Καθώς το παιδί σας βρίσκεται στη διαδικασία εξερεύνησης του κόσμου γύρω του, είναι φυσικό να αντιδρά σε απρόβλεπτα γεγονότα ή σε ένα ξένο περιβάλλον, με παιδικό φόβο.
Τα μωρά συνηθίζουν να φοβούνται τα άγνωστα άτομα, τις απότομες κινήσεις, το σκοτάδι, το να μένουν μόνα τους ή τους δυνατούς θορύβους. Τους φόβους τους, τους εκφράζουν με το κλάμα.
Τα μικρά παιδιά φοβούνται λιγότερο το περιβάλλον τους. Είναι πιθανό να τρέξουν στο δρόμο ή να κάνουν κάτι παράτολμο, επειδή δεν μπορούν να προβλέψουν τους κινδύνους. Όμως σε αυτήν την ηλικία αναπτύσσουν τη φαντασία τους, η οποία τελικά θα επηρεάσει τους φόβους τους. Όταν το παιδί σας φοβάται, αυτό φαίνεται καθαρά στο πρόσωπό του και στη στάση του αλλά το εκφράζουν επίσης και με το κλάμα.
Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας συνήθως φοβούνται μη ρεαλιστικά ή σχεδόν αδύνατα γεγονότα. Είναι η στιγμή στη ζωή τους που φοβούνται το τέρας στη ντουλάπα ή το τέρας κάτω από το κρεβάτι, καθώς προσπαθούν ακόμα να υπολογίσουν τη διαφορά ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Δείχνουν συχνά το φόβο τους με γουρλωμένα μάτια και με ανοιχτό στόμα, αλλά υπάρχει περίπτωση να μη φωνάξουν και είναι πιθανότερο να τρέξουν μακριά από αυτό που τους προκαλεί το φόβο.
Παρά το γεγονός ότι ο φόβος της παιδική ηλικίας είναι ένα φυσικό μέρος της ανάπτυξης του παιδιού σας, μπορεί επίσης να αποκτηθεί από διάφορες καταστάσεις.
Εάν το παιδί σας έχει μια άσχημη εμπειρία με ένα σκυλί είναι πιθανό να αναπτύξει φοβία για όλα τα σκυλιά. Ως γονέας μπορεί να περάσετε και τις δικές σας φοβίες στο παιδί. Αν για παράδειγμα αντιδράσετε με φόβο απέναντι στα έντομα ή τις βροντές μπροστά στο παιδί σας, είναι πιθανό να περάσετε αυτές τις φοβίες σας σε εκείνο.
Επίσης, το να είναι ένας γονέας υπερπροστατευτικός επισημαίνοντας συνεχώς τους πιθανούς κινδύνους στο παιδί του, μπορεί τελικά να περάσει την ιδέα σε αυτό ότι ο κόσμος είναι ένα επικίνδυνο μέρος. Η μετάδοση του φόβου στο παιδί σας, το μπλοκάρει στο να μάθει τον αυτοέλεγχο.
Επειδή τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τη λογική ή να καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και μη, είναι δύσκολο να διώξουμε τους φόβους τους. Είναι όμως σημαντικό να μην κάνουμε το παιδί να ντρέπεται ή να το μειώνουμε ή να αγνοούμε τους φόβους του, επειδή μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά σας να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους, βοηθώντας τα να αποκτήσουν σταδιακά τον έλεγχο του περιβάλλοντος. Αυτό μπορεί να σημαίνει να αφήσετε το παιδί σας να πάρει ένα φακό στο κρεβάτι, αν φοβάται το σκοτάδι.
Παρατηρώντας τους άλλους, που δεν φοβούνται, μπορεί επίσης να τα βοηθήσει να οικοδομήσουν αυτοπεποίθηση και να μειώσει τους φόβους του. Μπορείτε να το αφήσετε να περνά χρόνο με ένα φιλικό κουτάβι ή να παρακολουθεί άλλους ανθρώπους να παίζουν με τα σκυλιά στο πάρκο, αν το παιδί σας φοβάται τους σκύλους.
Οι περισσότεροι φόβοι υποχωρούν στην ηλικία των πέντε ή έξι ετών και αυτό γιατί τα μεγαλύτερα σε ηλικία παιδιά έχουν πιο ώριμη αίσθηση όσον αφορά τη φαντασία και τη πραγματικότητα και μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα όλες τις εξηγήσεις που θα τους δοθούν.
Με την κατανόηση και την υποστήριξη, μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας αποτελεσματικά να ξεπεράσει τελικά τους φόβους της παιδικής του ηλικίας.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου