και ν’ αγαπάς παράφορα στη Γη
είναι να φτάνεις με τη λόγχη του Λογγίνου
στην καυτή πλευρά του έρωτα.

Gabriela Mistral

Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
“….τι εκπληκτική ιδέα να διαβαζόταν η «προσευχή» αυτή από τους δασκάλους, όχι αντί αγιασμού, είμαι υπέρ του να μην διαταράσσονται οι καθιερωμένες τελετουργίες της έναρξης, αλλά σαν μια επί πλέον ανάσα, «για να γεμίσει με πνεύμα το χτισμένο με τούβλα σχολειό”.
Από  το  Ιστολόγιο  Theologos.gr

Καλή Σχολική Χρονιά !


Καλή  σχολική  χρονιά  συνάδελφοι  και  συναδέλφισσες , με  δύναμη  , υγεία   και  χαρά!
Ας  έχουμε  κατά νου  αυτό  που  είπε  ο  π. Βασίλειος Ιβηρίτης  απευθυνόμενος  σε   καθηγητές:

"Να βλέπετε το παιδί σαν «αετό του πνεύματος»
και όχι «σαν πουλερικό, για το κοτέτσι του συστήματος» .." 

Και  πάλι   φέτος  μαζί , με τη  βοήθεια  του  Θεού  , με   νέες  αναρτήσεις  
από  τους  " Μπόμπιρες  εν  δράσει .."  

Καλή  συνέχεια ! 



Είναι πολύ ωραίο να είσαι δάσκαλος!


Από  την σελίδα  στο  Facebook  i-paideia 

Ευχαριστώ  την φίλη  Πόπη  Οικ. για  την αποστολή  μέσω μυνήματος  του  παραπάνω  κειμένου .

Είμαι Δάσκαλος ....


..Και  πολλά  ακόμη περισσότερα  ..θα συμπλήρωνα εγώ ..!!

Από  την  σελίδα  iPaideia

Η δασκάλα που ανέβαινε στα κεραμίδια!




Tης Μελίνας Καραπαναγιωτίδου



Η 40χρονη που έχασε τη ζωή της χθες, σε σχολείο της Τούμπας, προσπαθώντας να φτιάξει πιο όμορφο το σχολείο των μαθητών της, δεν ήταν μια συνηθισμένη δασκάλα.

Δούλευε εκτός ωραρίου, ζωγράφισε όλο το σχολείο με τα χέρια της, έφτιαχνε κατασκευές… χαράς και κάθε χρόνο τέτοια εποχή, σκαρφάλωνε στα κεραμίδια για να στήσει στο εσωτερικό αίθριο του τριώροφου σχολικού συγκροτήματος τα χριστουγεννιάτικα χειροποίητα στολίδια, τόσο από την ίδια όσο και από τους μαθητές της.

Η γυναίκα αυτή, μητέρα δυο μικρών παιδιών (μαθητών στο ίδιο σχολείο και σύζυγος δασκάλου που εργάζεται επίσης στο ίδιο σχολείο) κατά την άποψή μου δεν συγκλόνισε με το θάνατό της, αλλά με τη ζωή της.

Γιατί αλήθεια, πόσοι εκπαιδευτικοί “σκαρφαλώνουν στα κεραμίδια” για να φτιάξουν πιο ωραίο το σχολείο τους; Πόσοι δεν αδιαφορούν για τις θαμπές μέρες που ζούμε και τις φωτίζουν με κατασκευές από ανακυκλώσιμα υλικά; Πόσοι νοιάζονται πια ;

Οι μαθητές ήταν πολύ τυχεροί που είχαν μια τέτοια δασκάλα. Που δεν είχε και δεν έβγαζε ψυχολογικά επάνω τους. Που δεν έκανε κατάχρηση εξουσίας, “ανεβάζοντας στα κεραμίδια” κάποιους άλλους. Που δεν κάπνιζε στην αυλή του σχολείου και δεν έδινε το κακό παράδειγμα. Που δεν γκρίνιαζε περιμένοντας από τους άλλους να δράσουν. Που δεν κάθονταν με σταυρωμένα χέρια…

Μαθητές και γονείς, πήραν το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο μάθημα Ναι σκαρφαλώνουμε σε αίθρια που δεν κρατάνε καλά, γιατί ψηλά πρέπει να κοιτάμε και ψηλά πρέπει να «οδεύουμε» . Η δασκάλα που κοιτούσε ψηλά ήθελε και φέτος να αναπτερώσει το ηθικό μαθητών και εκπαιδευτικών και είναι η απάντηση στην απαξίωση της κοινωνίας για την… κοινωνία.

Το άτομο, ο ένας, η μία στην περίπτωση μας, μπορεί να κάνει τη διαφορά και το μόνο που έχουμε να κάνουμε εμείς, ως ένα άλλο άτομο, είναι να ακολουθήσουμε αυτόν που κάνει τη διαφορά.

Αλλωστε, αν σκαρφαλώνουμε δύο δύο, ο ένας πάντα θα είναι το δίχτυ προστασίας του άλλου…

Από  το  Ιστολόγιο  παπα Καλλινικος 

Η δασκάλα με τη χρυσή καρδιά



 Τη θεωρούν μια μικρή ευεργέτιδα της περιοχής τους. Οι κάτοικοι της Κασσανδρείας Χαλκιδικής την αποκαλούν "η δασκάλα με τη χρυσή καρδιά " 
 Η αγάπη της για τον συνάνθρωπο , τα μικρά παιδιά και για την ιδιαίτερη πατρίδα της δεν περιορίζεται μόνο στα αισθήματά της, καθώς γίνονται πράξεις.

Η κ. Παναγιώτα Σταμπουλή έχει ξοδέψει ένα μεγάλο κομμάτι της περιουσίας της διαθέτοντάς το για το κοινωνικό σύνολο, ενώ πριν από λίγες ημέρες δώρισε σε αριστούχους μαθητές δημοτικού σχολείου τραπεζικά βιβλιάρια που περιείχαν χρηματικά ποσά.

Εργάστηκε 35 χρόνια ως δασκάλα σε δημοτικά σχολεία της Χαλκιδικής και της Θεσσαλονίκης. Η ίδια δεν μπόρεσε να κάνει οικογένεια, ούτε να γίνει μητέρα. Θεωρεί όμως δικά της παιδιά όσα πέρασαν από τις αίθουσες όπου δίδαξε κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής της σταδιοδρομίας.

Η συνταξιούχος εκπαιδευτικός Παναγιώτα Σταμπουλή τα τελευταία χρόνια κάνει δωρεές για το κοινό καλό, προσφέροντας μεταξύ άλλων ασθενοφόρα, πυροσβεστικά οχήματα, αλεξίσφαιρα γιλέκα σε αστυνομικούς και συμβατικά αυτοκίνητα σε Διευθύνσεις Ασφαλείας, ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ από την περιουσία της, την οποία έχει αποφασίσει να μοιραστεί με όσους έχουν πραγματική ανάγκη.

Η τελευταία πράξη ανθρωπιάς της κ. Παναγιώτας Σταμπουλή έλαβε χώρα την πρώτη ημέρα της σχολικής χρονιάς, στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Κασσανδρείας, όπου φοίτησε και η ίδια. Μετά τον αγιασμό παρέδωσε στους μαθητές και τις μαθήτριες που είχαν αριστεύσει πέρυσι, βιβλιάρια τραπέζης με χρηματικά ποσά ως έπαθλο για την απόδοσή τους.

«Εχω καταθέσει ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό στη σχολική επιτροπή και κάθε χρόνο οι τόκοι που μαζεύονται δίδονται στους αριστεύσαντες της ΣΤ' τάξης ως έπαθλό για την απόδοσή τους. Αυτό θα αποτελέσει νομίζω κίνητρο και για τα υπόλοιπα παιδιά, να διαβάζουν πε
ερισσότερο. Κάποια, μάλιστα, με πλησίασαν και μου έλεγαν "κι εγώ, κυρία Παναγιώτα, θα πάρω 10 του χρόνου". Φέτος, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, τα οποία συγκέντρωσαν άριστα, βραβεύτηκαν, ενώ αρκετοί είναι και οι μαθητές που βγήκαν με 9» τόνισε η κ. Παναγιώτα Σταμπουλή στην «Espresso» και συνεχίζοντας πρόσθεσε:

«Σε αυτό το σχολείο ήμουν και εγώ μαθήτρια, ενώ υπηρέτησα πολλά χρόνια την εκπαίδευση από τη θέση της εκπαιδευτικού στα Σήμαντρα Χαλκιδικής. Εχω, λοιπόν, μια ιδιαίτερη ευαισθησία με τα παιδιά».

Αυτό που επιθυμεί είναι να βρεθούν κι άλλοι που θα ακολουθήσουν τα βήματά της: «Θα ήθελα οι πράξεις μου να βρουν μιμητές. Ολοι μπορούμε να κάνουμε κάτι, μεγάλο ή μικρό. Ετσι, θα βοηθήσουμε όσους συνανθρώπους μας το έχουν ανάγκη και ο κόσμος ίσως να γίνει καλύτερος και τα χαμόγελα να πολλαπλασιαστούν».

Τη δασκάλα με τη χρυσή καρδιά, που έχει κάνει σκοπό της ζωής της την προσφορά, ευχαρίστησε ο διευθυντής του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κασσανδρείας Κώστας Παπαγιάννης, ο οποίος τόνισε ότι η κυρία Παναγιώτα Σταμπουλή αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, ενώ τη χαρακτήρισε εκπαιδευτικό - άνθρωπο, μακριά από υλικά αγαθά.

 

Τα έργα της κυρίας Παναγιώτας

Η κ. Παναγιώτα Σταμπουλή είναι συνταξιούχος εδώ και εννέα χρόνια. Ολο αυτό το διάστημα κάνει προσφορές, τη μία μετά την άλλη, γεγονός που της δίνει δύναμη, ενώ οι ευχαριστίες και η αγάπη που εισπράττει την κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Με δικά της χρήματα έχει δωρίσει από ασθενοφόρο μέχρι αλεξίσφαιρα γιλέκα σε αστυνομικούς:

«Τον Αύγουστο του 2008 πρόσφερα ένα ασθενοφόρο το οποίο λειτουργεί και ως κινητή μονάδα διασωλήνωσης στο Κέντρο Υγείας Κασσανδρείας. Η μονάδα εξυπηρετεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ένα εκατομμύριο κόσμο (ντόπιους, κατοίκους γειτονικών περιοχών καιτουρίστες). Λίγους μήνες μετά προσέφερα μηχανολογικό εξοπλισμό στους εθελοντές πυροσβέστες της Χαλκιδικής ως δείγμα αναγνώρισης της προσφοράς τους, ενώ στο τέλος του 2009 έκανα δωρεά στην πυροσβεστική υπηρεσία Χαλκιδικής ένα περιπολικό - ανακριτικό όχημα 4x4. Το όχημα αυτό έχει πενταμελές πλήρωμα, παίρνει 500 λίτρα νερό και μπορεί να ανέβει την πιο ψηλή κορυφή βουνού για να προλάβει και να σβήσει γρήγορα τις φωτιές».

Οι δωρεές της όμως δεν τελειώνουν εδώ. Πέρυσι έδωσε χρήματα για να αγοραστούν 18 αλεξίσφαιρα γιλέκα για τους άνδρες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. στον νομό Χαλκιδικής, ενώ δωρεά της είναι και ένα συμβατικό αυτοκίνητο για τις ανάγκες της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Τέλος, τον Μάρτιο του 2012 πρόσφερε άλλα 35 αλεξίσφαιρα γιλέκα στους αστυνομικούς της Κεντρικής Μακεδονίας.

Η γλυκιά δασκάλα, μεταξύ άλλων, έχει τιμηθεί για την προσφορά της από τον Δήμο Κασσάνδρας, τον Ροταριανό Ομιλο Θεσσαλονίκης, τη Πυροσβεστική Υπηρεσία, την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, την Ελληνική Αστυνομία, ενώ έχει δεχθεί συγχαρητήρια επιστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια και έχει προταθεί για το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.


ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ
www.espressonews.gr

Αναδημοσίευση  : Ορθόδοξη Γυναίκα

Σημ.   " Μπόμπιρες εν δράσει.."   
Να ένα σωστό πρότυπο  δάσκαλου και εκπαιδευτικού , που έχει τόσο έντονο το πνεύμα της προσφοράς και της φιλανθρωπίας!
Είθε να την μιμηθούν κι άλλοι! 

Τό ἔξυπνο πείραμα μίας δασκάλας ποῦ ἔγινε σέ ἑλληνικό σχολεῖο


Αγαπητοί φίλοι , καλησπέρα σας!
Επιθυμώ  να μοιραστώ μαζί σας   την  παρούσα ανάρτηση  , που αφορά ένα έξυπνο πείραμα μιας Δασκάλας σε ελληνικό σχολείο. Διαβάζοντας το συγκινήθηκα πολύ , και  το ίδιο πιστεύω θα νοιώσετε και εσείς!
Εύγε στην Ελληνίδα  Δασκάλα , που μεταδίδει στα ελληνόπουλα αξίες και ιδανικά , αγάπη στον Θεό και την Πατρίδα!




"Σήμερα στο σχολεῖο ἔπρεπε νά καλύψω τό κενό ἑνός συναδέλφου ποῦ ἔλειπε. Ἔμεινα λοιπόν στήν τάξη και πρότεινα στούς μαθητές μου νά παίξουμε ἕνα παιχνίδι. Τούς ζήτησα νά φανταστοῦν πῶς εἴμαστε κάτοικοι τῆς Σμύρνης καί μαθαίνουμε ὅτι αὔριο θά κάψουν οἱ Τοῦρκοι τά πάντα καί θά μᾶς ἀναγκάσουν νά φύγουμε ἀπό τά σπίτια μας. Σκεφτεῖτε, λοιπόν, εἶπα στά παιδιά μου, ἕνα μόνο ἀντικείμενο ποῦ θά παίρνατε γιά πάντα μαζί σας ἀπό τό σπίτι σας καί γράψτε τό μέ τό ὄνομά σας σέ ἕνα χαρτί..
Γεμίσαμε λοιπόν ἕνα κουτί μέ 22 χαρτάκια. Στή συνέχεια τούς εἶπα ὅτι οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι ἔλεγαν πῶς εἴμαστε ὅ,τι εἶναι καί οἱ ἐπιθυμίες – ἀνάγκες μας. Ἄρα ὅ,τι γράψατε στό χαρτί αὐτό εἶστε. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους αἰφνιδιασμένα. Χώρισα, λοιπόν, τρεῖς ὁμάδες καί τίς ἔγραψα στόν πινάκα. Στήν πρώτη τά ὑλικά. Ἄν ἔχετε γράψει ἀντικείμενα γιά νά πάρετε μαζί σας ἀπό τό σπίτι ποῦ θά χάσετε γιά πάντα σκεφτεῖτε, τούς εἶπα, πῶς ὅταν πεθαίνουμε δέ μᾶς χρησιμεύουν σέ τίποτα. Ἄρα εἴμαστε ἕνα τίποτα. Στή δεύτερη ὁμάδα ἔβαλα μία σημαία καί ἀντικείμενα ἐθνικά καί ὅσοι τά προτίμησαν εἶναι γνήσιοι Ἕλληνες καί στήν τρίτη Σταυρό καί εἰκόνες Ἁγίων καί ἄρα ἐπιλογή χριστιανῶν Τά παιδιά ἀνήσυχά μου ζήτησαν νά ξαναπάρουν πίσω τά χαρτάκια γιά νά συμπληρώσουν κάτι. Ναί ἀγαπητοί μου. Ἄρχισαν νά καταλαβαίνουν τή λάθος ἐπιλογή..
Ἀφοῦ ἀρνήθηκα μέ γλυκό τρόπο νά δώσω πίσω τά χαρτάκια, τούς ὑπενθύμισα πῶς....

ὁ ὀδοντίατρος μπορεῖ νά μᾶς πονέσει ἀλλά φροντίζει τά δοντιά μας. Ἔτσι καί ἡ δασκάλα τούς μπορεῖ νά τούς πονέσει μέ αὐτό τό παιχνίδι, μά ὁ δρόμος ποῦ θά μᾶς ὁδηγήσει στό νά βρουμε ποιοί εἴμαστε καί νά διορθωθοῦμε ὁπού χρειάζεται, εἶναι δύσκολος. Τά μικρά μου ἀγγελούδια τό δέχτηκαν καί συνέχισαν. Διάβαζα μεγαλόφωνα τί ἔγραψε κάθε παιδί ὀνομαστικά καί ἕνα-ἕνα σηκωνόταν καί μόνο τοῦ ἔγραφε στόν πινάκα σέ ποιά ὁμάδα ἄνηκε..
Στό τέλος, λοιπόν, διαπιστώσαμε ὅτι ἀπό τούς 22 μόνο 7 ἔγραψαν ὅτι θά ἔπαιρναν ἕνα ἀντικείμενο ἑλληνικό ἤ χριστιανικό. Καί ἡ μικρή Ἕλλη σήκωσε τό χέρι της καί μοῦ εἶπε.Καλά λέει ὁ μπαμπάς μου κύρια ὅτι εἴμαστε μέσα στήν κρίση γιατί εἴμαστε ὑπερκαταναλωτές. Χαμογέλασα ἁπλά καί κυρίως ἀνακουφίστηκα ποῦ εἴχαμε φτάσει στήν αὐτογνωσία. Μοῦ ζήτησαν νά τό ξαναπαίξουμε αὐτό τό παιχνίδι καί ἀφοῦ τά κυτταξα τρυφερά τους εἶπα: αὐτή ἦταν μία πρόβα. Ἄν πότε αὐτό συμβεῖ στήν πραγματικότητα ἐσεῖς θά εἶστε ἕτοιμοι γιά τό σωστό, γιατί θά ξέρετε ποιοί εἴστ Ἕλληνες..
Ὁδηγῆστε τά παιδιά μας στό δρόμο τῆς αὐτογνωσίας. Εἶναι τό κλειδί γιά τήν ἀναγέννηση τῆς Ἑλλάδος." 

Αναδημοσίευση : Συνοδοιπορία

Πως πρεπει να ειναι ο Δασκαλος



 Πως πρέπει να είναι ο δάσκαλος. Εκπομπή Βίκυ Φλέσσα 'Στα Ακρα' Παρασκευή 10/06/2011 Καλεσμένος ο Xρίστος Τσολάκης Ομότιμος καθηγητής Νεοελληνικής Γλώσσας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ. Σχολιάζει από το Α έως το Ω για την παιδεία και την εκπαίδευση.

Ευχαριστώ το Μολυβάκι  για την κοινοποίηση αυτού του  αξιόλογου  βίντεο!  Μην παραλείψετε να το παρακολουθήσετε φίλοι μου!

Ονειρεύομαι ένα σχολείο..

"Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο μαθητής θα αισθάνεται ότι τον αγαπά ο δάσκαλος του..ότι νοιάζεται και φροντίζει γι΄αυτόν..ότι τον πλησιάζει και δεν τον περιφρονεί..

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα έχει αγάπη...μια αγάπη που με τα χρυσά της τα φτερά θα σκεπάζει τα σφάλματα των άλλων, μια αγάπη που δεν θα παραχωρεί το περίσσευμα αλλά θα χαρίζει τον εαυτό της.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα διδάσκουν πρώτα με το παράδειγμα τους κι ύστερα με τα λόγια τους..

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα δίνει στα παιδιά υπόδειγμα από την πρώτη  τους ηλικία για την ανάγνωση των Γραφών..Ένα σχολείο που θα έχει θέση η κοινή προσευχή , η ψαλμωδία...

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα συμβουλεύουν με πολλή αγάπη, με πραότητα και επιείκεια κι όταν το παιδί είναι ήρεμο..Ένα σχολείο όπου θα προηγείται ο έπαινος και θα ακολουθεί η συμβουλή.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο δάσκαλος θα είναι πράος, φιλάνθρωπος, υπομονετικός, δίκαιος και προπαντός πεπαιδευμένος . Θα γνωρίζει καλά την νεανική ψυχή και τις αδυναμίες της. Θα είναι ακέραιος στο χαρακτήρα, αμνησίκακος, ακενόδοξος, θα έχει κάτι το θεϊκό μέσα του. Θα είναι σαφής στη διδασκαλία του. Θα προτιμά πάντα το λίγο και το σίγουρο.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο δάσκαλος θα διακρίνει εγκαίρως τις κλίσεις των μαθητών του και θα υποδυκνείει, όταν φθάσουν στην κατάλληλη ηλικία, ποιόν κλάδο και ποιο επάγγελμα ν'ακολουθήσουν, αφού ότι γίνεται με τις υποδείξεις της φύσης επιτυγχάνει, ενώ ότι είναι αντίθετο μ΄αυτήν αποτυγχάνει.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου με διάλογο και χωρίς καταναγκασμό θα αντιμετωπίζουμε τις παρεκτροπές των μαθητών. Που σύνθημα μας θα είναι το : "Δεν είναι δυνατό να γίνει κανείς καλόςμε τη βία. Εκείνος που έγινε καλός με την καταπίεση, δε θα μείνει πάντοτε καλός! Αλλά μόλις απαλλαγεί από τον καταναγκασμό, θα επιστρέψει στις κακές του συνήθειες, Αντιθέτως, εκείνος που παιδαγωγείται με τέτοιον τρόπο, ώστε να γίνει καλός με την ελεύθερη απόφαση του αφού θα γίνει καλός, θα μείνει στο καλό αμετακίνητος". ( Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

...>>  Ονειρεύομαι ένα σχολείο του οποίου οι δάσκαλοι δε θα είναι σκυθρωποί και δίχως όρεξη. Που ανοίγουν βιβλία και θα μελετούν. Δασκάλους που θα γνωρίζουν καλά τη λέξη "εξατομικευμένη προσέγγιση"  . Που θα αξιολογούν και θα αξιολογούνται.

..>>  Ονειρεύομαι ένα σχολείο το οποίο θα έχει ως βάση για την διαπαιδαγώγηση και την πραγματοποίηση της μορφώσεως, την αγάπη προς τον μαθητή, της οποίας η δύναμη θα έχει δυό διαστάσεις . Η μια θα οπλίζει το δάσκαλο με υπομονή και αισιοδοξία κι η άλλη θα ασκεί μεγάλη μορφωτική επίδραση στις ψυχές των παιδιών.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο με βιβλία γεμάτα από τον πλούτο του πολιτισμού και της παραδόσεως μας. Με βιβλία στα οποία θα προβάλλονται πρόσωπα -πρότυπα, όπου τα παιδιά μας θα μαθαίνουν ότι ήρωας είναι αυτός που υπερβαίνει τον εαυτό του και προσφέρεται στην κοινότητα στην οποία ανήκει.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι μαθητές θα διαλέγονται με τις μεγάλες μορφές της πεζογραφίας και της ποιήσεως μας , θα ξεδιψάνε με το δημοτικό μας τραγούδι , τη λαϊκή μας σοφία και τους μύθους του Αισώπου...

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα αρματώνει τους μαθητές του να αντιμετωπίσουν αύριο γενναία τη ζωή και τις δυσκολίες της, που δεν θα προβάλλει "γάτες που σβήνουν φωτιές"  και συνταγές μαγειρικής...

Ονειρεύομαι ένα σχολείο , που θα παραδίδει στην κοινωνία τους μαθητές γεμάτους αρετή, ήθος και γνώση της αλήθειας.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα διδάσκει τον πολιτισμό μας , την Ιστορία μας, την πίστη μας και την εν γένει πνευματική μας συγκρότηση, γιατί το χρωστάμε σ'αυτούς που πέρασαν , σ'αυτούς που θα ΄ρθουν...

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που με τα βιβλία του θα προβάλλει τις αξίες της ζωής , τη δικαιοσύνη, την τιμιότητα, την εργατικότητα την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό. Βιβλία με κείμενα που να φιλοσοφούν για τη ζωή, για το θάνατο, για τις δυσκολίες της ζωής και την υπέρβαση τους. Που να καλλιεργεί στα παιδιά μας την ελπίδα , τη μέγιστη πασών των αρετών.

..>> Ονειρεύομαι ένα σχολικό κτίριο ευάερο, ευήλιο, ζεστό φιλικό, οικολογικό, που θα αξιοποιεί και θα χρησιμοποιεί τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ένα ηλιακό σχολείο βιοκλιματικό..Με μεγάλη αυλή, με κήπο, με πολύχρωμα λουλούδια, με δέντρα , με γρασίδι και χώμα, για να κυλιούνται εκεί τα παιδιά..Ένα κτίριο μακριά από θορύβους , από καυσαέρια, από καμινάδες, από φυλακές..Που δε θα μοιάζει με γκαράζ αυτοκινήτων...

...>>  Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου η αίθουσα διδασκαλίας δε θα είναι μόνο "τόπος παράδοσης"αλλά τόπος ενεργούς διερεύνησης και συγγραφής". Ένα σχολείο που θα μετατρέπει τις πληροφορίες σε κριτική σκέψη , θα καταργεί την αποστήθιση, θα επηρεάζει το ήθος των μαθητών, θα δημιουργεί ενεργούς πολίτες.

...>> Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου θα δοκιμάζονται οι καινοτόμες ιδέες..Όπου θα εφαρμόζονται πολλά καινοτόμα προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης , αγωγής υγείας , πολιτιστικών θεμάτων, θεατρικών δρώμενων, μουσικών παραστάσεων, εικαστικής έκφρασης , λογοτεχνικής και ποιητικής δημιουργίας.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που το μάθημα θα γίνεται και έξω από την τάξη, μέσα στο φυσικό περιβάλλον, για να νοιωθουν οι μαθητές του άνετα και ελεύθερα, χωρίς την ασφυκτική πίεση των τοίχων και του τσιμέντου.

..>> Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι μαθητές της τάξης του, μέσα από το διαδίκτυο, θα έρχονται σε επαφή με άλλους συμμαθητές τους σε σχολεία της Ελλάδας, της Ενωμένης Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου, γνωρίζοντας το εκπαιδευτικό σύστημα των άλλων χωρών, συνήθειες, ήθη και έθιμα , και εξασκώντας τις δύο ξένες γλώσσες που θα μαθαίνουν στο σχολείο τους

..>> Ονειρεύομαι ένα σχολείο ανοικτό στην κοινωνία, ένα σύγχρονο σχολείο της γνώσης της ελευθερίας, των ίσων ευκαιριών των νέων τεχνολογιών, της αποδοχής του διαφορετικού, της εναλλακτικής πληροφόρησης της δημοκρατικής παιδείας, ένα σχολείο που θα υπηρετεί το ανθρώπινο πρόσωπο και όχι την απρόσωπη τεχνοκρατική παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.

..>> Ονειρεύομαι  ένα σχολείο όπου ο δάσκαλος θα είναι ο συντονιστής και καθοδηγητής των μαθητών στην έρευνα της γνώσης. Εκείνο που θα έχει πραγματική αξία θα είναι η απόκτηση δεξιοτήτων και όχι άχρηστων πληροφοριών. Που δε θα αναγκάζει το μαθητή απομνημονεύει δεκάδες σελίδες διδακτικής ύλης, που θα τον βοηθά να ασκεί την μνήμη του, και να μαθαίνει γνώσεις χρήσιμες για την ζωή του. Ένα σχολείο που θα έχει σκοπό του  να μάθει το μαθητή πως να μαθαίνει" , ώστε ο ίδιος  να γίνει ερευνητής της γνώσης και της ζωής, γεγονός που θα του επιτρέψει να επιλέξει και το δικό του προσωπικό δρόμο.

..>>  Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα είναι ένας χώρος έκφρασης , καλλιέργειας δεξιοτήτων και αξιών, με κέντρο τον άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα δίνει χαρά, πολλή χαρά στα παιδιά μας!

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα γίνει για το κάθε παιδί αγάπη παντοτινή! "

ΑΡΧΙΜ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΜΑΥΡΟΛΕΟΝΤΟΣ 
ΔΑΣΚΑΛΟΥ  1/Θ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛ. ΠΥΛΩΝ ΚΑΡΠΑΘΟΥ



(Επιλογή αποσπασμάτων από το ανάτυπο του Συλλογικού τόμου του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς 
"ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ   ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ" 

Πληροφορίες  εδώ:   παπά Καλλίνικος

Η προσευχή του Δασκάλου


Δώσε μου, Κύριε, απλότητα και βάθος. Κάνε να μην είμαι περίπλοκος, ούτε κοινότυπος στο καθημερινό μου μάθημα. Κάνε να υψώνω τα μάτια πάνω από το πληγωμένο μου στήθος μπαίνοντας κάθε μέρα στην τάξη μου.

Ας μη φέρνω μαζί μου στην έδρα τις μικρές μου υλικές μέριμνες, τις κωμικές λύπες μου. Κάμε το χέρι μου ελαφρότερο στην τιμωρία και απαλότερο στο χάδι. Ας επιπλήττω απρόθυμα για να 'μαι βέβαιος πως τιμωρώ από αγάπη. Το πλινθόκτιστο σχολείο μου ας είναι καμωμένο από πνεύμα.

Οι φλόγες του ενθουσιασμού μου ας γεμίζουν τη φτωχή του είσοδο, τη γυμνή αίθουσα του. Η καρδιά μου ας είναι στήλη του, η πιο δυνατή και η θέληση μου χρυσάφι καθαρότερο απ' τις κολώνες των πλούσιων σχολείων.



ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

*Το πιο πλούσιο συναίσθημα στον κόσμο είναι να βιώνεις το θαύμα της ζωής μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.

*Αν τα παιδιά σου νοιώθουν ασφάλεια, αγάπη και στοργή, είσαι ευτυχισμένος γονιός.

*Λυπάμαι που διακρίνω τον κακό εαυτό μου στην συμπεριφορά των παιδιών μου.

*Τα παιδιά έχουν περισσότερη ανάγκη από χάδια παρά από αντικείμενα.

*Θα πρέπει να αγαπάμε τα παιδιά μας γι' αυτό που είναι κι όχι γι' αυτό που θέλουμε να γίνουν.

*Όσο περισσότερο αισθάνεται ένα παιδί πως το εκτιμούν, τόσο σημαντικότερες θα είναι οι αξίες του στο μέλλον.

*Τα εγγόνια είναι η ανταμοιβή που μας δίνει ο Θεός για να υπομείνουμε τα γηρατειά.

*Δε μπορούμε να απαιτούμε από τα παιδιά μας ν' ακολουθούν τις συμβουλές μας, ενώ εμείς περιμένουμε απ' αυτά να παραβλέπουν κάποια κακά παραδείγματα που τους δίνουμε με τη συμπεριφορά μας.

*Αν το παιδί σου δε βρίσκει αγάπη και προσοχή στο σπίτι, θα τ' αναζητήσει κάπου αλλού.

*Τα παιδιά είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι δημιουργικότητας, επιμονής και αγάπης άνευ όρων.

*Η ενθάρρυνση από το γονιό, είτε από ένα καλό δάσκαλο, μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός παιδιού.