Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χριστούγεννα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χριστούγεννα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Kεραμικά στολιδάκια

Για την δημιουργία των κεραμικών αυτών στολιδιών  την θέση του κουπ-πατ  πήρε ένα πλαστικό καπάκι για καφέ , το οποίο έκοψα περιμετρικά ώστε να αποκτήσει μικρότερο μέγεθος. 

Αρχικά  κάθε παιδί έκοψε  με την βοήθεια του καλουπιού ένα στρογγυλό σχήμα με  πηλό που στεγνώνει μόνος του.

Την επόμενη μέρα κι αφού είχε στεγνώσει ο πηλός , με χρώματα που επέλεξαν ανάμεσα στο κόκκινο, πορτοκαλί και πράσινο έβαψαν με την βοήθεια μικρού σφουγγαριού το πήλινο στολιδάκι τους.
Νωρίτερα , κόλλησα αυτοκόλλητα αστεράκια και δεντράκια από χαρτοταινία  σε διάφορους σχηματισμούς πάνω στο στολίδι και μετά το βάψιμο  εμφανίστηκε στα μάτια των παιδιών <<κάτι μαγικό>> , όπως χαρακτηριστικά τους έλεγα κάθε φορά που αφαιρούσα τα αυτοκόλλητα στοιχεία .

Τα αυτοκόλλητα όπως καταλαβαίνετε λειτούργησαν ως  στένσιλ στην πήλινη επιφάνεια και έτσι  στα χρωματιστά στολιδάκια των παιδιών διακρίνουμε πλέον  και λευκά σαν το χιόνι δεντράκια και αστεράκια, όπως μπορείτε να δείτε και στις παρακάτω φωτογραφίες :
















Θηκούλες κεριών στα χρώματα των χριστουγέννων







Mαγνητάκι - χριστουγεννιάτικο δέντρο

Τις προάλλες τα παιδιά δημιούργησαν μαγνήτες για το ψυγείο που πήραν στο σπίτι τους, με θέμα το  χριστουγεννιάτικο δέντρο που είναι και επίκαιρο.
Αρχικά λοιπόν  με ένα σφουγγαράκι έβαψαν ένα δεντράκι σε πράσινο χρώμα.
Στην συνέχεια κόλλησαν μεταλλιζέ χαρτάκια για στολίδια , πρόσθεσαν στο κάτω και πίσω μέρος έναν κορμό από ένα μικρό κομμάτι  γλωσσοπίεστρο σε φυσικό χρώμα 
Ένα μαγνητάκι  από αυτούς τους διαφημιστικούς που κυκλοφορούν στην αγορά και συχνά μας λύνουν τα χέρια. και στο τέλος στην κορυφή του δέντρου ένα κίτρινο αστεράκι.









Παραμύθι : " Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι "

Ήταν κάποτε ένας ποντικούλης, που τον λέγανε Τρωκτικούλη. Ο Τρωκτικούλης ο ποντικούλης, κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό, ήθελε να τα αγγίξει.
- Παππού, έλεγε στον παππού του, σήκωσέ με σε παρακαλώ στα χέρια σου για να αγγίξω ένα αστεράκι.
- Δεν γίνεται αυτό που ζητάς εγγονάκι μου, απαντούσε ο παππούς του. Τα αστεράκια είναι πάρα πολύ ψηλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τα αγγίξει κανείς.
- Μα, γιατί είναι τόσο ψηλά, παππού;
- Είναι τόσο ψηλά, για να μην τα αγγίζουνε τα ποντικάκια και λερώνεται η ασημόσκονή τους.
- Εγώ όμως παππού, μια μέρα -να το δεις- θα αγγίξω ένα αστεράκι. Αλλά προτού το αγγίξω, θα πλύνω καλά καλά τα χεράκια μου για να μην λερώσω την ασημόσκονή του.
Και τι δεν έκανε ο Τρωκτικούλης για να αγγίξει ένα αστεράκι. Έπαιρνε φόρα και πηδούσε με όλη του την δύναμη, όσο πιο ψηλά μπορούσε. Σκαρφάλωνε σε σκουπόξυλα. Σκαρφάλωνε σε τηλεγραφόξυλα. Σκαρφάλωνε σε κεραίες τηλεόρασης. Σκαρφάλωνε σε καμπαναριά. Τίποτα όμως. Όσο και να προσπαθούσε, δεν κατάφερνε να αγγίξει ένα αστεράκι.
- Ίσως είχε δίκιο ο παππούλης, σκεφτόταν. Ίσως να μην αγγίξω ποτέ στη ζωή μου αστεράκι. Αλλά πάλι, το θέλω τόσο πολύ, που -ποιος ξέρει- ίσως κάποια μέρα να τα καταφέρω.
Έτσι περνούσαν οι μέρες και οι μήνες, ώσπου ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ βγήκε ο Τρωκτικούλης από την ποντικότρυπά του και τι να δει; Ένα στολισμένο έλατο στην μέση του σαλονιού και στην κορφή του ελάτου ένα ασημένιο αστεράκι.
Ο Τρωκτικούλης έτριψε τα μάτια του σαστισμένος, έκανε πέντε τούμπες από τη χαρά του, έκανε μπροστά, έκανε πίσω και έτρεξε στην ποντικοφωλιά του.
- Παππού! παππού! Έλα να δεις! Ένα δέντρο φύτρωσε στη μέση του σαλονιού και στην κορυφή του έχει ένα αστεράκι.
- Είσαι σίγουρος, εγγονάκι μου;
- Άμα σου λέω, παππού! Θα το αγγίξω. Δεν μου ξεφεύγει! Θα το αγγίξω.
Έτσι λοιπόν ο Τρωκτικούλης έπλυνε τα χέρια του και για καλό και για κακό σαπούνισε τα ποδαράκια του και τα μουστάκια του και την ουρίτσα του και άρχισε να σκαρφαλώνει στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε...
Εκεί που σκαρφάλωνε, συνάντησε ένα ξύλινο στρατιωτάκι. Φορούσε φανταχτερή στολή και στη μέση του είχε ζωσμένο ένα σπαθί.
- Γεια σου ποντικάκι, του είπε το στρατιωτάκι. Για πού το 'βαλες;
- Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι!
- Αστεράκι; Τι νόημα έχει να αγγίξεις ένα αστεράκι; είπε το στρατιωτάκι. Έχω να σου προτείνω κάτι πολύ καλύτερο.
- Δηλαδή;
- Να γίνεις και συ στρατιώτης. Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί στη βάση του δέντρου; Εκεί μέσα βρίσκονται άλλα δώδεκα στρατιωτάκια. Θα κάνουμε ένα στρατό και θα κατακτήσουμε όλο το σπίτι, θα κυριεύσουμε το μπάνιο. Θα λεηλατήσουμε την κουζίνα και ποιος ξέρει; Μπορεί να βρούμε κανέναν άλλο στρατό και να τον κατατροπώσουμε. Μετά θα κατακτήσουμε και τον υπόλοιπο κόσμο. Θα είσαι ένας δοξασμένος στρατιώτης ποντικός και όλοι θα σε τρέμουνε.
- Δεν θέλω να είμαι ένας δοξασμένος στρατιώτης ποντικός και όλοι να με τρέμουνε.
- Τι θέλεις;
- Να αγγίξω ένα αστεράκι.
Έτσι ο Τρωκτικούλης συνέχισε να σκαρφαλώνει.
Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε...
Κι εκεί που σκαρφάλωνε, συνάντησε μια κουκλίτσα. Ήταν η πιο όμορφη κουκλίτσα που είχε δει ποτέ του. Είχε ολόξανθα μαλλιά και γαλάζια φουστίτσα.
- Γεια σου ποντικάκι, του είπε η κουκλίτσα. Για πού το 'βαλες;
- Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι.
- Και τι θα καταλάβεις αν αγγίξεις ένα αστεράκι; είπε η κουκλίτσα. Ενώ, αν αγγίξεις εμένα, αν με αγκαλιάσεις, αν με φιλήσεις, αν με αγαπήσεις -ποιος ξέρει- μπορεί να σε αγαπήσω κι εγώ. Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί με το ροζ περιτύλιγμα και τη βυσσινιά κορδέλα στη βάση του δέντρου; Ε, λοιπόν, εκεί μέσα βρίσκεται ένα πανέμορφο κουκλόσπιτο, με λουλουδένια ταπετσαρία στη κρεβατοκάμαρα και μικρούλικα σερβίτσια στην τραπεζαρία. Θα ζήσουμε εκεί για πάντα ευτυχισμένοι και θα σου τηγανίζω κάθε μέρα τυροπιτάκια και την Κυριακή θα πηγαίνουμε στο κουκλοθέατρο.
- Δεν θέλω να ζήσουμε εκεί για πάντα ευτυχισμένοι, ούτε να μου τηγανίζεις κάθε μέρα τυροπιτάκια, ούτε την Κυριακή να πηγαίνουμε στο κουκλοθέατρο.
- Τι θέλεις;
- Να αγγίξω ένα αστεράκι.
- Καλά. Κάνε του κεφαλιού σου, να δούμε τι θα καταλάβεις, είπε η κουκλίτσα.
Έτσι το ποντικάκι συνέχισε να σκαρφαλώνει.
Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε και εκεί που σκαρφάλωνε συνάντησε ένα ναυτάκι.
- Γεια σου ποντικάκι, του είπε το ναυτάκι. Για πού το 'βαλες;
- Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι.
- Αστεράκι; Ποιος ο λόγος να αγγίξεις ένα αστεράκι; Γιατί να χάνεις τον πολύτιμο χρόνο σου με αστεράκια; είπε το ναυτάκι.
- Έχω να σου προτείνω κάτι πολύ, πολύ, πολύ, μα πάρα πολύ καλύτερο.
- Τι;
- Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί με το θαλασσί περιτύλιγμα και την μπλε κορδέλα στη βάση του δέντρου; Ε, λοιπόν, εκεί μέσα βρίσκεται μια μπουκάλα που έχει μέσα ένα καραβάκι. Θα σπάσουμε την μπουκάλα, θα κλέψουμε το καραβάκι θα πάμε στο πιο κοντινό ρυάκι και θα σαλπάρουμε. Έχω εδώ στην τσέπη ένα χάρτη θησαυρών. Θα βγούμε στον ωκεανό και θα βρούμε τον θησαυρό. Εκατό ροζ ρουμπίνια, μεγάλα σαν καρύδια και χίλια πράσινα σμαράγδια, μεγάλα σαν αμύγδαλα. Θα είσαι ο πιο εύπορος ποντικός του κόσμου, όλοι θα σου κάνουν υποκλίσεις και θα ζεις σε ένα τυριόροφο σπίτι.
- Δεν θέλω να είμαι ο πιο εύπορος ποντικός του κόσμου, ούτε όλοι να μου κάνουν υποκλίσεις, ούτε να ζω σε ένα τυριόροφο σπίτι, είπε το ποντικάκι.
- Τι θέλεις;
- Να αγγίξω ένα αστεράκι! Πώς το λένε, ρε παιδιά; Θέλω να αγγίξω ένα αστεράκι. Ένα αστεράκι. Δεν θέλω ούτε να γίνω δοξασμένος στρατιώτης ποντικός, ούτε να μου τηγανίζουν τυροπιτάκια, ούτε να μου κάνουν υποκλίσεις. Ένα αστεράκι θέλω ν' αγγίξω κι εγώ. Πώς το λένε; Ένα αστεράκι.
- Καλά ντε, μην φωνάζεις. Εσύ θα το μετανιώσεις..., είπε το ναυτάκι.
Έτσι το ποντικάκι συνέχισε ν' ανεβαίνει, να ανεβαίνει να ανεβαίνει, ώσπου έφτασε στην κορυφή του ελάτου.
Εκεί αντίκρυσε το πιο όμορφο αστεράκι που είχε δει ποτέ του. Φεγγοβολούσε και το έλουζε σε μια μαλαματένια λάμψη. Το ποντικάκι άπλωσε δειλά-δειλά το χεράκι του που το είχε πλύνει οχτώ φορές και τ' άγγιξε. Το αστεράκι λες και ανάσανε. Έγινε ακόμα πιο ασημένιο, πιο ζεστό, πιο λαμπερό. Λες και το αγκάλιασε η φεγγοβολιά του, λες και το χάιδεψαν απαλά οι φωτεινές αχτίνες του με την πιο γλυκιά θαλπωρή που μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Το ποντικάκι αισθάνθηκε τόσο, μα τόσο ευτυχισμένο. Τα μουστάκια του έτρεμαν. Τα ποδαράκια του έτρεμαν. Η ουρίτσα του έτρεμε. Έτρεμε ολόκληρο από τη χαρά του. Έτρεμε τόσο πολύ, που έχασε την ισορροπία του, έπεσε από το δέντρο και βρέθηκε ανάσκελα στο παχύ χαλί.
Μόλις σηκώθηκε, έτρεξε αμέσως στην ποντικότρυπα για να πει τα νέα στον παππού του.
- Παππού... παππού... Το άγγιξα.
- Ποιο άγγιξες, εγγονάκι μου;
- Το αστεράκι! Το άγγιξα το αστεράκι!
- Μπράβο εγγονάκι μου, καμάρωσε ο παππούς. Είσαι το πρώτο ποντικάκι στην οικογένειά μας που αγγίζει αστεράκι. Θα 'χουμε να το λέμε...
Μετά το ποντικάκι βγήκε από την ποντικότρυπα και έτρεξε γρήγορα-γρήγορα να δει πάλι το αστεράκι που είχε αγγίξει.
Αλλά, στο μεταξύ, είχε γίνει μια βλάβη του ηλεκτρικού και το αστεράκι είχε σβήσει.
- Φαίνεται ότι θα γύρισε πάλι ξανά στον ουρανό, σκέφτηκε το ποντικάκι. Φόρεσε το παλτουδάκι του, βγήκε στον κήπο και σήκωσε τα μάτια του ψηλά.
Χιλιάδες, μυριάδες αστέρια στραφτάλιζαν στο απέραντο στερέωμα...
Το ποντικάκι τα αγκάλιασε όλα με το βλέμμα του.
- Ποιο άραγε να είναι αυτό που άγγιξα; αναρωτήθηκε.
Τώρα όμως που είχε αγγίξει ένα αστεράκι, ένιωθε μια μεγάλη αυτοπεποίθηση.
- Υπάρχουν χιλιάδες ακόμα αστεράκια για να αγγίξω, σκέφτηκε. Αλλά αφού τα κατάφερα μια φορά, σίγουρα θα τα ξανακαταφέρω... Θα τ' αγγίξω όλα...
Κι εκεί, ανάμεσα στα χιλιάδες αστέρια, ένα μικρό αστεράκι τρεμόσβηνε λες και του 'κλεινε το μάτι, λες και του έλεγε.
- Ναι, μικρό μου ποντικάκι... Κάποια μέρα, θα τ' αγγίξεις όλα...

Προσχολική Αγωγή 

Κι άλλες Χριστουγεννιάτικες κατασκευές της τάξης μας


(1)

(2)

(3)

Γεια  σας  και  πάλι  αγαπητοί  φίλοι  bloggers  με  τις  τελευταίες  αναρτήσεις  με  τις  χειροτεχνίες  των  Χριστουγέννων , που  πραγματοποιήθηκαν  στην  τάξη  μας  και  φέτος..

Στις  πρώτες   φωτογραφίες (1, 2, 3 )  βλέπετε  τις  2   ατομικές  και  την  1   ομαδική  που  έκανε  η  κυρία  Αννίκα  Κ  , με  τα  παιδιά  της  τάξης  μας  .
Στην πρώτη  φωτογραφία  , εμφανίζεται  η  ομαδική  ,  που  έφτιαξαν  τα  παιδιά  ,  με   την  κυρία  Αννίκα  " Το  χωριό του  Αη  Βασίλη " 
Στην  επόμενη  φωτογραφία  Αστέρι  κολάζ  με  καλαμάκια 
και  στην  τελευταία  δωράκια  με  συνδυασμό  ζωγραφικής  και  κολάζ .

Στις  επόμενες  φωτογραφίες  ( 4, 5  ) βλέπετε  τα  διακοσμητικά   φαναράκια  με  διπλής  όψεως  μεταλλιζέ  
χαρτί  (χρυσό  - κόκκινο ) ,  με   αγγελάκια  στην  μπροστινή  όψη , που  δώσαμε  στα  παιδιά  φεύγοντας  για  το  σπίτι  μαζί  με  τις  
  καρτούλες  από  οντουλέ  χαρτόνι  (6, 7 , 8 ) με  πλαστικοποιημένες  εικόνες  παιχνιδιών  από  καταλόγους  παιδαγωγικού υλικού .

 Επίσης  Χριστουγεννιάτικες  μπάλες  -  κολάζ   (9)
και  τέλος   μια   άσκηση  προγραφής  - με  συνδυασμό  ζωγραφικής  - κολάζ  " Μπάλες  Χριστουγεννιάτικες  "   (10, 11)


(4)

(5)

(6)

(7)

(8)

(9)

(10)

(11)

Κλείνοντας  αυτήν  την  ανάρτηση,  να  σας  ευχηθώ  Καλά  Χριστούγεννα  φίλοι  και  φίλες  και  επισκέπτες  της  σελίδας  " Μπόμπιρες  εν  δράσει .."  Να  περάσετε  όμορφες  γιορτές  μαζί  με  τα  αγαπημένα  σας  πρόσωπα  .. και  εις  το επανειδίν!    Με  όλη  μου  την  αγάπη !!
 Πολλά  φιλιά !!

Άγιος Βασίλης έρχεται..


 

Τις  προάλλες  ,  στην τάξη  μας  , είχαμε  πραγματοποιήσει  αυτή  την  χειροτεχνία 
μαζί  με  τα παιδιά . 
Έναν  Άγιοβασίλη  για  το  πόμολο  της  πόρτας .
 Ένα  κρεμαστό  διακοσμητικό  με   βασικά  υλικά  το  βαμβάκι  , 
κανσόν  χαρτί  και  ματάκια  εμπορίου .
Εύκολο  στην κατασκευή  του  , για να  φτιάξουν  και  τα  παιδάκια  στο  σπίτι   μαζί  με  τους  γονείς  τους..και  όχι  μόνο !



Θηκούλες κεριών με απλά και εύκολα υλικά


 
  Τις  θηκούλες  αυτές  , που  βλέπετε  στις  φωτογραφίες
πήραν  σήμερα  τα  παιδάκια  στο  σπίτι  τους , με πολλή  χαρά  και  ενθουσιασμό  , μαζί  
με  την  υπόδειξη  μου  ότι  μόνο  η  μαμά  κι  ο μπαμπάς  θα  ανάψουν  την  φωτίτσα  στο  κεράκι  τους ..

Κατασκευή  πολύ  απλή  και  εύκολη , που μπορεί  να  γίνει  
με  πολλές  εκδοχές  , ανάλογα  τα  υλικά  που  διαθέτουμε .
Για  την βάση  χρησιμοποίησα  δισκάκι  για  βιντεοκάμερα , μια  και  ήθελα  
το  μέγεθος  να  είναι  μικρό . Αντί  αυτού  του  μεγέθους , βέβαια, μπορεί  
κανείς  να  χρησιμοποιήσει   και  CD, που  βρίσκονται  πιο  εύκολα  και  κάθε  σπίτι  διαθέτει .
Γύρω γύρω κολλήθηκαν  αυτές  οι  πέτρες  , που  βρήκα  σε  κατάστημα  της  περιοχής , που  βλέποντας  τις   εμπνεύστηκα  και  την  κατασκευή  που  βλεπετε ..
Τέλος  πρόσθεσα  ένα   ρεσώ  και  ..έτοιμη  η  θηκούλα  μας!



Μεταλλιζέ στεφάνι Χριστουγέννων

 
Μετά  από  αρκετό  καιρό  να' μαι  και  πάλι  εδώ  για  
να  σας  παρουσιάσω  το  Χριστουγεννιάτικο  αυτό  στεφάνι , που  σήμερα  
έδωσα  στα  παιδάκια  πηγαίνοντας  για  το  σπίτι  τους .
Το  εσωτερικό  του  στεφανιού  είναι  από δυο  χάρτινα  πιάτα  συρραμένα  από  την έξω  μεριά  
και   ελάχιστα  
γεμισμένο  με  βαμβάκι  . 
Κορδέλα  από  χαρτί  μεταλλιζέ  , που  τυλίχθηκε   γύρω  από  το  στεφάνι  
και  μεταλλιζέ  μπαλίτσες  , μπλε  , κόκκινου  και  χρυσού  χρώματος .
Ο  φιόγκος  κομμένος  από  μεταλλιζέ  διακοσμητική   κορδέλα .

Όλα  μεταλλιζέ  ... λαμποκοπούν ,  θυμίζοντας  μας  οτι
τα  Χριστούγεννα  ..ήρθαν  !! 


Ο πιο διάσημος πίνακας για τα κάλαντα και η ιστορία του

Προκαλεί συγκίνηση και θαυμασμό ο πίνακας που ζωγράφισε το 1872 ο Νικηφόρος Λύτρας αποτυπώνοντας μια ομάδα παιδιών διαφόρων εθνικοτήτων να λένε τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα.
.
Το έργο αυτό θεωρείται ως η κορυφαία στιγμή  στην ηθογραφική ζωγραφική της Ελλάδας.


Νικηφόρος Λύτρας:  «ο ζωγράφος των Χριστουγέννων»
Αρκούσε αυτό το έργο για να αποδοθεί στον κορυφαίο Έλληνα καλλιτέχνη ο τίτλος «ο ζωγράφος των Χριστουγέννων». Το έργο αυτό θεωρείται ως η κορυφαία στιγμή στην ηθογραφική ζωγραφική της Ελλάδας.
Είναι προφανές ότι ξεπερνά την απλή απεικόνιση ενός εθίμου, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις για τους συμβολισμούς του.

Ενδιαφέρουσα η ανάλυση της επιμελήτριας της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαριλένας Κασιμάτη:


"Τα ποιητικότατα Κάλαντα διαφεύγουν με την εσωτερικότητα και την επινόηση του χρόνου στην ελληνικότατη ηθογραφική αυτή σκηνή, από κάθε κοινοτοπία. Τα σύμβολα που εισάγει, χωρίς τυμπανοκρουσίες -το μαρμάρινο θωράκιο της Νίκης, που δένει το σανδάλι της, αλλά ειρωνικά σχεδόν, βαλμένο δίπλα σε μια χορταρένια σκούπα, το γυάλινο ποτήρι με το νερό, που παραπέμπει στην κάθαρση που έρχεται από τα Ελληνόπουλα, που δεν εμφανίζονται ως γραφικά δείγματα μιας γνωστής τυπολογίας φορεσιών, το ξερό, άνυδρο δέντρο που δηλώνει την υφέρπουσα φτώχεια στο πρόσωπο της σκοτεινής μορφής, που μόλις φαίνεται πίσω από τον τοίχο".

από teleytaiothranio
Πηγή της πηγής: iefimerida.gr

Από  το  Ιστολόγιο   Χαμομηλάκι 

Χριστουγενιάτικο Παραμύθι: Ο Έντι , το Ελάφι με την μπλε μύτη


.


Ο 'Eντι το ελαφάκι καθόταν όλη μέρα σπίτι του. Δεν μπορούσε ούτε να παίξει ούτε να δουλέψει. Ήταν αποθαρρυμένος και ενοχλημένος. Αυτό το θλιμμένο νεαρό ελαφάκι ήταν άνεργο !!! Είχε πολλές συνεντεύξεις για δουλειά αλλά όλες πάντα κατέληγαν με άσχημο τρόπο. Θα πήγαινε αλλά θα έλεγαν «Συγνώμη αλλά δεν προσλαμβάνουμε ελαφάκια σήμερα». Ο 'Eντι έκλαιγε και έλεγε «Μα ποιος είναι ο σκοπός; Η ζωή μου είναι γεμάτη από ελαφίσιες προσβολές». Η μαμά του έλεγε
«Δεν έχεις καμία δικαιολογία να κοιμάσαι όλη μέρα σαν τεμπέλικο ελάφι!! Αυτό δεν είναι θέμα διακρίσεων αλλά θέμα αποφασιστικότητας. Κράτα λοιπόν τώρα ψηλά το κεφάλι και τα κέρατά σου, θα βρεις δουλειά, απλά προσπάθησε, προσπάθησε, προσπάθησε!!»

Και τότε έβγαλε την εφημερίδα από το συρτάρι και αφού έριξε μια ματιά άρχισε να φωνάζει με ενθουσιασμό διαβάζοντας την παρακάτω αγγελία «Ζητείται ελάφι από τον 'Aγιο Βασίλη». Και αμέσως τηλεφώνησε! Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο αναφώνησε «Ο 'Aγιος Βασίλης ψάχνει 10 ελάφια επειγόντως!! Μου είπαν να πας αύριο στις 8 και να ξεκινήσεις υπάρχει πολύ δουλειά που πρέπει να γίνει και γι αυτό μην αργήσεις!!».

Ο 'Eντι λοιπόν χτένισε τη γούνα του πολύ καλά και γυάλισε ακόμη και τις οπλές του. Κατά τις 7 άρχισε να μαζεύεται πλήθος ελαφιών στο σπίτι του Αϊ Βασίλη, στην οδό Βορείου Πόλου. Ο 'Eντι δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Ήταν περιτριγυρισμένος από μικρούς τύπους. Είσαι τάρανδος; Τον ρωτούσαν όλοι «'Oχι, είμαι ελάφι!» απαντούσε περήφανα.

«Είσαι ελάφι ; και τι μπορείς να κάνεις;» ρώτησαν αμέσως. «θα κάνω ότι με θέλει ο Αϊ Βασίλης, ήρθα να δουλέψω για τον Αϊ Βασίλη, η μαμά μου μου διάβασε αυτήν την αγγελία και μου είπε ότι εμείς τα ελάφια είμαστε άκρως απαραίτητα!». «Μα το πρόβλημά σου είναι το μέγεθός σου, η αγγελία ήταν για μας τους μικρούληδες, μην ντραπείς που ήρθες γιατί τα ξωτικά και τα ελάφια ακούγονται το ίδιο! Αλλά και παρόλο που δεν είσαι ξωτικό θα πρέπει να πας και να μιλήσεις ο ίδιος στον Αϊ Βασίλη. Θα σε οδηγήσω εγώ σε αυτόν αμέσως, είμαι ένα από τα ξωτικά του, λέγε με Ρέι» είπε το μικρό ανθρωπάκι και προχώρησε μπροστά δείχνοντας στον 'Eντι τον δρόμο για τον Αϊ Βασίλη.

Και μετά που ο Ρέι ενημέρωσε τον Αϊ Βασίλη για τον 'Eντι, ο Αϊ Βασίλης κρυφογέλασε και είπε «χο, χο, χο. Πες στην μαμά σου ότι πρέπει να φοράει τα γυαλιά της όταν διαβάζει». Μετά τον ανέλαβε ένας τάρανδος και του είπε «μέχρι τότε θα σκεφτώ κάτι. Θα σε έχω στην λίστα με τους τάρανδους, και ίσως μάθεις να υπηρετείς ως αναπληρωματικός τάρανδος. Τώρα αν προσπαθήσεις, σου υπόσχομαι ότι θα μάθεις και να πετάς».

Μα έπεσε τόσες φορές! Κι όμως πολύ σύντομα έμαθε να πετά αρκετά καλά. Αλλά τα ελάφια, βλέπεις, είναι βαρύτερα, με κέρατα σαν κλαδιά δέντρου και έτσι ήταν κάπως αργός σε σύγκριση με την ταχύτητα που αναπτύσσουν οι τάρανδοι. Ναι, ο 'Eντι ήταν λίγο αργός, οι βαριές οπλές του γλιστρούσαν στο χιόνι και μέσα από την σκεπή περνούσε μια οπλή. Ο τάρανδος δεν έδειχνε να νοιάζεται και είπε «Μπράβο, τα πας πολύ καλά, κρατήσου». Αλλά ο 'Eντι σύντομα άρχισε να φοβάται. Δεν μπορείς να μετατρέψεις το ξωτικό σε ελάφι.

Ο Πράνσερ και ο 'Eντι ήταν πολύ χαρούμενοι και έπαιζαν κάθε μέρα. 'Eκαναν εξάσκηση σε απογειώσεις πολύ συχνά, σπινιάρανε και διπλώνανε και τινάζονταν και όσο και αν πετούσαν δεν τους ήταν αρκετό. Πέταξαν όμως και πάρα πολύ και ο 'Eντι πάγωσε, τα αυτιά και το πρόσωπό του, η μύτη του και όλα επανήλθαν εκτός από την μύτη, που παρέμεινε μπλε παγωμένη. Και έγινε θέαμα για όλους αυτή η μπλε μύτη. Ήταν όμως και λαμπερή και αποτελούσε ένα όμορφο αξιόλογο φωτάκι. 'Oποτε ο 'Eντι ανοιγόκλεινε τα μάτια του, η μύτη του φώτιζε τον ουρανό. 'Oλοι οι τάρανδοι ήρθαν να το δουν και χαίρονταν.

'Oταν το είδε και ο Αϊ Βασίλης, προβληματίστηκε με την λάμψη της μύτης του 'Eντι. Είπε στον Αϊ Βασίλη : «Θυμώσατε;» «όχι, χάρηκα» είπε ο Αϊ Βασίλης «Από δω και στο εξής θα είσαι το ελάφι αμέσου ανάγκης! Συγνώμη, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι μερικές φορές χάνουμε την διεύθυνση κάποιου ή ανακαλύπτω μετά την προσγείωση ότι πολλά παιδιά δεν είναι στην πόλη. Και αν έχουν μετακομίσει, ξέρεις κολλάμε και βρισκόμαστε σε άμεση ανάγκη. Γιατί για όποιον μετακομίσει ή είναι σε διακοπές σημαίνει ότι πρέπει να βρεις την νέα του τοποθεσία και να του παραδόσεις το δώρο του. Για όλα αυτά θα σε ενημερώνουμε εμείς έτσι ώστε να μην μένει κανείς παραπονεμένος. Πάντα χρειαζόμασταν κάποιον που να μπορεί να κάνει αυτές τις μεταφορές και τώρα έχουμε εσένα!! Διότι όσο τρέχουμε στο χιόνι και το δικό σου έλκηθρο θα είναι μαζί μας, όμως μόλις εγώ χτυπήσω το μαστίγιό μου δεν μπορώ να σταματήσω παρά μόνο στον επόμενο προορισμό. Οπότε εκεί θα γυρνάς εσύ. Θα καλύπτεις αυτά που χάνουμε, και η υπέροχη λαμπερή μπλε μύτη σου θα σε οδηγεί με ασφάλεια στο χιόνι. Και όσοι στον κόσμο θα βλέπουν αυτό το φως θα ξέρουν ότι είναι ο 'Eντι με την μπλε μύτη».

Και έτσι ο 'Eντι τράβηξε και αυτός έλκηθρο με την βοήθεια του ξωτικού και φίλου του Ρέι και την μπλε μύτη του να αναβοσβήνει στον αέρα. Η μαμά του 'Eντι γέμισε χαρά και περηφάνια, γιατί και δούλευε ο γιος της αλλά και για την δουλειά που έκανε. 'Eτσι κοιτάει κάθε χριστουγεννιάτικη νύχτα έξω να δει κάθε φως που αναβοσβήνει και να το χαιρετήσει. Και σκέφτεται πόσο τυχερή ήταν που βρήκε και διάβασε επίτηδες λάθος την αγγελία. 'Eτσι λοιπόν, να πάτε για ύπνο ήσυχα, όπου και να βρίσκεστε ακόμη και μακριά από το σπίτι , γιατί ο 'Eντι με την μπλε μύτη θα σας βρει και θα σας δώσει το δώρο σας!!


Από  το  φιλικό  Ιστολόγιο   Εναλλακτική  Δράση 

Οι τελευταίες Χριστουγεννιάτικες κατασκευές για φέτος ..

Ξεκινάω  αυτή την ανάρτηση  , φίλες  και  φίλοι , με τους  στίχους αυτού του παιδικού τραγουδιού :  
" Θα'θελα  να  'χα  πολλές   καραμελίτσες , θα'θελα  να ' χα  δέκα σακουλίτσες.." 

Και ιδού ο λόγος ! 


Όπως  μπορείτε  να  δείτε  στις δυο  πρώτες  φωτογραφίες   βλέπετε   καραμελίτσες -κουτιά που  έφτιαξα  , για  τα  σοκολατάκια  και   τις  καραμελίτσες  που  πρόσεφερα  στα παιδάκια .
Φτιαγμένα  με  χαρτόνι  οντουλέ  και  γκοφρέ  χαρτί  σε  κόκκινο  -πράσινο  και αντίστροφα .
Διακοσμημένο  με  μεταλλιζέ  αστεράκια  και  δεμένο στις άκρες  με  πράσινη  -κόκκινη  υφασμάτινη  κορδελίτσα..

Στις επόμενες  δυο φωτογραφίες εμφανίζονται  τα  φαναράκια  τους , από βαζάκια  noutella .
Πλεξίδα  με  πράσινη και κόκκινη  κορδέλα  λεπτή και υφασμάτινη , κολλήθηκε στο πάνω μέρος  του βάζου  και  αγγελάκια  κόκκινα  και πράσινα  από  σελοφάν  κολλήθηκαν στα  δυο απέναντι σημεία  .
Ένα κεράκι ρεσώ...  και  το φαναράκι  ..έτοιμο!


Οι  περισσότερες  κατασκευές  των Χριστουγέννων που δόθηκαν φέτος  στα παιδιά  "έπαιζαν" στις αντιθέσεις  του  κόκκινου -πράσινου , όπως μπορεί  να έχετε  ήδη δει...
Ένας  χαρούμενος  αλλά  και  αγαπημένος  χρωματικός συνδυασμός  των  Χριστουγέννων..


...Και  ενώ τα  μάτια  μου  αρχίζουν  να  βλέπουν   κόκκινα  και  πράσινα  αστράκια  ... :))
θα  κλείσω  αυτή  την ανάρτηση  ευχόμενη  σε  όλους  σας  

Να  περάσετε  υπέροχες γιορτές  , με υγεία , αγάπη και χαρά!! 
Σας  φιλώ !!!!

Και  για να  μην μείνετε παραπονεμένοι  απολαύστε  και   το τραγούδι  " Καραμελίτσες " ! 


Αγγελάκια - καρτούλες

..Χριστουγεννιάτικων  αναρτήσεων  συνέχεια....
Σήμερα , τα παιδάκια  της τάξης μου  πήραν μαζί  τους από μια  καρτούλα  με αυτό το  αγγελάκι  που   κρατάει  ένα  αναμμένο κεράκι ..
Τη τελευταία  αυτή εβδομάδα  , πριν το  κλείσιμο των σχολείων  για  τις διακοπές των Χριστουγέννων ,  τα  παιδάκια  θα παίρνουν  κι   από   μια  κατασκευή μαζί  τους ..!

Πως σας φαίνονται  τα αγγελάκια, αλήθεια;   





Χριστουγεννιάτικα ημερολόγια και άλλα στολιδάκια


Πιστή  στην υπόσχεση  μου , ότι θα  ακολουθήσουν και  άλλες αναρτήσεις  με χριστουγεννιάτικες  κατασκευές  , φίλοι μου  ! Αυτή την φορά  θα ήθελα  να σας  δείξω τα ημερολόγια  που  έδωσα  σήμερα  στα παιδάκια , φεύγοντας  για  το σπίτι , μαζί  με  ένα στολιδάκι  από  κρίκο κουρτίνας..





Το  ημερολόγιο  αυτό  έχει σαν βάση  χαρτόνι  οντουλέ
Εικονίζεται  ένα έλατο  φτιαγμένο με γλωσσοπίεστρα  , και   στολισμένο  με  πούλιες , το αστέρι  με μεταλλιζέ   χαρτόνι.
Τα  διακοσμητικά  στοιχεία  σε πράσινο και κόκκινο χρώμα είναι  κομμένα   ξυλαράκια  (από γλωσσοπίεστρα)
ζωγραφισμένα  με μαρκαδόρο.


Τα στολιδάκια  -στεφανάκια είναι   φτιαγμένα   από  ξύλινο   κρίκο  κουρτίνας
με  εναλλαγή  πράσινης και κόκκινης  υφασμάτινης κορδέλας   ..

Αύριο  πάλι  , με  μια  ακόμη ανάρτηση φίλοι μου, σας χαιρετώ, να είστε  καλά!






Νέες Χριστουγεννιάτικες χειροτεχνίες ...

Στεφάνια  με  δυο   χάρτινα πιάτα  βαμμένα  από  τα παιδιά  με   πράσινη  μπογιά
συρραμένα  και  
γεμισμένα  με βαμβάκι  και   κολάζ  με  μεταλλιζέ  μπαλίτσες ,  σε  διάφορα χρώματα  

Αγγελάκια  , όπου το  κεφάλι  προέρχεται  από  μισό   μπαλάκι    φελιζόλ ,   που  τα παιδιά έβαψαν ροζ
ματάκια  εμπορίου,  στόμα  από   μεταλλιζέ  σύρμα πίπας , μαλλιά  από κίτρινο μαλλί πλεξίματος , φωτοστέφανο  από χρυσό  σύρμα πίπας  , το ρούχο  από  χάρτινο διακοσμητικό  για  βάση  τούρτας  , τα φτερά  από  αποτυπώματα  των  χεριών των  παιδιών   σε  λευκό  χαρτί  κανσόν.

Και   έπεται   συνέχεια  , αγαπητοί  μου φίλοι!

Πολλά  φιλιά, θα τα ξαναπούμε ! 
                                       

Χριστουγεννιάτικο κολάζ με άχρηστα υλικά


Η  χειροτεχνία   αυτή , που βλέπετε  τώρα ξεκίνησε χθες και ολοκληρώθηκε σήμερα , με την  χρήση  των λεγόμενων άχρηστων υλικών  .
Έτσι  για  το έλατο,  χρησιμοποιήθηκε  χαρτόνι από χαρτοκιβώτιο που έβαψαν πράσινο  τα παιδάκια , για  τις  μπάλες μεταλλικά   καπάκια   , που επίσης έβαψαν  τα παιδάκια , κομμάτια  αλουμινόχαρτου  , όπου  με τα χεράκια τους  μεταμόρφωσαν σε "μπαστουνάκια "  και  στην συνέχεια  έφτιαξαν το αστέρι  ,  χαρτονάκια  διαφόρων μεγεθών  , όπου  έβαψαν  και κόλλησαν  κορδελίτσες  για τα δωράκια  , ένα  κομμάτακι  φελλού που έβαψαν  καφέ χρώμα  για τον κορμό του δέντρου , ένα  χαρτονάκι  τετράγωνο , που  με τα δακτυλάκια  τους τύπωσαν  χιόνι με άσπρη μπογιά , φτιάχνοντας έτσι  το παράθυρο  και με κίτρινη ναύλον σακούλα  έκαναν  την κουρτίνα  για  το παράθυρο τους...
Όλα  αυτά κολλήθηκαν σε μια βάση  πάλι  από  χαρτοκιβώτιο.
Στο τέλος  , αυτή  η ομαδική  εργασία  , τοποθετήθηκε στο εξωτερικό  μέρος της πόρτας  της τάξης μας. Θυμάμαι   τον Νικόλα  να λέει  χαρακτηριστικά  : " Κυρία  , αφήστε  ανοιχτή την πόρτα  για  να  το  βλέπω ..."    Κι  αφού την  έκλεισα  μετά από λίγο,  μου λέει πάλι .." Και τώρα  πως θα  βλέπω το δεντράκι μας  κυρία; "